Ως ένα μέρος που προσφέρει πληρότητα και μια πολύ όμορφη ζωή, αλλά και ταυτόχρονα ως έναν τόπο που παρά την παρακμή που βιώνει η ελληνική επαρχία έχει σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης, χαρακτηρίζει το Σίγρι ο Αντώνης Χιώτης, ιδιοκτήτης του καφενείου Το Κέντρον, που εδώ και 14 χρόνια επέλεξε να επιστρέψει και να ζήσει μόνιμα στο χωριό. «Εδώ μπορείς να θαυμάσεις τη φύση, να δεις πιο καθαρά το ηλιοβασίλεμα, τα άστρα, να ζήσεις ήρεμα», λέει στα «ΝΕΑ της Λέσβου», σημειώνει όμως πως «το παν είναι να είσαι συνειδητοποιημένος για το ποιος είσαι, πού είσαι και τι θες στη ζωή σου».
Ο Αντώνης Χιώτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σίγρι και έφυγε από εκεί για να σπουδάσει στην Πάντειο στην Αθήνα, Δημόσια Διοίκηση. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και της στρατιωτικής θητείας επέστρεψε στη γενέτειρά του και δούλεψε στο καφενείο το Κέντρον, που ήταν οικογενειακή επιχείρηση. Επτά χρόνια αργότερα, όμως, αποφάσισε να «κατέβει» στη Μυτιλήνη για να γνωρίσει τη ζωή κι εκεί. Δούλεψε για χρόνια ως σερβιτόρος, αλλά πέρασε και από πολλά πόστα στον χώρο των τοπικών Μέσων, δουλεύοντας ως ραδιοφωνικός παραγωγός, δημοσιογράφος και αρθρογράφος, σελιδοποιητής, αλλά και στην καλλιτεχνική επιμέλεια εντύπων φορέων και οργανισμών.
«Στην αρχή έδωσα ένα χρονικό περιθώριο τριών ετών, τα οποία τελικά έγιναν δέκα. Όταν συνειδητοποίησα όμως πως “βάλτωνα” πια στη Μυτιλήνη και επιπλέον λόγω συγκυριών σε σχέση με κάποια οικογενειακά θέματα και την οικογενειακή επιχείρηση, το 2007 αποφάσισα να γυρίσω στο Σίγρι», μας αναφέρει.
Πληρότητα
Στην ερώτηση τι είναι αυτό που τον κρατά στο Σίγρι εδώ και 14 χρόνια απαντά πάρα πολύ εύκολα: «Με κρατάει το ότι δεν μου λείπει τίποτα, έχω μια πληρότητα εδώ, ζω μια ήρεμη και γλυκιά ζωή όπως την θέλω, κοιμάμαι ήρεμα…» σημειώνει, διευκρινίζοντας όμως πως αυτή είναι μια ζωή που φυσικά δεν ταιριάζει σε όλους. «Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του καθενός. Είναι σημαντικό το να ξέρεις ποιος είσαι, τι θες και να έχεις καταλάβει πού βρίσκεσαι. Έτσι μπορείς να ρυθμίσεις την ζωή σου ώστε να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος», υποστηρίζει. Τονίζει, βέβαια, πως όποιες προσδοκίες και να έχει κανείς δεν έχουν νόημα αν δεν τις κυνηγήσει, αλλά περιμένει να του έρθουν όλα ουρανοκατέβατα. «Ζητούμενο είναι να ξεκινήσεις με έναν σπόρο και με αυτόν να φτιάξεις δάση», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Τόπος με προοπτικές
Κάτι άλλο, που είναι εξίσου ενδιαφέρον για τον Αντώνη Χιώτη, είναι πως παρά τον μαρασμό που γνωρίζει συνολικά η ελληνική επαρχία, το Σίγρι είναι ένας τόπος που έχει σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης, ακόμη κι αν αυτό δεν αποτυπώνεται στα πληθυσμιακά δεδομένα. «Το Σίγρι έχει πολλά πλεονεκτήματα, που ευνοούν την ανάπτυξή του» επισημαίνει, όπως το γεγονός ότι το λιμάνι έχει επί 12 μήνες μια αξιοσημείωτη κινητικότητα από πολεμικά, αλιευτικά και εμπορικά πλοία, παρά το γεγονός ότι τα επιβατικά πλοία δεν το προσεγγίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, η παρουσία του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και του Απολιθωμένου Δάσους (η σημασία και η δυναμική των οποίων δεν περνάει όσο θα έπρεπε στον οικισμό), τα οποία χαρακτήρισε κεφάλαιο για τον τόπο, η αξιοποίηση του Κάστρου και οι ενέργειες για να αποκτήσει ξανά ζωή, η επένδυση-φύτευση χιλιάδων ελαιοδένδρων, που ανατρέπει την εικόνα της ερημοποίησης αλλά προσθέτει και προοπτικές του πρωτογενούς τομέα, και βέβαια άλλες μικρές προσπάθειες που ευνοούν την ανάπτυξη της περιοχής.
