Όταν ήμουν μικρή, τρούφα για μένα ήταν αυτή η στρογγυλή σοκολατένια μπάλα με “σκουληκάκι“ σοκολάτας από πάνω, που έτρωγα με βουλιμία στο ζαχαροπλαστείο του Πιτέλη.
Όταν μεγάλωσα δοκίμασα αυτή την άλλη τρούφα, που σκοτώνονται όλοι οι σεφ στην ποδιά της.
Γιατί δεν “φυτεύουμε” τρούφες στο νησί;
Μιλάω για τη λευκή ή μαύρη, την τρούφα που, όπως την αποκάλεσε ο διάσημος Brillat – Savarin, αποτελεί το «Διαμάντι της Γαστρονομίας».
Σπάνια, ντελικάτη, απόκρυφη. Όλα αυτά της χαρίζουν αυτήν την υψηλή τιμή, αλλά και το μοναδικό prestige!!! Το πιο ακριβό μανιτάρι στον πλανήτη.
Η μαύρη τρούφα του Perrigord – ποικιλία Melanosporum – (το μαύρο μαργαριτάρι ή η μαύρη βασίλισσα).
Η Melano – το χαϊδευτικό της μαύρης τρούφας – είναι παράξενη, ένας βολβός με σκληρό περίβλημα. Φουσκωμένη ή ακόμα και παραμορφωμένη από τις αποφύσεις είναι ένα απόλυτο αφροδισιακό. Η μυρωδιά της γήινη, καπνιστή, μεθυστική, μοσχομυρωδάτη, ιδιαίτερη.
Τον 19ο αι. ο Αλέξανδρος Δουμάς, έγραψε: «Οι τρούφες μπορούν να κάνουν τις γυναίκες πιο τρυφερές και τους άνδρες πιο ερωτικούς!».
Μεγαλώνει σε πλαγιές λιβαδιών, της αρέσουν οι ρίζες της κουκουναριάς, της οξιάς και της φτελιάς. Τη συναντάς εδώ κι εκεί στα Πυρηναία Όρη! Μήπως να εξετάσουμε το υπέδαφος της Λέσβου;
Η λευκή «μάγισσα» της Άλμπα
Αγαπημένη μου γεύση παραμένει πάντα, η λευκή «μάγισσα» της Άλμπα, ξυσμένη πάνω σε τηγανητά αυγά ή scrambled (στραπατσαδα χωρίς ντομάτα, τα περίφημα ταραγμένα αυγά) και ακόμα, πάνω σε ένα ριζότο μανιταριών. Αυτή την τρούφα πρώτη φορά την συνάντησα face to face στην Άλμπα του Πιεμόντε, στα περίχωρα του Τορίνο, όταν με τη φιλενάδα μου την Μαρία Χαραμή κάναμε βόλτες στα Barolo. Η μυρωδιά της ξεπέρναγε το μικρό μπακάλικο κι ερχόταν να μας βρει στους πεζόδρομους του μικρού γραφικού χωριού. Δεν της αντισταθήκαμε φυσικά και άξιζε τα λεφτά της.
Ωστόσο…
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες! Σαφώς και η υψηλή γαστρονομία υποφέρει στη χώρα μας, όπως και τα ελιτίστικα και πανάκριβα υλικά της.
Ας “γευόμαστε» όμως του κόσμου τα περίεργα με την φαντασία μας γιατί αυτό δεν απαγορεύεται και δεν στερεί καμιά τσέπη. Άλλωστε το να ονειρεύεσαι, τσάμπα είναι.
Κι αν…
…θέλετε να παραγγείλετε φρέσκια τρούφα, για να μην σας μείνει απωθημένο, προτιμείστε την εταιρεία De Gustibus…
Αν τα υπολογίσετε όπως εγώ, θα σας στοιχίσει μόνο, γύρω στα 60 €, για 30 γρ.
Ε! δεν είναι πια και τόσο απαγορευτικό.
Κολοκυθόπιτα της εποχής με κίτρινη κολοκύθα
Υλικά
- 1/2 κιλό κολοκύθα τριμμένη στο χοντρό τρίφτη
- 1 μέτριο κρεμμύδι ξερό, τριμμένο
- 1/4 φλιτζ. τσαγιού ελαιόλαδο
- 1/2 φλιτζ. γάλα
- 1/2 φλιτζ. γραβιέρα τριμμένη
- 200 γρ. ανθότυρο θρυμματισμένο
- 5 αυγά
- δυόσμο ψιλοκομμένο
- 1/2 φλιτζ. ξινός τραχανάς
- αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180° C.
- Σοτάρουμε τα κρεμμύδια με λίγο λάδι.
- Αλατοπιπερώνουμε.
- Ρίχνουμε την κολοκύθα και σοτάρουμε για περίπου 10 λεπτά, ίσα να μαραθεί.
- Κατεβάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε δυόσμο, τον τραχανά, το γάλα, τα αυγά ελαφρώς χτυπημένα, τα τυριά και αλατοπίπερο και ανακατεύουμε. Λαδώνουμε ένα ταψί 30 εκ. και αδειάζουμε το μείγμα.
- Ψήνουμε για 30-40 λεπτά, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.
