Μεταξύ προκλήσεων του Ερντογάν και σύλληψης των δυο Ελλήνων αξιωματικών στα σύνορα του Εύρου, δέχτηκα χωρίς δισταγμό την πρόσκληση της φιλενάδας μου Χούλιας για να πάω δυο μέρες στην Τουρκία, στα πλαίσια μιας γαστρονομικής εκδήλωσης.
Δεν λέω πως η σκέψη μου δεν πήγε καθόλου στον όποιο κίνδυνο γιατί, κακά τα ψέματα, εγώ μεγάλωσα στο νησί μας που φόβος και τρόμος μας ήταν ο Τούρκος. Γιατί ο μπαμπάς ήρθε μικρό ολομόναχο προσφυγάκι από τη Σμύρνη – χωρίς γονείς – γιατί ο άλλος παππούς ήταν από το Φρενέλι μέσα στα βάθη της Μικράς Ασίας και στο τσακ γλίτωσε τη σφαγή.
Φόβο πια δεν έχω για κανένα Τούρκο. Μόνο για τις πολιτικές και για τα επικίνδυνα παιχνίδια τους.
Η Χούλια
Όταν γνώρισα κι έκανα φίλη αυτήν την υπέροχη Τουρκάλα με την οποία έχω συνδεθεί πολλά χρόνια τώρα και με φιλοξενεί ή την φιλοξενώ συχνά εκεί ή εδώ, η αίσθησή μου για τη γειτονική χώρα έχει πάρει άλλες διαστάσεις.
Η Χούλια έχει μετατρέψει μέσα μου την Κωνσταντινούπολη σαν δική μου Πόλη. Το σπίτι της σαν το σπίτι μου, τη γειτονιά της σαν τη Χρυσομαλλούσα μου.
Στη βεράντα της, λιώνω στη χαλάρωση και την ηρεμία, αγναντεύοντας τα καραβάκια του γοητευτικού Βοσπόρου. Πήγα προχτές κοντά της για δυο μέρες και αναζωογονήθηκα πλήρως.
Κάθε φορά που είμαι εκεί – έτσι και τώρα – δέχομαι αυτή την κυριολεκτικά βυζαντινή φιλοξενία, με όλα τα καλά από καρδιάς, νιώθω την περίσσια αγάπη και την λατρεία που έχουν για την χώρα μας, για εμάς τους Έλληνες, για την κουλτούρα μας, για την συμβολή μας στο κοσμοπολίτικο κομμάτι της πάλαι ποτέ κραταιής Κωνσταντινούπολης, αλλά και της Σμύρνης και της τότε Μικράς Ασίας. Η Χούλια και όλοι οι δικοί της έχουν ασχοληθεί, έχουν διαβάσει – σαν μορφωμένοι άνθρωποι που είναι – την ιστορία από όλες τις πλευρές και ξέρουν και καταλαβαίνουν και αντιλαμβάνονται και κρίνουν.
Και αναρωτιούνται, όπως αναρωτιόμαστε κι εμείς: Τι φταίνε οι λαοί; Γιατί η πολιτική παίζει άτιμα παιχνίδια στην πλάτη μας; Γιατί μας βάζουν να διαμελίζουμε τις σάρκες μας, να αντιπαρατιθέμεθα, να βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και να μην έχουμε τα καραβάκια να πηγαινοέρχονται γεμάτα Τούρκους προς την Ελλάδα και Έλληνες προς την Τουρκία. Με ανταλλαγές πολιτισμού, τέχνης, γαστρονομίας;
”Με το νου κι η γνώση” έλεγε η γιαγιά
Αλλά πού.
Είναι τόσο μεγάλα τα συμφέροντα, τόσο άγνωστα τα γεωπολιτικά της περιοχής, που ούτε της Χούλια ο νους τα βάζει, ούτε ο δικός μου.
Γιατί τελικά, εμείς είμαστε απλοί άνθρωποι που λατρεύουμε την ευζωία, γελάμε, χαιρόμαστε τον Ήλιο του ΤΣΑΝΑΚΑΛΕ, την συναρπαστική αντάρα του Βοσπόρου, τα αρώματα της Εμίνονου, την αύρα του Σουλταναχμέτ, τα μπουρέκια, τα κεμπάπια, τα χαρμάνια των μπαχαρικών, την γλύκα του ασουρέ και την πυκνότητα του καζάν ντιμπί από βουβαλίσιο γάλα.
