Σε «μόδα» και μάλιστα κερδοφόρα έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια η λειτουργία ακαδημιών ποδοσφαίρου, οι οποίες κάθε χρόνο «ξεφυτρώνουν» σε όλο το νησί. Ακαδημίες συλλόγων, άλλες ιδιωτικές, άλλες σε συνεργασία με μεγάλες ομάδες, προσπαθούν με κάθε τρόπο να συγκεντρώσουν παιδιά και να επωφεληθούν από αυτά είτε πρόσκαιρα, με την συνδρομή, είτε μακροχρόνια βγάζοντας κάποιο ταλέντο που στην συνέχεια θα αναδειχτεί.
Και στην Λέσβο, υπάρχουν αυτή την στιγμή πολλές ακαδημίες, οι οποίες κάποιες λειτουργούν οργανωμένα και με στόχο να μάθουν στα παιδιά σωστό ποδόσφαιρο και να τα διαπαιδαγωγήσουν και άλλες με σκοπό να εισπράττουν τις συνδρομές τους και απλά να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Αν θεωρήσει κανείς πως επειδή μιλάμε για παιδιά όλα είναι ιδεατά και τηρείται το fair play κάνει λάθος. Οι περισσότεροι υπεύθυνοι των ακαδημιών προσπαθούν ο καθένας για λογαριασμό του να κάνει το καλύτερο για την ακαδημία του, να προσελκύσει περισσότερα παιδιά, να πάρει περισσότερες ώρες στα γήπεδα κτλ. Και σε αυτό το κομμάτι είναι που γίνεται ένας μικρός χαμός.
Όποιος έχει τις διασυνδέσεις και τις άκριες στα κέντρα αποφάσεων (Δήμος, Περιφέρεια, ΕΠΣΛ κτλ.) είναι ευνοημένος σε σχέση με τους άλλους, έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα από τους υπόλοιπους και έτσι ποτέ το παιχνίδι δεν παίζεται επί ίσοις όροις. Για παράδειγμα, είναι πολύ μεγάλη διαφορά να έχει μια ακαδημία το δικό της γήπεδο (που είναι δημοτικό αλλά της έχει παραχωρηθεί εντελώς δωρεάν) από μια ακαδημία που αναγκάζεται να πληρώνει σε ιδιωτικά γήπεδα για να τα χρησιμοποιεί.
Είναι πολύ διαφορετικό η μια ακαδημία να έχει προσβάσεις και οι παίκτες της να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση και η άλλη να παλεύει απλά και μόνο για να συμμετάσχει στα πρωταθλήματα υποδομής. Σίγουρα ο «κόσμος» των Ακαδημιών δεν είναι αγγελικά πλασμένος στο νησί, αφού στην μέση μπαίνει πάντα ο παράγοντας χρήμα. Φανταστείτε μια ακαδημία που έχει 100 παιδιά τα οποία κάθε μήνα πληρώνουν 25-30 ευρώ συνδρομή, πόσα χρήματα βάζει στα ταμεία της. Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να μιλήσουμε με ονόματα και διευθύνσεις, επί του παρόντος τουλάχιστον. Με αφορμή την έναρξη της σεζόν και το γεγονός πως πολλοί γονείς πρέπει να ξέρουν γιατί και πώς θα επιλέξουν την ακαδημία που θα προπονείται το παιδί τους, παραθέτουμε δυο ενδιαφέροντα άρθρα που μπορεί να τους βοηθήσουν.
Η ενσωμάτωση του παιδιού στο νέο περιβάλλον
«Η εισαγωγή του παιδιού στο περιβάλλον του αθλητισμού αποτελεί μια διαδικασία «παράξενη» και δύσκολη για τα περισσότερα παιδιά, καθώς δείχνει να τους κοστίζει συναισθηματικά κυρίως, ο αποχωρισμός από τους γονείς. Το αθλητικό πλαίσιο, για πολλά παιδιά αποτελεί το πρώτο περιβάλλον κοινωνικής ένταξης, μετά την οικογένεια. Εκεί θα γνωρίσουν διαφορετικούς ανθρώπους, θα αλληλεπιδράσουν με άγνωστους προπονητές, θα κάνουν φίλους, με τη βοήθεια των οποίων θα αρχίσουν σταδιακά να δομούν βασικές έννοιες, όπως την αποδοχή και την αυτοεκτίμηση. Ο προπονητής των παιδιών, ο οποίος έχει αναλάβει το ρόλο να εισάγει τα παιδιά στο αθλητικό περιβάλλον, έχει μια παραπάνω ευθύνη, καθώς καλείται σε αρκετές περιπτώσεις να «μιμηθεί» συμπεριφορές των γονέων, να επιδείξει δεκτικότητα και ευχάριστη διάθεση, ώστε να δώσει στον νεαρό αθλητή την αίσθηση του ευχάριστου περιβάλλοντος, αναφερόμενος στο πλαίσιο του αθλητισμού.
Είναι ο πρώτος άνθρωπος τον οποίο καλείται το παιδί να εμπιστευτεί, κάτι που μέχρι τώρα είχε περιοριστεί στους γονείς. Είναι ο άνθρωπος που θα μεταδώσει τόση σιγουριά και θετική διάθεση στο παιδί, ώστε να παραμείνει στο χώρο τώρα, αφήνοντας τους γονείς για λίγο, αλλά και στο μέλλον, επιλέγοντας το περιβάλλον του αθλητισμού ως μια από τις κύριες δραστηριότητές του. Η επιλογή του κατάλληλου προπονητή είναι σημαντική για την εξέλιξη του παιδιού. Η «ευθύνη» της πρώτης επαφής αλλά και της συνέχισης της σχέσης, είναι στοιχεία τα οποία επωμίζεται ο προπονητής. Η στάση του θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση που θα αποκομίσει ο αθλητής στην πρώτη επαφή και αν «η αρχή αποτελεί το ήμισυ του παντός», τότε η ομαλή εισαγωγή και προσαρμογή του παιδιού θα συμβάλλει στην εμπλοκή του στο αθλητικό πλαίσιο.
Στη διαδικασία αυτή οι γονείς παραμένουν «θεατές», παρέχοντας στον εκάστοτε προπονητή την ανάλογη εμπιστοσύνη, ώστε να δείξει και ο ίδιος αθλητής εμπιστοσύνη στον προπονητή του, καθώς τον «αποδέχονται» και οι γονείς του. Θα χρειαστεί να εκπαιδευτούν και οι ίδιοι, να γνωρίσουν τις ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος και να ακούσουν τις «απαιτήσεις» του αθλητισμού από τους ίδιους. Η συμπεριφορά των γονέων θα καθορίσει την προσαρμογή του παιδιού στο αθλητικό περιβάλλον. Ο στόχος όλων είναι ένας και μάλλον κοινός: Να κερδίσει το παιδί όσα περισσότερα γίνεται από το αθλητικό περιβάλλον, να βοηθηθεί στη διαμόρφωση λειτουργικών στοιχείων προσωπικότητας, διασφαλίζοντας ως ένα βαθμό ότι θα είναι σωματικά υγιής και ψυχοκοινωνικά σε διαδικασία διαρκούς ανάπτυξης. Και κυρίως: Θα περνάει καλά!».
Γιάννης Ζαρώτης, Ψυχολόγος-Αθλητικός Ψυχολόγος
