Του Παναγιώτη Ανδριώτη*
Η Γαλάζια πατρίδα είναι αναθεωρητικό και αλυτρωτικό δόγμα της Τουρκίας, σύμφωνα με το οποίο αμφισβητεί την κυριαρχία των Ελληνικών νησιών και κατ’ επέκταση την Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ.
Με λίγα λόγια η Τουρκία μας βάζει κόκκινη γραμμή στο Αιγαίο, πέρα από κάθε συνθήκη που διέπει το δίκαιο της Θάλασσας.
Εμείς τι κάνουμε; Η απάντηση είναι ότι ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΣΤΑ ΣΚΕΛΙΑ, και το αποδεικνύουμε αυτό στην πράξη με την ακύρωση της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου. Ξεκινήσαμε να ποντίζουμε καλώδιο, μας διεμήνυσαν ότι πρέπει να σταματήσουμε. Στείλανε πολεμικά, πληρώσαμε μισό δις μέχρι τώρα στην εταιρεία που είχε αναλάβει το έργο, και το αποτέλεσμα κάναμε πίσω, δηλώνοντας ότι το έργο θα συνεχιστεί την κατάλληλη στιγμή.
Κύριε Γεραπετρίτη γελάνε μαζί μας οι Τούρκοι και μαζί τους γελάνε, και οι λεγόμενοι σύμμαχοί μας, ΚΟΙΝΩΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝΕ…
Στο Αιγαίο λοιπόν, αλλά και στη Μεσόγειο οι Τούρκοι θεωρούν ότι ο διαμελισμός του Αιγαίου πρέπει να γίνει μεταξύ των χωρών, που έχουν ηπειρωτικές ακτές, και τα ελληνικά νησιά Κρήτη, Καστελόριζο κλπ. θα πρέπει να περιορισθούν στα χωρικά τους ύδατα. Έννοιες που δεν εδράζονται από το διεθνές δίκαιο της Θάλασσας.
Ενώ, λοιπόν, το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος της χώρας μας, εμείς δεν το χρησιμοποιούμε, το αμφισβητούμε έμμεσα.
Παράλληλα ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ με κάθε τρόπο σιγοντάρει τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Ε. Ράμα, στις προσπάθειές του να προσαρτήσει το Κόσσοβο και να δημιουργήσει την Μεγάλη Αλβανία.
Εδώ ο παράγοντας ΚΙΝΑ – ΡΩΣΙΑ είναι ενεργός, αφού αμφότεροι θέλουν να πάψει η περιοχή να είναι υπό τον έλεγχο των Δυτικών. Η Βουλγαρία τολμά να βάλει βέτο στα Σκόπια για την ένταξή τους στην Ε.Ε., γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντά της, εμείς τι κάνουμε, θα κυρώσουμε ή όχι την συμφωνία των Πρεσπών στο Ελληνικό κοινοβούλιο; Τι περιμένουμε, δηλαδή, από αυτή την κακή συμφωνία, που προήλθε με τις προτροπές των συμμάχων μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα; Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η βοήθεια που δίνουν στην Β. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, για να την αποτρέψουν να ενταχθεί στην Ε.Ε..
Αλήθεια, έχουμε ή όχι εξωτερική πολιτική; Υπάρχει συγκεκριμένη γραμμή στα εθνικά θέματα; Άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχει, με αποτέλεσμα συνεχώς να υποχωρούμε.
Καραδοκεί ο Τούρκος, και περιμένει είτε με διαπραγματεύσεις, είτε με παγκόσμια σύρραξη, είτε με τοπικές αναταράξεις να επωφεληθεί και να εφαρμόσει το δόγμα της Γαλάζιας πατρίδας στο Αιγαίο και την Μεσόγειο.
Εδώ βέβαια η ευθύνη βαραίνει τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία αντί να στριμώξουν την κυβέρνηση με τα εθνικά θέματα που καίνε στην κυριολεξία, ασχολούνται με την παραπομπή για εσχάτη προδοσία του Μητσοτάκη για το θέμα των Τεμπών. Τι κάνουν έτσι; Πετούν την μπάλα στην εξέδρα, και θα δώσουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να πει προς τα έξω ότι ετερόκλητη συμμαχία από λαϊκιστές και ακροδεξιούς επιχειρεί να πλήξει την κυβέρνηση, και όχι να διαλευκάνει την υπόθεση των Τεμπών. Με αυτό τον τρόπο οι κυβερνώντες και αλλού θα στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας, και αλώβητοι θα βγουν από την υπόθεση των Τεμπών.
Ιδού λοιπόν η ΡΟΔΟΣ, ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ. Αυτά οι γείτονες τα βλέπουν, τα προσέχουν, και σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, καραδοκούν και περιμένουν, αναμένουν δε από τον ΦΙΛΟ ΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠ να τους αναβαθμίσει και να τους αναδείξει σε περιφερειακή δύναμη, κάτι που τα τελευταία δημοσιεύματα και ανταποκρίσεις το επιβεβαιώνουν.
*Ο Παναγιώτης Ανδριώτης είναι Οικονομολόγος – συνταξιούχος διευθυντής Τράπεζας
