του Βασίλη Χατζηελευθερίου
*** Εφτά χρόνια, ούτε κάπνιζα, ούτε έπινα, ούτε γυναίκες είχα μα ούτε και προβλήματα… Μετά πήγα στο Δημοτικό!!!! Εκεί αρχίσαν όλα.
*** Κι όπως έλεγε και ο Πάμπλο Νερούντα: Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει!!!!!
*** Επειδή είμαι φανατικός στο να παίρνω την μηχανή μου να φεύγω κι όπου με βγάλει, το συνδυάζω με ακόμα μια «φανατίλα» που έχω. Είμαι φανατικός οπαδός των παραδοσιακών γειτονιών σε όποια πόλη κι αν πάω. Αφαιρώντας λοιπόν την υποκειμενικότητά μου, και βάζοντας όσο γίνεται περισσότερο αντικειμενικότητα, έχω να πω τούτο: Ωραία και η Πλάκα στην Αθήνα αλλά τουριστικοποιημένη στο έπακρο και μάλιστα άγρια. ‘Εχει χάσει αυτόν τον ρομαντισμό και το ερωτικό αεράκι που φύσαγε στα στενά της, ωραία και τα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, αλλά αν και υπερπροβεβλημένα έχασαν την παλιά τους αίγλη λόγω της απολύτου εμπορευματοποίησης και αλλαγής χρήσης πολλών καταστημάτων σε εμπορικά κλπ., και έχουν μείνει διάσπαρτα κάποια όμορφα στέκια του παρελθόντος, ωραία και τα Παλιά στον Βόλο, αλλά η πρόσμειξή τους με άλλα εμπορικά και τουριστικά καταστήματα, ανάμεσα στα παλιά όμορφα τσιπουράδικα και ουζερί, έχει ως αποτέλεσμα να χαλάσει η όμορφη εικόνα του παρελθόντος. Όμορφα και τα Χάλκινα στα Χανιά, αλλά τα τουριστικά σκάφη που παρκάρουν εκεί και ο υπερτουρισμός έχουν αλλοιώσει την όμορφη αυτή παραλιακή γειτονιά των Παλιών Χανίων. Όμορφα και τα Μανάβικα στα Τρίκαλα, με την Ασκληπιού και τα κάθετα στενάκια της, κυρίως το στενό του Τσιτσάνη και του Βίρβου με τα όμορφα και καλαίσθητα γκράφιτι στους τοίχους γεμμάτα μουσικές, αλλά έκλεισαν αρκετά παραδοσιακά καφέ – τσιπουράδικα και ουζερί.
Επίσης έχουν ανοίξει διάφορα άσχετα μαγαζιά που δεν συνάδουν με την αισθητική και την φιλοσοφία της περιοχής. Εδώ στην Μυτιλήνη όμως τι έγινε; Έγινε το αντίθετο. Έγινε μια Ανάσταση έως και επανάσταση μπορώ να πώ! Λοιπόν στην περιοχή που ήταν τα πεθαμένα ΛΑΔΑΔΙΚΑ αλλά και τα εγκαταλελειμμένα ΚΑΤΟΥΡΛΑΔΙΚΑ, που ήταν τα πάντα κλειστά και μαραζωμένα με παλιές αποθήκες -σιδηρουργεία – ντενεκάδικα – υλικά οικοδομών – λαμαρινάδικα – ζωνάδικα – και πατσατσίδικα, ήρθε η Άνοιξη σ’ αυτήν την περιοχή. Άνοιξαν πολλά μικρά ή μεγαλύτερα καφέ-ουζάδικα-μουσικές γωνιές-ταβερνάκια-τσιπουράδικα με άποψη, γούστο, χαμόγελο, ζοντάνια, από νέους επιχειρηματίες με όρεξη να ξαναζωντανέψουν αυτή την πανέμορφη γειτονιά της Μυτιλήνης.
Στενά με όμορφο φωτισμό-όμορφα γκράφιτι-όμορφες μουσικές – ωραίους μεζέδες και βέβαια αυτή η καταπληκτική κληματαριά τις μέρες αλλά και το νυχτολούλουδο τις νύχτες, να σφιχταγκαλιάζουν την περιοχή, κλείνοντας μέσα τους την ομορφιά, τον έρωτα και τους «ήχους» της ζωής. Μπράβο και πάλι μπράβο σ’ όλους αυτούς που ρίσκαραν και τελικά κέρδισαν το στοίχημα της επανεκκίνησης αυτής της τόσο όμορφης και αδικημένης περιοχής της πόλης μας, για πολλά-πολλά χρόνια. Μπράβο και πάλι μπράβο…
*** Και για να κλείσω, μην σας αφήσω έτσι: Άλλο να μαδάς μαργαρίτα το λουλούδι, κι άλλο να μαδάς μαργαρίτα αυτή με τα στρογγυλά ψωμάκια…
