Το βιβλίο «Μικρασιατική Εκστρατεία: Τα Βήματα προς την καταστροφή» πραγματεύεται μέσα από την λεπτομερή αναφορά των γεγονότων όλα όσα οδήγησαν στην Μικρασιατική καταστροφή μέσα από την αντικειμενική και καθαρή ματιά του συγγραφέα του συγκεκριμένου έργου, Στρατή Χαραλάμπους. Ο Στρατής Χαραλάμπους, Αντιστράτηγος ε.α., μέλος του Συλλόγου Λεσβιακών Μελετών γνώστης της τούρκικης γλώσσας, κυρίως όμως ένας επίμονος ερευνητής της εποχής αυτής, αποτυπώνει στο έργο του με μεγάλη ακρίβεια τα τεκταινόμενα που διαδραματίστηκαν κατά την περίοδο 1913-1922.
Σκοπός του συγκεκριμένου βιβλίου είναι η διερεύνηση των κρίσιμων πολιτικών, διπλωματικών και στρατιωτικών γεγονότων που αποτελούν τα «σκαλοπάτια» όλης αυτής της περιόδου που ονομάζεται Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή, αλλά και ο εντοπισμός των «μύθων» που επικράτησαν στην ελληνική και τούρκικη ιστοριογραφία και τις «αλήθειες» που επιμελώς αποκρύφτηκαν ή μερικώς παρουσιάστηκαν από τις δύο αυτές ιστοριογραφίες. Δεν γίνεται απλά μια καταγραφή των ιστορικών γεγονότων μέσα από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τόσο της Ελλάδας όσο και των υπόλοιπων χωρών, αλλά δίνεται έμφαση στην επίδραση που είχαν αυτά (σ.σ. τα ιστορικά γεγονότα) στην πολιτική και διπλωματία που ακολουθούσαν τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία. Σημειώνεται ότι στις πρώτες σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται στον αναγνώστη το χρονολόγιο όλο των σημαντικών γεγονότων, καθώς και τα βιογραφικά 115 προσώπων που έπαιξαν ρόλο στην εποχή αυτή. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα στους αναγνώστες ώστε να εμβαθύνουν ακόμα περισσότερο στο ζήτημα που πραγματεύεται το έργο.
Το βιβλίο ξεκινάει με την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου που αποτελεί την αρχή της υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας και ακολουθούν τα σχετικά με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως εισαγωγή στην μικρασιατική εκστρατεία. Στο 1ο Κεφάλαιο μεταξύ άλλων περιγράφονται τα γεγονότα του Μεγάλου Πολέμου, ο δρόμος προς τον εθνικό διχασμό, ενώ γίνεται και λεπτομερή αναφορά στην παρουσία της Αντάντ στην Ελλάδα με την εκδίωξη του τότε Βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνου. Το 2ο Κεφάλαιο πραγματεύεται την Εντολή των Συμμάχων για την ελληνική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή της Σμύρνης, την απόβαση και την διεύρυνση της στρατιωτικής κατοχής.
Μεταξύ άλλων αποτυπώνονται τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στα μικρασιατικά παράλια με την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη και στην κατάσταση που επικράτησε στην περιοχή. Ήδη από τότε ανιχνεύονται προβλήματα οφειλόμενα στην προχειρότητα και την ασάφεια της εντολής προς την Ελλάδα, τις επιφυλάξεις στρατιωτικών παραγόντων, τις περιορισμένες δυνατότητες της χώρας για μια τέτοια εμπλοκή. Το 3ο Κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην τούρκικη αντίδραση και στη σταδιακή ισχυροποίηση του Κεμάλ, η οποία μέχρι και το 1922 δεν έγινε αντιληπτή από τους περισσότερους παράγοντες στην Ελλάδα.
Περιγράφεται λεπτομερώς η δράση του Κεμάλ με στόχο την τουρκική αναγέννηση, ενώ γίνεται και αναφορά στην διεθνή συμφωνία που είχε υπογραφεί ανάμεσα στη Μόσχα και την Άγκυρα που ωφέλησε αρκετά την Τουρκία και διαδραμάτισε το δικό της ρόλο στα γεγονότα που ακολούθησαν. Το 4ο Κεφάλαιο αναφέρεται στις συνθήκες ειρήνης και την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα επεσημαίνονται όλες οι διεργασίες που έγιναν πριν και μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών και των Σέρβων, αλλά και τα εμπόδια που δημιουργήθηκαν στην προσπάθεια του Κεμάλ να αναγεννήσει την τουρκική δύναμη από τις επαναστάσεις που έγιναν εντός του τουρκικού κράτους. Τα δύο τελευταία κεφάλαια αναφέρονται στο «μοιραίο» διάστημα από την Άνοιξη του 1921 έως και την καταστροφή. Περιγράφεται ο ρόλος των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση των γεγονότων προς την Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ γίνεται και λεπτομερής αναφορά στο δράμα του Ποντιακού ελληνισμού.