Όπως…
…όταν έρχεται εκείνη εδώ τρέχουμε αγκαλιά στις γειτονιές της Πλάκας, στην Ακρόπολη, στα στενά δρομάκια του Γκαζιού, στην Ερεσό της ΛΕΣΒΟΥ, στα ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙΑ της Κρήτης και της Τήνου. Μαζί -εκείνη μουσουλμάνα κι εγώ Χριστιανή – ανάβουμε κεριά στα ξωκλήσια ή βγάζουμε τα παπούτσια μας στα τζαμιά με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια αγάπη.
Γιατί εμείς – οι δυο φιλενάδες – θέλουμε αυτές τις δυο χώρες αγαπημένες χωρίς προκλήσεις και χωρίς προβλήματα, χωρίς υφαλοκρηπίδες και εναέρια σύνορα.
Εμείς θέλουμε να δοκιμάζουμε τουρκικές ποικιλίες κρασιού και να τις ταιριάζουμε με ελληνικές λιχουδιές, να εναρμονίζουμε το ασύρτικο σαντορινιό κρασί με τα θεϊκά μύδια της Πόλης. Και αυτό κάνουμε πάντα όταν είμαστε μαζί. Τρώμε, πίνουμε, γελάμε, αγαπάμε, χαιρόμαστε.
Τούρκοι – Έλληνες μαζί, μια γροθιά. Μια αγκαλιά!
Ο ασουρές της μαμάς μου
Εμείς κολλυβόζουμο τον λέμε, κάποιοι άλλοι Βαρβάρα… όπως και να έχει το όνομα είναι ένα σούπερ γλυκό από μόνο του.
Υλικά
200 γραμ. σιτάρι αποφλοιωμένο
λίγο αλάτι
3/4 φλ. ζάχαρη
1/2 φλ. αλεύρι
1 κ.γλ. κανέλα
1 /2 φλ. σταφίδες μαύρες
1/2 φλ. σταφίδες ξανθές
1 φλ. καρύδια
1/2 φλ. ινδοκάρυδο
1/2 φλ. φιστίκι Αιγίνης τριμμένο
1/2 φλ. αμυγδαλόψιχα
1/2 φλ. καβουρδισμένο σουσάμι
1/2 φλ. ρόδι καθαρισμένο
Εκτέλεση
Για να φτιάξουμε τον ασουρέ, από το προηγούμενο βράδυ μουλιάζουμε το σιτάρι, σε νερό.
Την επόμενη ημέρα ξεπλένουμε πολύ καλά το σιτάρι μέχρι το νερό να τρέχει διάφανο.
Το βράζουμε σε κατσαρόλα με το αλάτι και προσθέτουμε 1,5 λίτρο νερό. Μόλις πάρει βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά και βράζουμε σε μέτρια φωτιά το σιτάρι για περίπου 15′. Προσοχή να μην παραβράσετε το σιτάρι. Σουρώνουμε και κρατάμε χωριστά το σιτάρι.
Προσθέτουμε στο ζουμί τη ζάχαρη, την κανέλα και ανακατεύουμε. Λίγο-λίγο, ανακατεύοντας, ρίχνουμε 4 κουταλιές καβουρδισμένο αλεύρι. Ελέγχουμε την πυκνότητα κι αν το θέλουμε πιο σφιχτό προσθέτουμε επιπλέον αλεύρι. Προσθέτουμε το σιτάρι και μοιράζουμε σε μπολ. Μόλις κρυώσει από πάνω ρίχνουμε τις σταφίδες, την καρύδα, τους ξηρούς καρπούς, το σουσάμι, και το ρόδι.
Σερβίρουμε κρύο ή ζεστό.
Για το καβουρδισμένο αλεύρι:
Απλώνουμε το αλεύρι σε ταψί ώστε να πιάνει μεγάλη επιφάνεια και το ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 20′ μέχρι να ροδίσει ελαφρά. Όσο ψήνεται, ανακατεύουμε 2-3 φορές για να ψηθεί ομοιόμορφα.
Μπορούμε να το ψήσουμε και σε καυτό τηγάνι για λίγα λεπτά ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να αρχίσει να ροδίσει.
Αν θέλετε μπορείτε να αντικαταστήσετε το αλεύρι με κορν φλάουερ.
4 κουταλιές κορν φλάουερ διαλυμένο σε μισή κούπα ζουμί του σιταριού (ή σε νερό), κρύα όμως και τα δυο. Υπολογίστε αυτή την ποσότητα σε 8 φλιτζάνια κολλυβόζουμο.
