Του Βασίλειου Δ. Παπαγιαννίδη
Δικηγόρου LLM
Ήταν γύρω στον 11ο αιώνα. Τότε οι πρώτες Τούρκικες Φυλές άρχισαν να μετακινούνται από τη σημερινή Περσία και το Ιράκ στα ανατολικά σύνορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά τη μάχη του Μαντζιγκέρτ ήταν σε θέση να παγιωθούν στη Μ. Ασία και να εξισλαμίσουν τους ελληνικούς πληθυσμούς της Μ. Ασίας που δεν άντεχαν τους υψηλούς φόρους και την κακομεταχείριση της Κωνσταντινούπολης. Αυτοί οι εξισλαμισμένοι και οι πρώτοι εισβολείς αποτέλεσαν τους πρώτους Τούρκους όπως τους γνωρίζουμε σήμερα.
Όμως, ποια είναι η σημασία αυτού σε σχέση με σήμερα; Η σημασία είναι διπλή: Η μεταχείριση των ακριτικών πληθυσμών και η φύλαξη των συνόρων μέσω αυτών. Ένα κράτος οφείλει να διατηρεί ισορροπίες μεταξύ Πρωτεύουσας και Περιφέρειας και να διαφυλάττει τα σύνορα, τους προμαχώνες του με την ενίσχυση και όχι την αποδυνάμωση των ακριτικών πληθυσμών.
Στην Ελλάδα του 2020, η χώρα μας βιώνει την 5η χρονιά του προσφυγικού ή μάλλον λαθρομεταναστευτικού ζητήματος. Χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στα ανατολικά μας νησιά ζητώντας ένα πέρασμα για τη δυτική Ευρώπη. Μάταια. Τα σύνορα είναι κλειστά και μοιραία βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα και μάλιστα στις ευαίσθητες περιοχές της.
Οι Τούρκοι επωφελούνταν από αυτή την κατάσταση διπλά: Και αποκόμιζαν οικονομικά οφέλη με το εμπόριο ψυχών αλλά και αποδυνάμωναν τους προμαχώνες της Ελλάδος, αυτού του ενοχλητικού τους γείτονα που υπήρξε ο πρώτος που πριν 200 έτη αμφισβήτησε την απόλυτη κυριαρχία της Υψηλής Πύλης στην περιοχή. Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες και οι κυβερνήσεις τους δεν αντιλαμβάνονταν τη σοβαρότητα ενός προβλήματος που ήταν εργαλείο στα χέρια της επεκτατικής Τουρκίας.
Όμως, όλα αυτά επρόκειτο να αλλάξουν. Και η αλλαγή αυτή προήλθε με έναν τρόπο που θα λέγαμε ξέφυγε των ορίων της νομιμότητας. Μια τρομακτική λαϊκή αντίδραση που συνοδεύτηκε ακόμα και με ακρότητες στη Λέσβο και τη Χίο οδήγησε την Αθήνα να αντιληφθεί πως το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό και τα νησιά δεν έχουν απεριόριστα αποθέματα. Η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλη. Αυτά έλαβαν χώρα λίγα 24ωρα πριν οι Τούρκοι με σκοπό να ασκήσουν διεθνή πίεση ανοίξουν τα σύνορα σε χιλιάδες λαθρομετανάστες στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Η κυβέρνηση έχοντας κατά νου το μήνυμα των νησιωτών έπραξε το αυτονόητο. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια έκλεισαν τα σύνορα. Οι Έλληνες στρατιώτες και αστυνομικοί όρθωσαν τα στήθη τους και σχημάτισαν τείχη για να διασφαλίσουν όχι μόνο την τιμή αλλά και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Γιατί τα ανοιχτά σύνορα και το κύμα ανθρώπων που θα έμπαινε στη χώρα όχι μόνο θα δημιουργούσε νέες «Μόριες», αλλά θα αποσταθεροποιούσε και την ίδια μας τη χώρα στο πιο ευαίσθητο σημείο της: Τους προμαχώνες της.
Όμως, η Τουρκία διέπραξε «ύβρη». Άφησε τη σταδιακή επιβάρυνση της Ελλάδας με ροές και προχώρησε σε μαζική πρόκληση πανικού στην Ελλάδα βγάζοντας στην επιφάνεια τα σκοτεινά της σχέδια και τις επεκτατικές της βλέψεις. Και έκανε αυτό που ουδείς που γνωρίζει τους Έλληνες θα έπραττε. Προκάλεσε μια εμφανώς «επικίνδυνη κατάσταση». Και δεν υπάρχει άλλη αφορμή – ιστορικώς και μη – που να οδηγήσει έναν από τους πλέον επιρρεπείς στη διχόνοια λαούς στην ομόνοια και την εθνική ομοψυχία. Οι Τούρκοι θέλοντας να ασκήσουν πιέσεις και να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα μας έπραξαν αυτό το λάθος που δεν τους συνέφερε καθόλου, μας ένωσαν. Και οι Έλληνες όταν ενώνονται τα καταφέρνουν…
Το έθνος μας σε μια απόλυτα κρίσιμη συγκυρία φαίνεται να αντιλαμβάνεται πλήρως την κατάσταση. Και αντιλήφθηκε και κάτι ακόμα: Πως για να σώσουμε την Πατρίδα μας πρέπει να διαφυλάξουμε αυτό που είναι ταυτόχρονα η δύναμη και η αδυναμία της: Τους Προμαχώνες!
