- Νέες αποκαλύψεις για το εύφλεκτο υλικό που παραμένει εδώ και χρόνια αποθηκευμένο στην καρδιά του εργοστασίου
- Γιατί δεν απέδωσαν οι μέχρι τώρα προσπάθειες να πουληθεί σε εταιρεία στη Λέσβο και ποια είναι τα προβλήματα στη μεταφορά του
Οι αποκαλύψεις της εφημερίδας μας για το άγριο πλιάτσικο στην περιουσία της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λέσβου στο εγκαταλελειμμένο και αφύλακτο εργοστάσιο της Σκάλας Παμφίλων, με πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ μας την Παρασκευή, παρά την μεγάλη ζημιά που έχει υποστεί οικονομικά η Οργάνωση, φαίνεται τελικά ότι αποτελούν την “κορυφή του παγόβουνου”! Τα όσα αποκαλυπτικά δημοσίευσαν τα Νέα της Λέσβου από την κατάσταση του εργοστασίου, τις εικόνες ντροπής και εγκατάλειψης είχαν ως αποτέλεσμα να φτάσουν στην εφημερίδα μας πληροφορίες για τη μονάδα για ακόμα πιο σοβαρές, αν όχι και κρίσιμες, καταστάσεις.
Αποθηκευμένο εξάνιο στο εργοστάσιο-φάντασμα
Μέσα στο κουφάρι του εργοστασίου της άλλοτε κραταιάς Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λέσβου, σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες μας, βρίσκονται αποθηκευμένες σε δεξαμενή ποσότητες εξανίου οι οποίες είναι μίνιμουμ 12 τόνοι. Το τελευταίο το σημειώνουμε καθώς υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις με την πιο συντηρητική να μιλάει για 12 τόνους, ενώ την λιγότερο συντηρητική εκτίμηση να κάνει λόγο για μεγαλύτερη ποσότητα.
Το εξάνιο είναι χημική ένωση που αποτελεί βασικό συστατικό της βενζινόκολλας, ενώ έχει διάφορες χρήσεις στη βιομηχανία. Στον ελαιουργικό τομέα χρησιμοποιείται για τα σπορέλαια, καθώς (και αυτό αξίζει να το γνωρίζουν όσοι καταναλώνουν σπορέλαια και όχι ελαιόλαδο) η εξαγωγή του ελαίου από τον καρπό και εν προκειμένω τους σπόρους γίνεται με χημική κατεργασία και συγκεκριμένα με τη χρήση εξανίου. Σε αυτή την κατηγορία των ελαίων κατατάσσεται και το πυρηνέλαιο, καθώς εξάγεται από το κουκούτσι της ελιάς με τη χρήση εξανίου.
Πρόκειται για εύφλεκτο υλικό, το οποίο μπορεί να προκαλέσει και σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα αν η διαχείρισή του δεν είναι η προβλεπόμενη. Και στην περίπτωση του εγκαταλελειμμένου εργοστασίου της Ένωσης Συνεταιρισμών γίνονται αντιληπτοί από τον καθένα οι κίνδυνοι όταν η μονάδα παραμένει αφύλακτη και είναι έρμαιο σε κάθε επιτήδειο, στα άτομα που εισέρχονται αναζητώντας αντικείμενα αξίας, εργαλεία, μηχανήματα και σίδερα για ανακύκλωση. Καταλαβαίνει κανείς πόσο επικίνδυνες μπορεί να είναι τυχόν εργασίες αφαίρεσης υλικών κοντά στη δεξαμενή ή υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες από μη εξουσιοδοτημένα άτομα που μπαίνουν μέσα στο εργοστάσιο.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τα Πάμφιλα που κατά τα άλλα οι φορείς τους προ ετών έκαναν αγώνες για να απομακρυνθούν από την περιοχή τους οι οχλούσες εγκαταστάσεις, εδώ και 6 τουλάχιστον χρόνια που το εργοστάσιο παραμένει κλειστό κάθονται “σε αναμμένα κάρβουνα” χωρίς να το γνωρίζουν, έχοντας στο χωριό τους μια “βραδυφλεγή βόμβα”.
Οι προσπάθειες να το πουλήσουν
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ μας, τα τελευταία χρόνια ο πρόεδρος της Ένωσης Συνεταιρισμών, Αλέκος Γιαζιτζόγλου, έκανε προσπάθεια για την πώληση 12 τόνων εξάνιου σε εταιρεία της Λέσβου, ωστόσο η αγοραπωλησία δεν προχώρησε καθώς δεν υπήρξε ασφαλής τρόπος για να «αντληθεί» από τις δεξαμενές και να μεταφερθεί με ασφάλεια σε άλλες εγκαταστάσεις. Με βάση πληροφορίες, για να γίνει αυτό απαιτείται ειδικό βυτιοφόρο όχημα, το οποίο άγνωστο γιατί δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα, ώστε να αδειάσουν οι δεξαμενές του παλιού εργοστασίου για κάθε ενδεχόμενο.
Μέχρι να συμβεί αυτό, τρομάζει κανείς και μόνο στην ιδέα ότι είναι αποθηκευμένοι, αφύλακτοι, στο κουφάρι ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου, 12 τόνοι εξανίου (σύμφωνα με την πιο συντηρητική εκτίμηση ως προς την ποσότητα) και ότι κάποια άτομα κινούμενα μέσα στη μονάδα, νυχτερινές ώρες, στην προσπάθειά τους να βρουν και να μεταφέρουν οτιδήποτε αξίας μπορεί να κινδυνεύουν ερχόμενοι σε κοντινή απόσταση με το (επικίνδυνο) υλικό αυτό.
Η απομάκρυνση αυτής της ποσότητας από τη μονάδα έπρεπε να ήταν θέμα πρώτης προτεραιότητας εδώ και χρόνια. Ωστόσο αυτό δεν έγινε καθώς ήταν ανοιχτό το ενδεχόμενο να επαναλειτουργήσει, κάτι που δεν γινόταν – τη μια χρονιά λόγω της μικρής παραγωγικής περιόδου, την επόμενη χρονιά λόγω των χαμηλών τιμών του πυρηνελαίου – ώστε τελικά σήμερα πλέον να είναι αδύνατη η επαναλειτουργία του εργοστασίου στην καρδιά του οποίου βρίσκεται μία μεγάλη ποσότητα χημικών ενώσεων, που είναι αδιανόητο να παραμένουν αφύλακτες και μάλιστα σε ένα εργοστάσιο που μπαινοβγαίνουν διάφοροι επιτήδειοι αγνοώντας τους κινδύνους.
