Ανοίγω το παράθυρο και μυρίζει η βροχή.
Το χώμα έξω είναι ακόμα βρεγμένο.
Λάσπη παντού.
Σαν τότε που έξω από το σπίτι μας στη Χρυσομαλλούσα περνούσε ο ποταμός.
Μερικές φορές έφερνε και τα απόνερα του ελαιοτριβείου Κατσικαδέλλη – λίγο παραπάνω – μαζί και τις μυρωδιές από τις αλεσμένες ελιές και τα τσουπιά. Αυτή η μυρωδιά δεν θα φύγει ποτέ από τις μνήμες μου.
Τα αρώματα της νεραντζιάς μας, έξω από το παράθυρο του χολ, φουντώνουν καθώς δέσανε πια τα φρούτα και μοστράρουν πρασινοκίτρινα ακόμα στο φθινοπωρινό δέντρο.
Ο πρωινός καφές στη βεράντα με θέα τον μισο-γκρεμισμένο πύργο του Βουγδή δίπλα από την κακοφτιαγμένη πολυκατοικία, έχει άλλη γεύση.
Σκέφτομαι το τι άφησαν οι άνθρωποι! Τα σπιτάκια με τις αυλές για να μένουν σε τέτοια διαμερίσματα!
Φοράω την εσάρπα της μαμάς, αυτή που έπλεξε στο χέρι, περιμένοντας το καλοκαίρι.
Έξω από την κρεβατοκάμαρά μου ακόμα ονειρεύομαι τις λουλακί ορτανσίες της μέσα στους τενεκέδες από τα λάδια που όταν άδειαζαν τους έβαφε και τους γέμιζε λουλούδια.
Μπροστινές και πίσω αυλές, ο κήπος, μέσα-έξω, γύρω-γύρω τα πεζούλια, όλα καθαρά και τακτοποιημένα. Οι ακακίες, η ροδιά, οι ιρεικιές είναι έτοιμα με γυμνά κλαριά να υποδεχτούν το κρύο. Η μαμά είναι παντού. Ακόμα ένα χειμώνα με τον παππού Αντώνη και την Κατερίνα από το Σύδνεϋ κάναμε φθινοπωρινή περιοδεία στο νησί. Ψήσαμε σαρδέλα στο κεραμίδι καθισμένοι στα βότσαλα της Εφταλούς, κοιμηθήκαμε μεσημεροαπόγευμα στην έρημη άμμο της Ερεσού κάτω από τον φθινοπωρινό Ήλιο και στο γυρισμό πήραμε πηλό από τα κεραμιδάρια για να επιδοθούμε στη γλυπτική.
Ανάψαμε σόμπα, στρώσαμε καρπέτες, βάλαμε τσάι του βουνού με φλισκούνι στις κούπες μας και πλάθαμε ώρες με κουβέντες και όνειρα.
Τα κυδώνια που είχαμε μαζέψει έγιναν γλυκό του κουταλιού, πελτές και κυδωνόπαστο. Ήταν τότε που δοκιμάζαμε τις αντοχές μας και τις ικανότητές μας να μιμηθούμε τις μαμάδες μας.
Αν υπάρχει ένα φρούτο που με πάει στο φθινόπωρο είναι το κυδώνι. Έτσι άλλαξε η ζωή μου ολόκληρη όταν μου πρόσφεραν ένα κυδώνι κομμένο από μια κυδωνιά που είχε φυτρώσει σ’ ένα κατσάβραχο.
Φθινόπωρο κάθε χρόνο είναι το κυδώνι, το ρόδι, το μήλο και η κανέλα που τα συνοδεύει σαν ξωτική ομορφιά. Ρίξε και λίγο τριμμένο τζίντζερ ό,τι και να κάνεις.
Ξέρεις στο ανακάτεμα κρύβεται η σοφία και καμιά φορά η επιτυχία.
Μήλα γεμιστά σε ζύμη
Υλικά
Για τη ζύμη
250 γρ. βούτυρο παγωμένο, κομμένο σε κύβους
2 κρόκους αυγών
μερικές σταγόνες παγωμένο νερό
2 φλιτζ. αλεύρι
4 κ.σ. ζάχαρη
Η γέμιση
1/2 φλιτζ. καρύδια ψιλοκομμένα
2 κ.σ. μαύρη ζάχαρη
1/2 κ.γ. κανέλα
1 σφηνάκι κονιάκ
1 κ.σ. μαρμελάδα βατόμουρο
Αναμιγνύω στο μίξερ με το ειδικό εργαλείο για ζύμες, το αλεύρι και τη ζάχαρη. Προσθέτω το βούτυρο μέχρι να ενωθεί ελαφρώς με τα στεγνά υλικά.
Προσθέτω τους κρόκους με το παγωμένο νερό. Μόλις ενοποιηθεί ελαφρά το μείγμα το χωρίζω στα δύο, το τυλίγω σε μεμβράνη και το βάζω στο ψυγείο για μια ώρα.
Καθαρίζω μήλα, εγώ προτιμώ τα FUJI ή τα Golden Delicious, αφαιρώ όλο το κεντρικό, με το ειδικό εργαλείο.
Γεμίζω τα μήλα και ανοίγω τη ζύμη σε στρόγγυλα φύλλα.
Βάζω ένα μήλο στη μέση κάθε κομματιού ζύμης και το τυλίγω φτιάχνοντας πιέτες με τη ζύμη. Μόλις ετοιμαστούν, τα βάζω το ψυγείο για μισή ώρα. Τα αλείφω με κρόκο αραιωμένο με ελάχιστο νερό και πασπαλίζω με λίγη μαύρη ζάχαρη.
Ψήνω στους 180ο C για περίπου 50 λεπτά.
Συνοδεύω με σαντιγί ή παγωτό βανίλια.
