Τα τοπία που εναλλάσσονται στα οροπέδια πάνω από τον κόλπο της Καλλονής, πηγαίνοντας για το Mεσότοπο, είναι από τα πιο όμορφα που έχω δει στα μακρινά μου ταξίδια.
Τα συγκρίνω μ’ εκείνα τα γοητευτικά τοπία που συναντά κανείς σε διάφορα σημεία της Γης και σε καταλαμβάνουν μεμιάς και μιλάνε πολύ βαθιά στην ψυχή σου.
Ένα μίνιμαλ τοπίο αφαιρετικό, με τρομακτική ενέργεια και δυναμική, που σε παρασέρνει στο χάος του σύμπαντος!
Αγέρωχοι λόφοι, ορφανοί από βλάστηση, μια γη σαν τις Κυκλάδες είναι σχεδόν όλη η δυτική Λέσβος και βρίσκεται ανάμεσα σε χαμηλά βουνά, που τώρα στο τέλος του καλοκαιριού διψούν για υγρασία!
Αυτή την ξηρή εποχή που οι συκιές είναι γεμάτες καρπό, οι αποχρώσεις του ορίζοντα γίνονται πιο κόκκινες και πιο πορτοκαλί, ενώ τα ξερά άγρια χορτάρια ανάμεσα στις βελανιδιές και τα βράχια μοσχοβολούν!
Το ταξίδι μοιάζει αρκετά περιπετειώδες, κι ας απέχει κάτω από 100 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την πόλη.
Περνάς από τον κόλπο της Γέρας στην αρχή, τις αλυκές και τον μεγαλοπρεπή κόλπο της Καλλονής και καθώς αντικρίζεις τους όγκους σε λίγο κατηφορίζεις ανάμεσα σε ρεματιές με πλατάνια, αγροικίες με ζωντανά πρόβατα, μπαξέδες, κτήματα με τριφύλλια, ελιές, συκιές, μουριές, μέχρι που φτάνεις στην παραλία με τους φοίνικες.
Εδώ η Ερεσός σε μαγεύει σαν εξωτικό μέρος σ’ ένα από τα πιο αστικά νησιά του Αιγαίου.
Εδώ εκτός από την παραλία με βουτιές στο άγιο νερό, απολαμβάνω τις βόλτες στους χωματόδρομους ανάμεσα στους μπαξέδες.
Πάω σινεμά και τόσο θλίβομαι που η πόλη μου το στερείται.
Κάποτε είχαμε 4 θερινούς, νομίζω. Σαπφώ με Χούλια Κότσιγιτ, Παλλάς με σοβαρά αστυνομικά και κουλτουριάρικα εποχής, Η Δροσιά με Κωνσταντάρα και Αλεξανδράκη, και η Νίκη με τα καουμπόικα και τα απαγορευμένα για μας τα παιδιά σέξι movies.
Στην Ερεσό, ξυπνάς με τους ήχους από τα κουδούνια των κοπαδιών, το θρόισμα των φύλλων από τις λεύκες, τα γεράκια που πετούν χαμηλά και τη μοσχοβολιά της άγριας ρίγανης.
Ο Σεπτέμβρης είναι ιδανικός μήνας για τη Σκάλα.
Το σπέσιαλ χαμάμ στο Eressian είναι μοναδική εμπειρία, βρίσκεις τα ίσα σου, χαλαρώνεις σ’ ένα εντελώς ζεν περιβάλλον και αν το συνδυάσεις με διαμονή για να γευτείς ερεσιώτικο πρωινό θα πάρεις όλη την ενέργεια του τόπου μ’ ένα εντελώς κοσμοπολίτικο στιλ.
Στο Σαμ τρως πάντα καλά με περίσσια φροντίδα και φιλοξενία, το Αιγαίο έχει από τα καλύτερα μαγειρευτά του νησιού, μελωμένα και ζουμερά, της Παναγιώτας το ταβερνείο, το Σουλάτσο και το Μαργαριτάρι all time classic, ενώ το Parasol βρίσκει τα νέα του πατήματα διατηρώντας την μοναδική του ατμόσφαιρα.
Η Σκάλα έχει αύρα, έχει ωραίο κόσμο, και βρασματολουκούμια στο φούρνο κοντά στην πλατεία.
Μην τα χάσετε!
Βρασματολουκούμια
Υλικά για 15-18 κοµµάτια
- 3 φλιτζ. αλεύρι
- 3/4 φλιτζ. πετιµέζι (βράσµα)
- και 1 ποτήρι έξτρα για το σιρόπι
- 1 φλιτζ. καρύδια ψιλοκοµµένα
- ½ φλιτζ. λάδι
- 1 φλιτζ. χυµό πορτοκαλιού
- Ξύσµα 1 πορτοκαλιού
- ½ κ.γ. γαρίφαλο τριµµένο
- ½ κ.γ. κανέλα τριµµένη
- ½ κ.γ. σόδα
- ½ κ.γ. µπέικιν πάουντερ
- 1 κλαδάκι βασιλικός φρέσκος
- Έξτρα κανέλα και καρύδια ψιλοτριµµένα για το πασπάλισµα
Εκτέλεση
Προθερµαίνουµε το φούρνο στους 180οC. Αναµειγνύουµε το λάδι µε 3/4 πετιµέζι, χυµό και ξύσµα πορτοκαλιού, καρύδια, κανέλα και γαρίφαλο. Κοσκινίζουµε το αλεύρι µε τη σόδα και το µπέικιν πάουντερ, τα προσθέτουµε στο µείγµα και ζυµώνουµε µέχρι η ζύµη να µην κολλάει στο χέρι. Πλάθουµε µεγάλα µπαστουνάκια και τα κόβουµε διαγωνίως. Βάζουµε το ένα δίπλα στο άλλο σε ταψί λαδωµένο και ψήνουµε στο φούρνο, 30΄ περίπου. Σε µικρή κατσαρόλα ζεσταίνουµε το υπόλοιπο πετιµέζι µαζί µε το βασιλικό και περιχύνουµε τα καυτά βρασµατολουκούµια. Αφήνουµε να κρυώσουν και τα πασπαλίζουµε µε κανέλα και καρύδια.
Στην Ερεσό, άλλοτε απλώνουν το µείγµα σε ταψί, το χαράζουν ελαφρά και το κόβουν σε κοµµάτια µετά το σιρόπιασµα κι άλλοτε το πλάθουν σε µπαστουνάκια, τα οποία τεµαχίζουν σε µικρούς ξεχωριστούς ρόµβους. Όπως κι αν είναι, αποτελούν ένα εξαιρετικό βούτηµα για τον καφέ ή το τσάι.
Aπό το βιβλίο μου Μυτιληνιές Γεύσεις
