Σκοπός του άρθρου είναι να υποδείξει τεχνικές και ασφαλείς πρακτικές κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας σύλληψης μεγάλων θηραμάτων, τα οποία λόγω του όγκου και της δύναμής τους πιθανόν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του ψαροκυνηγού.
Ο ψαροκυνηγός καλείται να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και σωστή τακτική την αντίδραση του ψαριού μετά τη βολή μέχρι να το πιάσει στα χέρια του. Παρακάτω θα βρείτε πληροφορίες όσον αφορά τον εξοπλισμό, την ασφάλεια και την τακτική του.
Εξοπλισμός
Μάσκα: μεσαίου ή μικρού όγκου με ψηλά κρύσταλλα, ώστε ο ψαροκυνηγός να μπορεί να βλέπει όσο το δυνατό καλύτερα στην ευθεία του και περιμετρικά κατά τη διάρκεια της αιώρησής του στο μπλε.
Πέδιλα: Νευρικά πέδιλα μεσαίας σκληρότητας ώστε να μπορεί εκτός από τις βουτιές να κρατά με πεδιλιές στην επιφάνεια τεντωμένο το σχοινί του μουλινέ.
Στολή και βάρη: Η στολή επιλέγεται ανάλογα με την εποχή και τα βάρη στην ζώνη, τα οποία ρυθμίζουν την πλευστότητα του δύτη ώστε να είναι θετική στα πρώτα δέκα μέτρα. Ένας ελαφρύς στην επιφάνεια ψαροκυνηγός θα ασκεί παραπάνω αντίσταση στο ψάρι κρατώντας τεντωμένο το σχοινί του μουλινέ.
Ψαροντούφεκο: Πολυλάστιχα όπλα 115 -140εκ. που να είναι ικανά να ρίχνουν βέργες 7 ή 8 mm πάνω από 6 μέτρα. Η βέργα πρέπει να έχει διπλά φτερά με χοντρό πύρο και συνιστάται τα πρώτα μήκη να είναι σχοινί αντί πετονιά. Ο λόγος, η ψηλή θερμοκρασία ειδικά το καλοκαίρι όπου υπάρχει πιθανότητα να λιώσει και να κοπεί λόγω της τριβής με το νερό και την αντίσταση από τις σημαδούρες.
Μουλινέ: Τοποθετημένο όσο πιο κοντά στη λαβή του όπλου με τουλάχιστον 60 μέτρα σχοινί 2 χιλιοστών, το οποίο είναι σφικτοτυλιγμένο σπείρα-σπείρα ώστε να προσφέρει ομαλό ρολάρισμα κατά τη διάρκεια της ανάδυσης και μειώνοντας πιθανότητες μπλοκαρίσματος. Το σχοινί είναι τυλιγμένο με φορά, ώστε το φρένο να ανοίγει από μόνο του με το τράβηγμα του σχοινιού από το ψάρι.
Μαχαίρι: Απαραίτητο κομμάτι του εξοπλισμού κατά τη διάρκεια ψαρευτικής εξόρμησης. Επιλέγω μαχαίρι με μακριά και στενή λάμα, πάντα πολύ καλά ακονισμένο. Πολύ σημαντικό είναι η λαβή του μαχαιριού να εφαρμόζει καλά στο χέρι του δύτη, ώστε να μπορεί να ασκήσει μεγάλη δύναμη καρφώνοντας το ψάρι.
Ο ψαροκυνηγός καλείται να αντιληφθεί την απόσταση μέσα στο μπλε ώστε να μπορεί να αναγνωρίσει αν η βολή του φτάνει να διαπεράσει το ψάρι. Λόγω του όγκου του ψαριού και της πυκνότητας του νερού, φαίνεται πολύ πιο κοντά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα, με αποτέλεσμα άστοχες μακρινές βολές ή βολές σε μη καίριο σημείο με συνέπεια το ψάρι να σκίζεται. Ο ψαροκυνηγός μπορεί να κάνει πρακτική εξάσκηση κρεμώντας σταθερό στόχο στο μπλε και έτσι μαθαίνει να κρίνει την απόσταση και τις ικανότητες του όπλου του.
Οι βολές σε μεγάλα θηράματα προτιμάτε να είναι στην περιοχή πάνω από το πλευρικό πτερύγιο, διαγώνια προς το κεφάλι ή πάνω στο σβέρκο του ψαριού με πιθανότητες σπασίματος της σπονδυλικής στήλης και προκαλώντας όσο το δυνατό περισσότερη αιμορραγία στο ψάρι. Επίσης, η βέργα στο πλευρό του ψαριού το εμποδίζει να κολυμπήσει άνετα, αναγκάζοντάς το να κάνει ανοικτούς κύκλους γύρω από την σημαδούρα ή το τεντωμένο σχοινί του μουλινέ, με αποτέλεσμα την όσο το δυνατό γρήγορη κόπωσή του.
Ο ψαροκυνηγός μετά την βολή πρέπει να ανέβει το γρηγορότερο στην επιφάνεια, προσπαθώντας να κρατάει όλη την ώρα τεντωμένο το σχοινί του μουλινέ προβάλλοντας αντίσταση. Ακόμα και αφήνοντας για λίγο το κορμί του το βυθίζει κάτω κοντράροντας το ψάρι. Πρόκειται για επίμονη και κουραστική διαδικασία με μεγάλους χρόνους παραμονής κάτω από το νερό και μικρά διαλείμματα. Εδώ επιβάλλεται η άμεση παρέμβαση του ζευγαριού – ψαροκυνηγού με τον οποίο θα γίνονται εναλλάξ αυτές οι βουτιές για περισσότερη ασφάλεια και ξεκούραση.
Κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής, πρέπει πάντα να φροντίζει το σχοινί του μουλινέ που είναι στην επιφάνεια να είναι μακριά, αφήνοντάς το ελεύθερο προς το ρεύμα. Έτσι σε περίπτωση που το ψάρι ξανατραβήξει σχοινιά, μειώνει τις πιθανότητες μπλεξίματός του σε αυτό.
Το ζευγάρι κρατάει επίσης δυνατό και μακρύ όπλο και με την πρώτη ευκαιρία που το ψάρι φτάσει σε επιτεύξιμο βάθος, να καταδυθεί για μια δεύτερη με καθοριστική βολή. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στα τελευταία μέτρα πριν τη βολή, ώστε ο ψαροκυνηγός να μην μπλεχτεί στα σχοινιά.
Ένα πολύ κρίσιμο σημείο είναι η ώρα που ο ψαροκυνηγός θα προσπαθήσει να πιάσει την βέργα και το ψάρι στα χέρια του. Αυτό το σημείο είναι επικίνδυνο λόγω του ότι το λαβωμένο ψάρι την ώρα που σπαρταρά μπορεί να κτυπήσει τον ψαροκυνηγό είτε με την βέργα, είτε με την ουρά του. Ο ψαροκυνηγός χρειάζεται να κρατά τεντωμένο το σχοινί και με γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις να πιάσει στην αρχή με τα δύο του χέρια την βέργα, χρησιμοποιώντας την σαν μοχλό, ώστε να εγκλωβίσει το ψάρι μεταξύ των χεριών του και των φτερών της. Στην συνέχεια μπορεί να περάσει με το ένα χέρι στα σπάραχνα του ψαριού, αγκαλιάζοντάς το και σφίγγοντάς το στα πόδια του, ώστε να μπορεί να το μαχαιρώσει. Ο δύτης επιβάλλεται να έχει τουλάχιστον δυο μαχαίρια, ένα στο μέσα μέρος της κνήμης και το άλλο στην ζώνη σε σημείο που να έχει πρόσβαση και με τα δύο χέρια.
Ο δύτης καλείται να εγκαταλείψει αμέσως το όπλο του σε περίπτωση που μπλεχτούν τα σχοινιά στα λάστιχα ή μπλοκάρει το μουλινέ, γιατί η προσπάθεια άσκησης μεγάλης δύναμης κόντρα στο ψάρι σε βάθος αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες υποξίας κατά την ανάδυση.
Σε περίπτωση μπλεξίματος του σχοινιού στα άκρα του πρέπει αμέσως να κόψει το σχοινί γιατί ένα μεγάλο ψάρι μπορεί πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα να το βουλιάξει σε βάθος που να μην είναι δυνατή η έγκαιρη εξίσωση της πίεσης στο μέσο αφτί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα βαρύ τραύμα ή ακόμα και πνιγμό. Καθοριστική είναι η συμβολή και η άμεση παρέμβαση του ζευγαριού καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, αυξάνοντας έτσι τα μέτρα ασφαλείας.
Αν ο ψαροκυνηγός χρησιμοποιεί αντί μουλινέ σύστημα με σημαδούρες, το σχοινί πρέπει απαραίτητα να είναι επιπλέον (floating) για να αποφύγουμε πιθανά μπλεξίματα.
Ο ψαροκυνηγός πρέπει να είναι σε άριστη φυσική κατάσταση και καλά ενυδατωμένος, καθώς απαιτείται επίμονη άσκηση και αρκετές επαναλαμβανόμενες βουτιές είτε σαν δύτης, είτε σαν ζευγάρι.
Αν ο δύτης αιωρείται στο μπλε χρησιμοποιώντας είτε ψαράκια σαν δόλωμα, είτε flashers, πρέπει να είναι σε τέτοια γωνία ούτως ώστε να μην εμποδίζει την πορεία του ψαριού προς αυτά. Ταυτόχρονα, με μια μικρή διόρθωση του σώματός του και ίσως πεδιλιές να βρεθεί σε απόσταση βολής.
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε οδηγό στην βάρκα μας και να μας ακολουθά κατά την διάρκεια της διαδικασίας γιατί συχνά μεγάλα ψάρια όπως οι τόνοι, έχουν την ικανότητα να κολυμπούν λαβωμένα και με αντίσταση των σημαδούρων πάνω από ένα χιλιόμετρο.
Ο ψαροκυνηγός κατά την ώρα της βολής οφείλει ψύχραιμα να σημαδέψει σωστά, βλέποντας μόνο πίσω από τη βέργα του και εστιάζοντας το ακριβές σημείο που θέλει να ρίξει πάνω στο ψάρι. Ακόμη, πρέπει να υπολογίζει την απόσταση προ σκόπευσης.
Το παρόν αποτελεί τις προσωπικές εμπειρίες του γράφοντος σε μια προσπάθεια ενημέρωσης γύρω από το θέμα, με σκοπό να υποδείξει σημεία που θέτουν σε κίνδυνο τον ψαροκυνηγό και μεθόδους πρόληψης και αποφυγής τους.
Σ. Σάββας
