Με τούτα και με άλλα πέρασε κι αυτός ο καύσωνας.
Τα αντίδοτα ήταν ο δροσερός μπαλεζές με ασπρισμένο αμυγδαλάκι, ζελέ με φρούτα κομμένα σε κύβους, παγωμένες βυσσινάδες, νερά, παγάκια, παγωτά και γρανίτες.
Μου αρέσουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Τότε σταματάμε να μιλάμε για προβλήματα της καθημερινότητας, για την κρίση, για τα πολιτικά δρώμενα. Μας απασχολεί ο εαυτούλης μας άντε και ο διπλανός, και από λίγο τα χοτ-σποτ και οι σεισμόπληκτοι. Τα καιρικά φαινόμενα όμως κυρίως σε γειώνουν. Σε επαναπροσδιορίζουν. Σε φέρνουν στα κέντρα σου, αυτά που χάνεις όταν τα πράγματα είναι πιο κανονικά στην ατμόσφαιρα.
Μια ατμόσφαιρα που κι αυτής έχουμε χάσει τον μπούσουλα, ανάμεσα στον Τραμπ, τους Κινέζους και στη γαλλική οικολογική πολιτική.
Ο φετινός καύσωνας ήρθε να συμπληρώσει τον δύσκολο χειμώνα με τις χαμηλές θερμοκρασίες και τον χιονιά.
Ήρθε κι αυτός να μας χώσει πιο βαθιά στα κλιματιστικά, στις παραλίες, στα δροσερά νερά, στην καυτή άμμο και άντε και στις σκιές των πλατανιών ή των πεύκων.
Τώρα ο καύσωνας πέρασε.
Σχεδόν.
Δεν ξέρουμε ακόμα αν θα έχουμε κι άλλο κύμα αφρικανικής ζέστης και σκόνης. Όλα είναι και πάλι απρόβλεπτα.
Είμαστε πάλι στους ρυθμούς μας γιατί έτσι γίνεται πάντα σ’ αυτή τη ζωή. Γι’ αυτό λέω να μην σκάμε με τίποτα.
Πώς να γίνει να ανταποκριθούμε σ’ αυτή τη σοφή ρήση κάποιου που λέει πως πρέπει να ζούμε το σήμερα;;;
Να απολαύσουμε το σημερινό απόγευμα, την ρομαντική βραδιά, τη σκληρή καθημερινότητα, τις απαιτήσεις της ζωής, τους δρόμους της πόλης σήμερα, την αποψινή καταιγίδα, το άρωμα του φρεσκοκομμένου καφέ, την τεκίλα μαργαρίτα ή το νεγκρόνι. Σήμερα, σήμερα, σήμερα.
Και μέσα στις καλοκαιρινές φιλοσοφίες διαβάζω μια συνέντευξη.
«Προσπαθώ να κοιτάζω εκεί που δεν κοιτάζουμε πολύ. Ψάχνω να βρω τη σημασία στα ασήμαντα», λέει ο Χρήστος Μποκόρος, ο εξαιρετικός νεοέλληνας ζωγράφος που μας συγκλόνισε στην κυριολεξία με τα έργα του στην τελευταία έκθεση που απολαύσαμε στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, τον χειμώνα.
Και συμπληρώνει:
“Αν δεν αποδεχτείς το σκοτάδι, τι φως θα δεις”
(http://www.huffingtonpost.gr/2017/01/19/culture-o-xristos-bokoros-_n_14265636.html)
Μην δίνετε σημασία, η ζέστη μας χτυπάει στο Δόξα Πατρί.
Τούρτα ψυγείου με γιαούρτι και ζελέ από την λατρεμένη Μαρίτσα της Ερεσού
Το βάζαμε κάτω τα καλοκαίρια και το τσακίζαμε. Από τη μια η Αντιόπη κι από την άλλη εγώ. Οι παραλλαγές πολλές κι ανάλογα με την εποχή και τα κέφια της Μαρίτσας. Η καλύτερη εκδοχή με φρεσκοδεμένη μαρμελάδα σύκο άγλυκη.
Υλικά
▪ 1 πακέτο μπισκότα πτι-μπερ
▪ 400 γρ. φρούτα εποχής κεράσια, βερίκοκα, ροδάκινα καθαρισμένα, κομμένα
Για την κρέμα
▪ 3½ φλιτζ. τσαγιού, χυμός φρούτου έτοιμος
▪ 1 κουτί ζελέ με γεύση φράουλας
▪ 1 συσκευασία φυτική κρέμα γάλακτος, παγωμένη
▪ 2 κεσεδάκια στραγγιστό γιαούρτι
▪ 1 γάλα ζαχαρούχο
Για το ζελέ
▪ 2 συσκευασίες φρουί ζελέ φράουλα
Εκτέλεση
Για την κρέμα: Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνω το χυμό και φτιάχνω το ζελέ.
Αφήνω το ζελέ να κρυώσει.
Χτυπάω με το μίξερ τη φυτική κρέμα γάλακτος και, όταν αφρατέψει αρκετά προσθέτω το γιαούρτι και το ζαχαρούχο γάλα. Προσθέτω το ζελέ φράουλας και χτυπάω για άλλο 1 λεπτό.
Για το ζελέ: Ετοιμάζω τις δύο συσκευασίες ζελέ φράουλας, ακολουθώντας τις οδηγίες της συσκευασίας, και αφήνω τα ζελέ να κρυώσουν και να σφίξουν λιγάκι, αλλά να παραμείνουν παχύρρευστα.
Συναρμολόγηση:
- Βρέχω τα πτι-μπερ στο χυμό ή γάλα για 1 δευτερόλεπτο. Στρώνω τα μπισκότα σε ένα μέτριο ορθογώνιο σκεύος καλύπτοντας τελείως τον πυθμένα του. Πάνω από τα μπισκότα απλώνω την κρέμα και βυθίζω καλά τα φρούτα.
Σκεπάζω το ταψί με διάφανη μεμβράνη και το βάζω στο ψυγείο μέχρι η κρέμα να σφίξει καλά.
- Βγάζω το γλυκό από το ψυγείο, αφαιρώ τη μεμβράνη και αδειάζω τα ζελέ στην επιφάνεια του γλυκού. Το ξανασκεπάζω και το ξαναβάζω στο ψυγείο για άλλη 1½ ώρα, μέχρι το ζελέ να σφίξει τελείως. Σερβίρω το γλυκάκι κρύο, κομμένο σε κομμάτια.
