Με τους συμμαθητές της, που τόσα χρόνια στάθηκαν δίπλα της σαν αδέρφια, ντυμένους στα λευκά και με λουλούδια στα χέρια όπως είχε καλέσει η οικογένεια, πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε το κοιμητήριο της Βαρειάς στη Μυτιλήνη την 17χρονη Μαρία – Ταξιαρχούλα και παρά το σπαραγμό, ο καθένας έφυγε με τη βεβαιότητα ότι τώρα πια αυτό το παιδί που έφυγε πρόωρα από κοντά μας βρίσκεται ανάμεσα στους αγγέλους, δίπλα στον Ταξιάρχη που φέρει και το όνομά του.
Μια αγωνίστρια της ζωής πάλεψε με τη λευχαιμία από 6 μηνών βρέφος και με την αναπηρία για 17 χρόνια. Ηρωίδα της ζωής η ίδια, ήρωες της ζωής και οι δύο γονείς της. Όχι, αυτό δεν ήταν κηδεία κι ας έκλαψαν και οι πέτρες. Ήταν ο γάμος που η Μαρία δεν πρόλαβε.
