Του Αριστείδη Καλάργαλη
Με την τοποθέτηση και απομάκρυνση ενός μηχανήματος από το εργοστάσιο Σουρλάγκα στο Πέραμα έγινε μεγάλος θόρυβος, δυσανάλογος του γεγονότος. Είτε έμενε, είτε απομακρυνόταν ελάχιστη θα ήταν η μεταβολή. Για δεκαετίες οι ονομαζόμενοι τοπικοί άρχοντες αδρανούν. Τον Μάιο του 2003 κατέθεσα δημόσια τις παρακάτω απόψεις προς το νεοεκλεγέν Δημοτικό Συμβούλιο Γέρας:
«Μια περιοχή για να αναπτυχθεί δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσει τα βήματα μιας άλλης. Ίσως τότε να έχουμε αντιγραφή, αλλά δύσκολα θα έχουμε δημιουργία Κι αν κάποιοι άλλοι έχουν προηγηθεί δεν θα μπορέσεις να τους προσπεράσεις, ούτε και να τους φθάσεις. Εκτός κι αν υπερτερείς και μέχρι σήμερα αδρανούσες. Έτσι ως μονόδρομος υπάρχει η άλλη οπτική και προοπτική. Ευτυχώς, η κάθε περιοχή της χώρας μας έχει την ιδιαιτερότητά της. Δεν προβάλλεται όμως πάντοτε, ούτε και “πουλιέται” αν μιλήσουμε τη γλώσσα της αγοράς. Όλοι σκέφτονται και προσπαθούν να αναπτύξουν τον τουρισμό. Κι όλοι κινούνται γύρω από τα ίδια δωμάτια, νυχτερινά μαγαζιά, τουριστικά είδη. Τη συνταγή που λέει: Καλοκαίρι είναι δύο μήνες, τότε ό,τι βγάλω. Κι αν μικρύνει η πίτα; Ή η τσέπη μας δεν έχει περιεχόμενο; Τρεχάτε τότε να αλλάξετε κατεύθυνση δραστηριοτήτων.
Τι διαφορετικό έχει η Γέρα, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα ανεκμετάλλευτο; Κι εννοώ από τους τοπικούς άρχοντες. Δήμαρχο, προέδρους κοινοτήτων (παλιά), συμβούλους. Στην περιοχή έχουν γεννηθεί ή κατάγονται κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι. Γύρω από αυτούς μπορεί να αναπτυχθεί μια κίνηση. Πνευματική, πολιτιστική, οικονομική. Στο Σκόπελο γεννήθηκε ένας πρωτοπόρος παιδαγωγός ο Μίλτος Κουντουράς. Εύκολα δημιουργείται ένα Παιδαγωγικό Κέντρο. Κάποιοι χώροι. Όπως το σπίτι του, βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο, αρχείο. Πρέπει να συγκεντρωθεί ό,τι γράφτηκε γύρω από αυτόν. Και αντίγραφα του αρχείου του, αν δεν είναι δυνατό να υπάρχει το ίδιο. Η οικογένειά του σίγουρα θα βοηθήσει. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα, θα στηθεί όλη η δραστηριότητα. Παιδαγωγικές συναντήσεις εκπαιδευτικών, Πανεπιστημίων, συνέδρια, φιλοξενία και διαμονή. Μελέτη και συγγραφή παιδαγωγικών και εκπαιδευτικών θεμάτων, θα έρχεται και θα πηγαίνει κόσμος. Κάτι που συμβαίνει σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
Στο χώρο της λογοτεχνίας καταθέτουμε τη μητρική καταγωγή του Ελύτη. Ομοίως κι εδώ. Συγκεντρώνουμε τα πάντα γύρω από τον ποιητή. Βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, φωτογραφίες κλπ. Ξανά συναντήσεις ποιητών, εκδοτών, πανεπιστημιακών σχολών. Συνέδρια, ημερίδες, συγγραφή βιβλίων, διαγωνισμοί, απονομές, βραδιές και μέρες ποίησης.
Έχουμε και σημαντική εικαστική παρουσία. Διαθέτουμε αρκετές δεκάδες ζωγράφων. Ακαδημαϊκών, αυτοδίδακτων και λαϊκών. Έπρεπε από χρόνια να έχουμε Πινακοθήκη. Με φιλοξενίες ζωγράφων, γλυπτών, εκθέσεις, δημιουργίες, παρουσία φοιτητών και καθηγητών Καλών Τεχνών.
Αν πάμε στην ύλη, κάθε χρόνο φθείρονται τα δεκάδες βιομηχανικά κτίρια του Περάματος και των άλλων χωριών. Πρόκειται για έναν οικιστικό θησαυρό. Η συνολική αναστήλωση και χρήση τους, θα είναι ένα ανεπανάληπτο σύνολο. Θα έχουμε έναν βιομηχανικό αρχαιολογικό οικισμό. Με μια τεράστια δυναμική. Όμως, κάθε χρόνο κάτι γκρεμίζεται.
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί είμαι πεπεισμένος πως δεν μπορούν οι διοικούντες να πράξουν κάτι από τα παραπάνω. Γιατί για 20 ολόκληρα χρόνια προς αυτήν την κατεύθυνση δεν υπήρξε κίνηση. Άμποτε να διαψευσθώ».
Διακύβευα αυτή την πρόβλεψη, κι όμως το “ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ”, δυστυχώς, επαληθεύτηκε· δεν έγινε τίποτα. Στις 28 Σεπτεμβρίου 2006 φωτοτύπησα το κείμενο, πρόσθεσα ένα μικρό σημείωμα και το έστειλα, με γραμματέα του Δήμου, ατομικά και προσωπικά στον Δήμαρχο και σε όλα τα μέλη του νέου Δημοτικού Συμβουλίου Γέρας. Καμία απάντηση.
Σημείωση: Τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο του 2024 κατέθεσα μερικές σκέψεις περί πολιτισμού, για τα 80 χρόνια από το τέλος της Γερμανικής Κατοχής και για τη Γέρα στο γραφείο του Δημάρχου Μυτιλήνης. Θα μου τηλεφωνήσει είπαν…
Τέλη Αυγούστου 2025. Περιμένω…
