Της Φεβρωνίας Γ. Κανταρτζή M.D.
Ιατρού Βιοπαθολόγου – Μικροβιολόγου
Υπ. Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Τέως Επιμελήτρια Νοσοκομείου Ευαγγελισμός
Ως διαβήτης κύησης ορίζεται η διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του 2ου κυρίως τριμήνου της εγκυμοσύνης και διαγιγνώσκεται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της κύησης.
Η παραγωγή από τον πλακούντα των ορμονών που βοηθούν το έμβρυο να μεγαλώσει δυσχεραίνουν τη δράση της ινσουλίνης στο σώμα της γυναίκας, με αποτέλεσμα το πάγκρεας να μην μπορεί ν’ αντεπεξέλθει και να αυξάνονται τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Η διαταραχή αυτή είναι ασυμπτωματική και αφορά το 2%-14% των κυήσεων.
Πώς ελέγχεται:
Τα επίπεδα σακχάρου ελέγχονται προληπτικά στις εγκυμονούσες αμέσως μετά την επιβεβαίωση της εγκυμοσύνης και σε μηνιαία βάση.
Αν η γλυκόζη αίματος κατά την πρώτη επίσκεψη είναι <92mg/dl τότε προγραμματίζεται δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη μεταξύ 24ης-28ης εβδομάδας κύησης.
Υπαρχουν 2 δοκιμές, η 3ωρη που χρησιμοποιείται κυρίως στις ΗΠΑ και η 2ωρη. Στη 2ωρη χρησιμοποιούνται 75 γρ. γλυκόζης και οι μετρήσεις γίνονται σε 0΄, 60΄και 120΄.
-Φυσιολογική καμπύλη 0΄ <92, στα 60΄<180 και στα 120΄<153 mg/dl σάκχαρο.
-Παθολογική καμπύλη 0΄ >92, στα 60΄>180 και στα 120΄>153 mg/dl σάκχαρο.
Η παθολογική καμπύλη μας θέτει και τη διάγνωση ακόμη κι αν μόνο μια τιμή είναι ίση ή μεγαλύτερη από τα προαναφερόμενα όρια.
Παράγοντες που συμβάλλουν στην αύξηση του σακχάρου:
-Ηλικία >35 ετών
-Παχυσαρκία
-Υπερβολική αύξηση βάρους κατά τη διάρκεια της κύησης
-Ιστορικό προηγούμενης κύησης με Σ.Δ.
-Ιστορικό κύησης με νεογνό > 4 κιλών
-Ιστορικό προδιαβήτη ή αντίσταση στην ινσουλίνη
-Ιστορικό ανεξήγητου ενδομήτριου θανάτου
-Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
-Συγγενείς 1ου βαθμού με ιστορικό διαβήτη
Επιπτώσεις στη μητέρα:
-Πρόωρος τοκετός
-Προεκλαμψία, εκλαμψία
-Υπέρταση, νεφροπάθεια
-Δυστοκία (δύσκολος τοκετός με τραυματισμό του νεογνού)
-Καισαρική τομή λόγω αυξημένου μεγέθους του εμβρύου
Επιπτώσεις στο μωρό:
-Μεγάλη αύξηση του σωματικού βάρους με κίνδυνο τραυματισμού και ασφυξίας κατά το Φ.Τ.
-Νεογνική υπογλυκαιμία (λόγω υπερπαραγωγής ινσουλίνης από το πάγκρεας)
-Αυξημένη συχνότητα εμβρυικού θανάτου
-Αναπνευστική δυσχέρεια
-Αυξημένος κίνδυνος για παιδική παχυσαρκία, ανάπτυξη διαβήτη κ.ά.
Αντιμετώπιση:
Η διατροφή είναι σημαντικός παράγοντας για την καλή ρύθμιση του σακχάρου στην έγκυο και γι’ αυτό πολλές φορές η θεραπεία συνίσταται στην αλλαγή των διατροφικών συνηθειών της μητέρας κατά κύριο λόγο και αν χρειαστεί και στη χρήση της ινσουλίνης.
Η αυξημένη πρόσληψη τροφής αυτονόητα οδηγεί και σε αυξημένη πρόσληψη σακχάρου. Έτσι με την υγιεινή διατροφή, τον περιορισμό των υδατανθράκων και μείωση των θερμίδων, σε συνδυασμό με μια ήπια σωματική ημερήσια δραστηριότητα των 30΄, είναι δυνατόν να αποφευχθεί η απότομη αύξηση του σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης του Σ.Δ. και των επιπλοκών του!
