- Σαν να μην έφτανε η προγραμματισμένη επένδυση των 153 ανεμογεννητριών της Ρόκας-Iberdrola, η Λέσβος φαντάζει με Ελ Ντοράντο και για άλλους επενδυτές
- Την ώρα που το νησί μας για πρώτη φορά βλέπει στον ορίζοντα σοβαρή τουριστική προοπτική, τα βιομηχανικού τύπου αιολικά πάρκα σκιαγραφούν άλλους σχεδιασμούς για το μέλλον του τόπου
Ενώ στην Ικαρία η τοπική κοινωνία ξεσηκώθηκε με πρωτοστάτη το Δήμο από το περασμένο φθινόπωρο, φτάνοντας μάλιστα μέχρι το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών όπου έχει γίνει προσφυγή και από το Δήμο και από Συλλόγους κατά της εγκατάστασης 110 ανεμογεννητριών στο νησί αυτό του Βορείου Αιγαίου (το δικαστήριο αναβλήθηκε), στη Λέσβο προχωρούν με εντατικούς ρυθμούς οι διαδικασίες για την εξασφάλιση των εγκρίσεων από τις συναρμόδιες υπηρεσίες, ώστε να δημιουργηθούν αιολικά πάρκα σε διάφορες περιοχές του νησιού μας.
Και αυτό ενώ είναι γνωστή και δηλωμένη για την περιοχή μας η επένδυση της εταιρείας Ρόκας-Iberdrola για την κατασκευή αιολικών πάρκων με 153 ανεμογεννήτριες σε μέγεθος-μαμούθ για την παραγωγή συνολικά 306MW (μεγαβάτ). Υπενθυμίζουμε ότι στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου όταν στην Ικαρία κινητοποιούνταν οι κάτοικοι, τα Νέα της Λέσβου αποκάλυπταν ότι σε ενημερωτική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Επιμελητηρίου, παρουσία εκπροσώπων του ΑΔΜΗΕ, τέθηκαν σοβαροί προβληματισμοί για το κατά πόσο θα τηρηθεί αυτή η απόδοση ή αν θα φτάσει ή θα ξεπεράσει και στο τριπλάσιο της ισχύος της Ρόκας-Iberdrola, δηλαδή συνολικά 900MW μαζί με τις ανεμογεννήτριες άλλων μικρότερων εταιρειών, που άρχισαν ήδη να δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας υποβάλλοντας φακέλους για εγκρίσεις αιολικών πάρκων. Στο «παιχνίδι» των ανεμογεννητριών για τη Λέσβο μπαίνουν συνεχώς νέες εταιρείες και είναι ενδεικτικό ότι μία και μόνο εταιρεία έχει καταθέσει έως τώρα περίπου 25 φακέλους για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων, προκειμένου να παίρνει τις εγκρίσεις από τις συναρμόδιες υπηρεσίες.
Η κοινωνία
Μέχρι τώρα η κοινωνία του νησιού μας έχει ακούσει για τις ανεμογεννήτριες χωρίς να έχει δει δείγματα γραφής από τις βιομηχανικού τύπου τέτοιες επενδύσεις, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με τις ανεμογεννήτριες της εταιρείας ΔΕΗ Ανανεώσιμες στην περιοχή της Άντισσας, πολύ δε περισσότερο με το παλιό μικρό αιολικό πάρκο του Δήμου Μυτιλήνης στην Κουτσουμπάρα που είναι ήπιας μορφής. Οι νέες ανεμογεννήτριες θα είναι τεράστιων διαστάσεων και αδειοδοτούνται για να εγκατασταθούν και στα δυτικά της Λέσβου και αυτό παρά το γεγονός ότι το Γεωπάρκο έχει χαρακτηριστεί ως Παγκόσμιο Μνημείο Φυσικής Κληρονομιάς από την Unesco.
Οι κάτοικοι της περιοχής μας θεωρούν μακρινούς αυτούς τους σχεδιασμούς των επενδύσεων μέχρι να διασυνδεθεί η Λέσβος με υποβρύχιο καλώδιο με την Ηπειρωτική Ελλάδα για να γίνεται η μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς αν εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες δεν θα έχουν πού να διοχετεύουν το ρεύμα που θα παράγουν και άρα οι επενδύσεις έως τότε θα είναι ασύμφορες.
