Μέσα Σεπτέμβρη και είπαμε να αφιερώσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο στην όμορφη Ερεσούλα, το χωριό, αλλά κυρίως στη Σκάλα.
Από τους ωραιότερους τόπους της Λέσβου για καλοκαιρινές διακοπές σε ζεν ατμόσφαιρα.
Άνετη, κουκλίστικη, αμμουδερή, έξω καρδιά, αλήτισσα και αλανιάρα, μόλις πατάς το πόδι σου σε ρουφάει στο δικό της mood των διακοπών.
Το ταξίδι μέχρι εκεί για τον πρωτάρη, το τοπίο απροσδόκητο. Αφήνοντας πίσω την ασημίζουσα λιόφυτη περιοχή της Καλλονής, αρχίζεις να σκαρφαλώνεις σε φιδίσιους δρόμους, σε βουνά δύσβατα και “σιδερένια”. Αυτή την εποχή, με την χαμηλή βλάστηση ξερή από το καλοκαίρι, οι χρυσαφένιες πλαγιές δείχνουν τα δόντια τους σ’ αυτό το σταχτί ατσάλινο χρώμα. Το τοπίο σεληνιακό (αν και δεν έχω πάει στη σελήνη) πιθανόν Αριανό, σίγουρα κυκλαδίτικο, αν και οι Κυκλάδες είναι πιο πέτρινες, ενώ τούτο εδώ είναι “σιδερένιο”.
Σχεδόν σε κάθε λόφο ή βουναλάκι η φύση έχει αφήσει στην κορφή τους το κάτι τις από τα σωθικά της γης, λες για να το στολίσει.
Τις μέρες που πήγαμε ήταν η γιορτή των κοριτσιών. Η αισθητική μονοκαλλιέργεια του κόσμου δύσκολη και θα έλεγε κανείς λίγο αντιαισθητική. Παρόλα αυτά η Ερεσός ήταν γεμάτη.
Όμως η μεγάλη ευχάριστη έκπληξη δεν είναι η Ερεσός, αλλά ο Μεσότοπος. Μόλις το αυτοκίνητο σκάσει μύτη από την ανηφόρα προς την κατηφόρα του χωριού, ο ταξιδιώτης μένει άφωνος από την ομορφιά, την παστρικότητα και την τακτοποίηση των σπιτιών. Κεραμοσκεπές όλο το χωριό, με τις περισσότερες τετράριχτες, λες και όλοι οι κάτοικοι συνεννοημένοι ζωγραφίζουν την ελληνική επαρχία. Μένεις άφωνος από τους πεντακάθαρους δρόμους, την περιποίηση των σπιτιών, την νοικοκυροσύνη που φαίνεται παντού, τις ανθισμένες αυλές, τα παστέλ χρώματα στα σπίτια και την φροντίδα που σε συνοδεύει σε κάθε βήμα. Τίποτα δεν ξεφεύγει. Μπροστά στο άναρχο των περισσότερων χωριών της ελληνικής επαρχίας, τούτο σου θυμίζει σχεδόν Τοσκάνη.
Αυτοί οι κάτοικοι σίγουρα δεν περιμένουν ούτε το κράτος, ούτε το δήμαρχο για να καθαρίσουν και να περιποιηθούν το χωριό τους.
Από τα αμυγδαλωτά, τον μπακλαβά και τις χάχλες μέχρι τις κεραμοσκεπές και τα καλντερίμια τους, το χωριό είναι από τα υποδειγματικά ολοζώντανα χωριά της Ελλάδας.
Η εικόνα του Μεσοτόπου, με τους απλωμένους λόφους, τα περιποιημένα αμπέλια, τις ελιές που αγκαλιάζουν τον ορίζοντα και τα χρώματα της πέτρας να δένουν με το πράσινο και το γαλάζιο, θυμίζει έντονα την Τοσκάνη της Ιταλίας.
Έτσι, όπως η Τοσκάνη έγινε σύμβολο αρμονίας, γεύσης και αισθητικής, έτσι και ο Μεσότοπος αποτελεί για τη Λέσβο – και για όσους τον γνωρίζουν – μια πηγή έμπνευσης και υπερηφάνειας. Είναι το χωριό που συνδυάζει ιστορία, τέχνη και ανθρώπινη αρετή, σε μια εντυπωσιακή ισορροπία.
Πετιμέζι από σύκα
- Διαλέγουμε ώριμα σύκα, τα πλένουμε πολύ καλά και τα κόβουμε σταυρωτά.
- Βάζουμε τα σύκα σε κατσαρόλα και τα σκεπάζουμε με νερό, ώστε να τα καλύπτει.
- Αφήνουμε να πάρουν βράση σε μέτρια φωτιά, για περίπου 30 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν πολύ καλά.
- Πολτοποιούμε το μείγμα.
- Σουρώνουμε τον πολτό μέσα από τουλπάνι ή λεπτή σήτα, πιέζοντας καλά για να πάρουμε όλο το υγρό.
- Ξαναβάζουμε στην κατσαρόλα.
- Αφήνουμε να βράσει σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να πυκνώσει και να πάρει υφή ρευστού μελιού. Στην αρχή το υγρό είναι αρχικά θολό – καθώς δένει, θα γίνει διάφανο όταν αρχίσουν να εμφανίζονται χοντρές φουσκάλες. Το πετιμέζι είναι έτοιμο.
- Το βάζουμε σε μπουκάλι και φυλάσσουμε σε σκιερό μέρος ή στο ψυγείο.
