Μετά από όλο αυτό το κλίμα των εκλογών που στην Ελλάδα πάντα είναι κάτι σαν γιορτή και σαν διάλειμμα, άσχετα με τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, καλά για κάποιους, κακά για άλλους, εγώ καλωσορίζω το καλοκαίρι.
Πάμε για νέα μαγειρέματα, καλοκαιρινά με όλα τούτα τα φρούτα και λαχανικά της καλύτερης εποχής του χρόνου. Έτσι είναι για μένα το καλοκαίρι.
Ένα καρπούζι παγωμένο, ένα μοσχομυριστό ώριμο πεπόνι, εκείνα τα ατίθασα ροδάκινα με το μεθυστικό άρωμα, τα κεράσια και τα βερίκοκα, οι φράουλες που είναι στο τέλος τους αλλά έχουν την ιδιαίτερη ακόμα εκείνη γλύκα. Κι ύστερα οι ντοματένιες τομάτες, τα νοστιμότατα αγγούρια, οι μελιτζάνες έτοιμες να γίνουν σκαφούδες. Οι μπάμιες θεϊκές θα μπουν στο ταψί με κότα αλανιάρα. Οι μελιτζάνες θα γίνουν με μοσχαράκι και σφιχτά η σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Τα φασολάκια με λίγες πατάτες. Τα γεμιστά μεθυστικά. Άλλοτε σκέτα κι άλλες φορές με σταφίδες και κουκουνάρι.
Έχω θέμα με το καλοκαίρι, τη θάλασσα, τον ορίζοντα, τις ρίγανες και τα αμάραντα.
Δεν τρως ποτέ καλύτερα αυγά με ντομάτα πέραν τούτης της εποχής. Ποτέ δεν μοσχοβολά το γιασεμί έτσι όπως τώρα και μέχρι τον Αύγουστο. Ποτέ οι μπουκαμβίλιες δεν είναι τόσο γεμάτες άνθη.
Περπατώντας στην πόλη
Σταμάτησα για καφέ στο Μουσικό Καφενείο. Ο παλμός αυτού του μαγαζιού με συνεπαίρνει. Θαμώνες διάφορων ηλικιών, σ’ ένα ρυθμό ταιριαστό, σ’ ένα περιβάλλον νεανικό και διαχρονικό.
Πήγα στο Home. Πάντα γυρνάω στον τόπο του εγκλήματος. Είναι – όπως έχω ξαναπεί – το καλύτερο bar restaurant της πόλης και μπορεί να σταθεί παντού. Τα παιδιά που μας περιποιήθηκαν ήταν σούπερ. Επικοινωνιακά, ευγενικά, ενημερωμένα γι’ αυτό που πουλάνε. Με ανεπιτήδευτο χαμόγελο. Το μπαρ εξαιρετικό, μοδάτο, φρέσκο, καλοκαιρινό.
Ο ΚΟΣΜΟΣ που έρχεται εδώ ξεχωρίζει.
Φάγαμε μια θαυμάσια πίτσα. Απλή μαργαρίτα. Στην απλότητα καταλαβαίνεις τα υλικά και την ποιότητα. Το ζυμάρι λεπτό και νόστιμο.
Οι εκλογές κάθε φορά σε κάνουν να γυρνάς από δω κι από κει. Για να ανταλλάσσεις απόψεις και να μαθαίνεις τι σκέφτονται κι οι άλλοι. Έχει ενδιαφέρον και αγωνία. Για τον τόπο.
Ποιοι θα φύγουν, ποιοι θα έρθουν.
Οι καινούργιοι που αναλαμβάνουν officia θα καταλάβουν τι θησαυρό έχουμε;
Για να δούμε.
Περιμένουμε!
Κοτόπιτα του θέρους
Υλικά
2 φύλλα κουρού
καλό βούτυρο για το άλειμμα
Για το κοτόπουλο
1 κιλό κοτόπουλο ολόκληρο με την πέτσα
3 κρεμμύδια καθαρισμένα ολόκληρα
3-4 καρφάκια γαρίφαλο
2 φύλλα δάφνης
2 κλωνάρια σέλινου
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Για τη γέμιση
3 ξερά κρεμμύδια, σε λεπτές ροδέλες
3 κ.σ. ελαιόλαδο
200 ml φρέσκο γάλα, πλήρες
2 κ.σ. σιμιγδάλι ψιλό
2 κουτ. σούπας φρυγανιά τριμμένη
3 αυγά, ελαφρώς χτυπημένα
300 γρ. τριμμένο λαδοτύρι ή γραβιέρα
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
Βράζουμε το κοτόπουλο μαζί με το κρεμμύδι (στο οποίο καρφώνουμε τα γαρίφαλα), τη δάφνη, το σέλινο, αλάτι και πιπέρι και 2 λίτρα κρύο νερό σε μέτρια φωτιά για περίπου 45 λεπτά, μέχρι να μαλακώσει. Το βγάζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει. Σουρώνουμε τον ζωμό, κρατάμε στην άκρη 300 ml και διατηρούμε τον υπόλοιπο στο ψυγείο για άλλη χρήση.
Γέμιση: Ξεψαχνίζουμε και κομματιάζουμε το κοτόπουλο.
Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε τα κρεμμύδια στο λάδι, σε μέτρια φωτιά, για 4 – 5 λεπτά, μέχρι να μαραθούν. Προσθέτουμε το γάλα και τα 300 ml ζωμό που κρατήσαμε και, μόλις το μείγμα κοχλάσει, ρίχνουμε τη φρυγανιά και το σιμιγδάλι. Βράζουμε για περίπου 10 λεπτά, μέχρι να γίνει σαν μια μισοδεμένη σούπα. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει ελαφρά και προσθέτουμε το κοτόπουλο. Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε τα αυγά, το τυρί, αλάτι και πιπέρι και ανακατεύουμε καλά.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180° C.
Βουτυρώνουμε το ταψί και στρώνουμε το ένα φύλλο. Απλώνουμε πάνω του τη γέμιση. Σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο, το βουτυρώνουμε.
Χαράζουμε την πίτα, ραντίζουμε την επιφάνεια με λίγο νερό και την ψήνουμε για 50-55 λεπτά, μέχρι να ροδίσει.