Η υποβρύχια διασύνδεση αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2030 και αν και αναμενόταν νωρίτερα μπορεί να πάει και αργότερα, ωστόσο αυτό που δεν είναι γνωστό έχει να κάνει με το χρονοδιάγραμμα των επενδύσεων, οι οποίες θα αρχίσουν να υλοποιούνται στην περιοχή μας πριν τη διασύνδεση με υποβρύχιο καλώδιο και αυτό καθώς η εγκατάσταση των αιολικών πάρκων όταν πρόκειται για μη συνδεδεμένα νησιά γίνεται σε ευνοϊκότερο πλαίσιο. Το χωροταξικό μπορεί να προβλέπει συγκεκριμένες προϋποθέσεις ως προς το μέγεθος των εκτάσεων και την αναλογία των ανεμογεννητριών στα νησιά, αλλά σε περιοχές, όπως η Λέσβος, όπου το μέγεθος του νησιού μας είναι μεγάλο, όχι μόνο δεν αποτρέπουν την ανάπτυξη τέτοιων επενδύσεων, αλλά μετατρέπουν τον τόπο μας σε Ελ Ντοράντο για κάθε λογής τέτοιες επενδύσεις και εδώ βρίσκεται η εξήγηση γιατί ενώ στη Λέσβο η Ρόκας-Iberdrola έχει βάλει τη σημαία της εμφανίζονται και άλλοι παίκτες που υποβάλλουν φακέλους για αδειοδοτήσεις αιολικών πάρκων!
Θυμίζουμε ότι τέλη Σεπτεμβρίου τα Νέα της Λέσβου αποκάλυψαν ότι νέοι ενεργειακοί «παίκτες» που μπαίνουν για πρώτη φορά στη Λέσβο έχουν υποβάλει αιτήματα στην Αρχαιολογία για συγκεκριμένα οικόπεδα, ζητώντας να αποφανθεί αν υπάρχει αρχαιολογικό ενδιαφέρον, ώστε για τα οικόπεδα που δεν υπάρχει να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο, που είναι η υποβολή φακέλων Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Πρόκειται για διαφορετικές εταιρείες, κάποιες από τις οποίες μάλιστα έχουν τη μορφή Μονοπρόσωπων ΙΚΕ (!) που ζητούσανε από την Αρχαιολογία να αποφανθεί για τις περιοχές στις οποίες έχουν ενδιαφέρον για να αναπτύξουν ανεμογεννήτριες!
Μεταξύ των περιοχών είναι το Σίγρι, η Ερεσός και η Άντισσα και συγκεκριμένα το λεγόμενο «τριεθνές» μεταξύ της Αγιάσου, του Σκοπέλου και του Μεσαγρού. Σημειωτέον ότι οι επενδύσεις αυτές επιταχύνονται και με παρότρυνση των συναρμόδιων Υπουργείων στην κατεύθυνση ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη χώρα μας, στο πλαίσιο των σχεδιασμών και της Ευρώπης για πράσινη ενέργεια. Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος, καθώς οι βιομηχανικού τύπου ανεμογεννήτριες που εγκαθίστανται από αυτές τις επενδύσεις αφήνουν μεγάλο αποτύπωμα στο περιβάλλον και ήδη τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι φωνές των επιστημόνων που διερωτώνται αν τελικά το ισοζύγιο μεταξύ οφέλους και επιβάρυνσης του περιβάλλοντος γέρνει όντως με τέτοιες εγκαταστάσεις προς την πλευρά του οφέλους.
Και ενώ προγραμματίζονται και δρομολογούνται όλα τα παραπάνω, οι φορείς της Λέσβου παρακολουθούν αποστασιοποιημένοι χωρίς μέχρι τώρα να έχουν καθίσει γύρω από το ίδιο τραπέζι ώστε να λάβουν αποφάσεις για το χωροταξικό που αφορά την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην περιοχή μας. Με εξαίρεση την εποχή του Δημήτρη Βουνάτσου που είχε γνωμοδοτήσει το 2012 θετικά για την επένδυση της Ρόκας και μάλιστα ακούστηκαν τότε στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου ακόμα και επιχειρήματα εκλεγμένων της πλειοψηφίας ότι… οι ανεμογεννήτριες θα αποτελέσουν ατραξιόν και πόλους προσέλκυσης και ξενάγησης τουριστών! Από τότε παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 12 χρόνια και οι συνθήκες έχουν αλλάξει καμία άλλη τοποθέτηση δεν έχει διατυπωθεί.
Ούτε η Περιφέρεια, ούτε οι Δήμοι έχουν ξεκαθαρίσει ένα πλαίσιο για το τι θέλει τελικά η Λέσβος. Σε μία περίοδο που το νησί μας αρχίζει για πρώτη φορά να βλέπει με απτά αποτελέσματα την τουριστική ανάπτυξη, την ώρα που γίνονται νέες επενδύσεις για ξενοδοχειακές μονάδες και την ανάδειξη των θερμοπηγών, τα σχέδια για τη λειτουργία αιολικών πάρκων σε μια περιοχή, όπως η Λέσβος, είναι πιθανό να καταστρέψουν αυτές τις προοπτικές στον τουρισμό.
Και ενώ στη μικρή αλλά παγκοσμίως γνωστή Ικαρία η τοπική Αυτοδιοίκηση και οι φορείς έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη για να ανατρέψουν αυτό που βλέπουν να έρχεται, στη Λέσβο η Πρωτοβάθμια και η Δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση, επί του παρόντος, ασχολούνται με τα έργα και τα προγράμματά της αφήνοντας στην άκρη το ζήτημα των αιολικών πάρκων, το οποίο σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη του τόπου και με το μέλλον του για τις επόμενες γενιές.