Το νέο λιμάνι στο Σίγρι σαφώς συμβάλλει κι αυτό στις αναπτυξιακές προοπτικές του χωριού και όχι μόνο, φτάνει… να έρχονται πλοία. «Ένα λιμάνι, που δεν το χρησιμοποιεί κανείς δεν φέρνει καμία προστιθέμενη αξία», αναφέρει ο Αντώνης Χιώτης, που επισημαίνει πόσο σημαντικό είναι να ανοίξουν ακτοπλοϊκές γραμμές, που θα συνδέσουν το Σίγρι με άλλες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως ο Βόλος, η Θεσσαλονίκη, η Καβάλα και η Ραφήνα, ακόμη και ως ενδιάμεσο σταθμό μειώνοντας τον απαιτούμενο χρόνο ταξιδιού, που θα ευνοήσει τόσο το εμπόριο όσο και τον τουρισμό.
Αυτό, συνδυαστικά με τον νέο οδικό άξονα Μυτιλήνης – Σιγρίου, θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη όχι μόνο της περιοχής, αλλά του νησιού συνολικά. «Οι μεταφορές, το να μην είναι αποκομμένος ένας τόπος, είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή του. Όλα αυτά που συζητάμε σήμερα θα έπρεπε να έχουν λυθεί εδώ και πολλά χρόνια, από την ενσωμάτωση της Λέσβου στο Ελληνικό Κράτος…», σημειώνει. Κι όλα αυτά, μάλιστα, τη στιγμή που πριν από αρκετά χρόνια το Σίγρι αποτελούσε σημαντικό κόμβο για τις μεταφορές στην ευρύτερη περιοχή, χαρακτήρας που «αποδυναμώθηκε» κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Καλοκαίρι στο Σίγρι
Η κουβέντα δεν θα μπορούσε να μην πάει στο πώς περνάει το καλοκαίρι στο Σίγρι. «Το καλοκαίρι εδώ είναι πολύ ήσυχο και ήρεμο. Η περιοχή έχει ένα άλλο προφίλ, προσφέρει κάτι εναλλακτικό σε σχέση με άλλες περιοχές, το οποίο βέβαια δεν γίνεται εύκολα της “μόδας”», αναφέρει, αλλά σημειώνει και τους προβληματισμούς του, βλέποντας το πώς εξελίσσεται η κατάσταση με τον τουρισμό, που γνωρίζει πτώση και εκεί. Παλαιότερα, υπήρχαν γκρουπ επισκεπτών που έμεναν στο χωριό για μεγάλα διαστήματα, κάτι το οποίο έχει ατονήσει. Σαν αποτέλεσμα υπάρχουν καταλύματα, που κλείνουν, και ελάχιστες νέες μονάδες που δημιουργούνται.
Σε κάθε περίπτωση, το Σίγρι παραμένει ένα από τα πιο μαγευτικά σημεία του νησιού μας, με μια ομορφιά που δεν συναντάς σε άλλα μέρη του πλανήτη. Κι αυτό είναι που κρατά τον Αντώνη Χιώτη κι άλλους 300 ανθρώπους ακόμη, να το επιλέξουν ως τόπο για να ζήσουν. Κάτι, που θα ζήλευε και ο μεγάλος Αλμπέρ Καμύ, που μαγεύτηκε από το χωριό πριν από έξι δεκαετίες περίπου και είχε εκφράσει την επιθυμία του να περάσει την υπόλοιπη ζωή του εκεί.
