Η νοσταλγία του Σεπτέμβρη

Λίγο έβρεξε, λίγο δρόσισε, αλλά ναι, μάς ήρθε η γλύκα του Σεπτέμβρη.

Και μετά τον διαρκή καύσωνα του καλοκαιριού είμαστε ευγνώμονες.

Αλλάζουν οι συνήθειες, το μπάνιο στη θάλασσα τώρα γίνεται με ερωτηματικά, οι μυρωδιές στα χώματα είναι μοναδικές, μπαίνουμε σε άλλη τροχιά.

Οι αγρότες θα τρυγήσουν τα αμπέλια, οι ελιές ετοιμάζονται και τα λιοτρίβια ανοίγουν, μαζέψανε σοδειές, γέμισαν τα κελάρια και αποχαιρετούμε το καλοκαιράκι.

Καιρός να προμηθευτούμε και τα στεγνά ξύλα για το τζάκι του χειμώνα, να κάνουμε σταφύλι γλυκό και γυρεύω μια άσπρη κολοκύθα να φτιάξω το “κουφέτο” της Ερεσού.

Η αλευριά με μούστο από σύκα έχει την τιμητική της.

Το Σεπτέμβρη, στα φοιτητικά μου χρόνια πολλές φορές τέλειωνα τις διακοπές μου στο Γιαλό της Ερεσού, στο φιλόξενο σπίτι της θείας Μαρίτσας.

Φτιάχναμε μαζί αλευριά με μπόλικο καρύδι και κανέλα, βρασματολουκούμια με πετιμέζι και απολαμβάναμε την μαρμελάδα από σύκα της αυλής με μπόλικο μοσχοκάρυδο.

Περπατάγαμε στη νωπή αμμουδιά, κι αφήναμε τα χνάρια μας, ξεραίναμε σύκα στην αυλή, οι λιαστές ντομάτες έπρεπε να μπουν στην αρμαθιά, γεμίζαμε τα σύκα με αμύγδαλα ή καρύδια και μπαχάρια, δέναμε το πετιμέζι, φτιάχναμε ρετσέλι.

Πολλές δουλειές, αλλά όλες γινόντουσαν μ’ αυτή τη ζεν αντίληψη της Μαρίτσας χωρίς άγχος, χωρίς βιασύνες, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όλα αέρινα, ακούραστα, αβάρετα. 

Τα απογεύματα στην κουζίνα παίζαμε μπιρίμπα και αν είχε ψύχρα, η Μαρίτσα άναβε την ηλεκτρική κουζίνα, άνοιγε την πόρτα του φούρνου και ζεσταινόταν το δωμάτιο.

Μπάνιο κάναμε πέρα στο Αφεντέλι, στη μοναχική τότε παραλία που δεν πατούσε άνθρωπος.

Στην πλατεία πάντα κάτι έμενε ανοιχτό και τα βράδια κάναμε ένα πέρασμα να δούμε γνωστούς και φίλους, να ετοιμαστούμε για αποχαιρετισμούς.

Κάποιες φορές μαζευόμασταν με όλες τις φίλες στο σπίτι και πλέκαμε πάντα υπό την καθοδήγηση της Μαρίτσας. Έπλεξα ένα λαδί πουλόβερ που βγήκε τοοοσο μεγάλο που ποτέ δεν το έβαλα και στη συνέχεια “το Μαρτσέλ” το ξήλωσε κι έφτιαξε δυο πουλόβερ μ’ αυτό το μαλλί.

Τρώγαμε το καταπέτασμα. Θυμάμαι αυτό το γλυκό ψυγείου με μπισκότα, κρέμα και ζελέ, βάζαμε το μπολ με μαρμελάδα σύκο και το τρώγαμε σαν γλυκό του κουταλιού και παχαίναμε μιας και τελείωνε το καλοκαίρι και δεν νοιαζόμασταν πώς θα βγούμε στην παραλία.

Άλλες φορές θυμάμαι να παίρνει η Αντιόπη πηλό από τον Μανταμάδο και να κάνουμε τις γλύπτριες. Εκείνη πάντα έκανε πολύ όμορφα αντικείμενα, εγώ… δεν το είχα. 

Αυτές οι φορές το Σεπτέμβρη στην Ερεσό έχουν καταγραφεί στη μνήμη μου σαν μοναδικές και αξέχαστες. Μ’ ακολουθούν πάντα και κάθε χρόνο τέτοια εποχή τις ανακαλώ με νοσταλγία.

Πόσο τυχερή νιώθω για όλα αυτά που μας επεφύλαξε η ζωή μας, τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και μας λάτρεψαν, τις συνήθειες που οι μικροί τόποι μάς έμαθαν, τα καλούδια, τις μυρωδιές και τις γεμάτες εποχές, χωρίς κινητά και τηλεοράσεις… κάτι που σήμερα δείχνει μάλλον αδύνατον να ξαναζήσουμε.

Καλό Φθινόπωρο! 

Κέικ με πετιμέζι από σύκα

Υλικά

• 300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 2 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
• 1/2 κουτ. γλυκού μαγειρική σόδα
• 1/2 κουτ. γλυκού αλάτι
• 110 γρ. βούτυρο
• 60 ml ελαιόλαδο
• 100 γρ. ζάχαρη
• 3  αυγά
• 1 βανίλια
• 180 ml πετιμέζι
• 180 γρ. γιαούρτι 
• Καρυδόψιχα, για πασπάλισμα

Εκτέλεση 

1. Προθερμαίνουμε  τον φούρνο στους 180°C. Βουτυρώνουμε μια φόρμα του κέικ. Σε ένα μπολ αναμειγνύουμε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ, τη σόδα και το αλάτι.
2. Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε το βούτυρο, το λάδι και τη ζάχαρη και τα χτυπάμε με μίξερ χειρός να γίνει κρεμώδες και αφράτο το μείγμα.
3. Συνεχίζοντας το χτύπημα, προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά, τη βανίλια και το πετιμέζι.
4. Ρίχνουμε στο μείγμα το μισό μείγμα αλευριού. Ανακατεύουμε.
5. Στη συνέχεια ρίχνουμε το μισό γιαούρτι και ανακατεύουμε ξανά.
6. Επαναλαμβάνουμε με το υπόλοιπο μείγμα αλευριού και το υπόλοιπο γιαούρτι μέχρι να ενσωματωθούν. Αδειάζουμε το μείγμα στη βουτυρωμένη φόρμα.
7. Ψήνουμε για 45-55 λεπτά. Δοκιμάζουμε με μια οδοντογλυφίδα
8. Το βγάζουμε, αφήνουμε 15 λεπτά να κρυώσει και ξεφορμάρουμε πάνω σε μια σχάρα.
9. Πασπαλίζουμε με κοπανισμένη καρυδόψιχα και σερβίρουμε.