Τώρα που τελειώσαμε με τα σούπερ πασχαλινά γεύματα μου έρχεται λίγο το πρόχειρο νόστιμο φαγητό για την καθημερινότητα. Τι άλλο λοιπόν;
Τι σκέφτεσαι με το που ακούς τη λέξη Ιταλία;
Εγώ νομίζω πως αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό η πίτσα.
Η πίτσα είναι αναμφισβήτητα το πιο αγαπημένο γρήγορο φαγητό του πλανήτη μας.
Οι πρώτες πίτσες φτιάχτηκαν στη Νάπολη στα τέλη του 18ου αιώνα και εκατό χρόνια μετά κατάφεραν να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο.
Έχει γραφτεί πως στις ΗΠΑ πωλούνται περίπου τρία δισεκατομμύρια πίτσες τη μέρα.
Εγώ θυμάμαι μια Αμερικάνα φίλη της μαμάς που μας ήρθε για καλοκαιρινές διακοπές κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 και σκάρωσε την πρώτη πίτσα της ζωής μου, στην κουζίνα του σπιτιού μας.
Ένα ζυμάρι αφράτο, μπόλικη σάλτσα ντομάτα φρεσκοφτιαγμένη με ντόπιες καλοκαιρινές ντομάτες και μπόλικο τυρί… κασέρι είχαμε. Όχι μοτσαρέλα.
Οι πίτσες στη Νάπολη φτιάχνονταν στα σπίτια και μερικές φορές βγαίναν οι άνθρωποι έξω σαν πλανόδιοι πωλητές και τις πουλάγανε στο δρόμο σε κομμάτια.
Αργότερα οι Ιταλοί μετανάστες έφεραν την πίτσα στην Αμερική όπου αγαπήθηκε αμέσως.
Με το πέρασμα των χρόνων η ιταλική πίτσα έγινε σήμα κατατεθέν και πήρε άλλες διαστάσεις στην χώρα της επαγγελίας.
Οι Αμερικάνοι διαμόρφωσαν τη δική τους εκδοχή με παχιά ζύμη και μεγάλες ποσότητες υλικών από πάνω.
Η πίτσα romana έχει λεπτή και τραγανή ζύμη, ενώ στη napoletana το ζυμάρι, αν και λεπτό, είναι σαφώς πιο μαλακό. Αυτό οφείλεται στη διαφορετική αναλογία νερού και αλευριού στη ζύμη.
Στη romana η σάλτσα ντομάτας και τα υλικά καλύπτουν όλη την επιφάνεια της πίτσας, ενώ στη napoletana υπάρχει γύρω περίγραμμα ζυμαριού.
Η σάλτσα της napoletana είναι αραιή, ενώ η σάλτσα της Ρώμης είναι πηχτή με κομμάτια της ντομάτας των μυρωδικών.
Λατρεμένη μου πίτσα είναι η μαργαρίτα
Η ιστορία λέει ότι το 1889 η βασίλισσα Μαργαρίτα της Σαβοΐας, σύζυγος του βασιλιά Ουμπέρτο Α’ της Ιταλίας, επισκέφθηκε τη Νάπολη και ζήτησε από τον πιο διάσημο σεφ της περιοχής να της φτιάξει διάφορες εκδοχές πίτσας για να δοκιμάσει. Τελικά, εκείνη που της άρεσε ήταν αυτή που περιείχε μόνο σάλτα ντομάτας, μοτσαρέλα και βασιλικό, υλικά που ταυτίζονται χρωματικά με την ιταλική σημαία. Έτσι ο σεφ έδωσε στη συγκεκριμένη πίτσα το όνομα της βασίλισσας.
Pinsa;
Πρόκειται για μια πιο πλατιά και οβάλ παραλλαγή της πίτσας.
Η pinsa είναι παραδοσιακή συνταγή της Ρώμης. Σύμφωνα με τους ερευνητές η pinsa αποτελούσε προσφορά των Ρωμαίων στους θεούς.
Πολλά ιταλικά εστιατόρια σήμερα την έχουν εντάξει στα μενού τους και αποτελεί μια από τις ανερχόμενες γαστρονομικές τάσεις διεθνώς.
Εύκολη ζύμη για πίτσα
Υλικά
350 ml νερό
500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 φακελάκι μαγιά ξηρή
μια πρέζα αλάτι
1 κουταλιά σούπας ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
Για πάνω στην πίτσα
250 γρ. μοτσαρέλα τριμμένη
1 μεγάλη ντομάτα (προαιρετικά)
4 κουταλιές σούπας σάλτσα ντομάτας
Εκτέλεση
Σε ένα μπολ βάζετε όλα τα υλικά και ανακατεύετε με τα χέρια ώστε να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Αφήνετε σε ζεστό μέρος περίπου μισή ώρα ώστε να φουσκώσει η ζύμη. Αλείφετε την επιφάνεια του ταψιού. Ζυμώνετε τη ζύμη με απαλές κινήσεις, στρώνετε στο ταψί. Αφήνετε για δέκα λεπτά, ιδανικά, για να φουσκώσει λίγο ακόμα η ζύμη. Ρίχνετε από πάνω τα υλικά της αρεσκείας σας και ψήνετε μέχρι να δείτε τις άκρες της πίτσας ροδαλές.
