Το φθινόπωρο δεν ξεπροβάλλει ακόμα με τίποτα.
Δεν ξεπροβάλλουν ακόμα έντονα ούτε τα γήινα χρώματα της γης, ούτε τα χαλκοπράσινα των φυλλωμάτων στα δάση μας.
Η πανδημία δεν βοηθάει.
Καθυστερεί τα πάντα, όπως και τη ζωή μας. Λες και πρέπει να βάλει φρένο.
Πώς να πάρω τα βουνά;
Αφού η μετακίνηση γίνεται μόνο με γραπτό μήνυμα και ό,τι γίνει πρέπει να γίνεται κοντά στη γειτονιά μου.
Άντε λίγο πίσω από τη Βαρειά, στο Κουμκό, στο ανέβασμα του Ακλειδιού, και μέχρι το Ακρωτήρι.
Ψέματα λέω πως δεν φθινοπώριασε.
Η στιγμή αυτή που ζούμε δυσκολεύει το μυαλό.
Ονειρεύομαι πεζοπορίες, ταξίδια, βουνά, λαγκάδια, τζάκια σε ταβέρνες στα ορεινά χωριά που δεν μπορώ να πάω.
Όμως…
…στην πραγματικότητα παντού φάνηκε η αλλαγή.
Στα δέντρα, στα φυτά, στη θερμοκρασία, στην ατμόσφαιρα, στα χρώματα.
Εδώ είναι η φύση ό,τι κι αν συμβεί.
Λίγες ψιχάλες, βαριά συννεφιά, η μυρωδιά του χώματος, κι αμέσως η φύση μας θυμίζει τη ζωή.
Ένα είναι το σίγουρο: Καμιά πανδημία, κανένα ψυχολογικό ή υπαρκτό πρόβλημα δεν σταματά τη φύση. Και μάλλον εμείς ακολουθούμε χωρίς αντίσταση.
Στην Αγιάσο αυτή την εποχή οι καστανιές, οι καρυδιές, οι μηλιές και τα πλατάνια δίνουν έντονα τον τόνο! Στο ρέμα εκεί στα Κολυμβάτερα, στο δρόμο για το Πλωμάρι, τα καφεκίτρινα και πορτοκαλοκόκκινα χρώματα στα κλαδιά των δέντρων ανακατεύονται με το γκρι του ουρανού.
Μαγική εποχή!
Τι όμως να γευτώ από τη μαγική αυτή εποχή;
Δεν αρκεί ούτε η σκέψη, ούτε οι εικόνες που έχω από άλλα ταξίδια, ούτε οι ιδέες που μου κατεβαίνουν στο μυαλό, ούτε τα σχετικά αναγνώσματα, ούτε οι μύθοι για να ενεργοποιηθεί η εκπλήρωση μιας φθινοπωρινής απόδρασης εν μέσω πανδημίας.
Οι περιορισμοί όμως δεν σταματούν το όνειρο.
Και τα όνειρα είναι δωρεάν, δεν μπορεί να μας τα σταματήσει κανείς και δεν χρειάζονται ούτε καν απολογία ή εξήγηση.
Γι’ αυτό μιας και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία δεν σταματώ να ονειρεύομαι τους παραποτάμους του Αμαζονίου, το ορεινό Κατμαντού, τα δάση στην Μπούρμα, τη ζούγκλα της Μαλαισίας, τα κύματα των ωκεανών, τα γραφικά ακρογιάλια, τις γνώριμες ελληνικές βουνοκορφές.
Θα πάω.
Όταν όλα τελειώσουν μ’ αυτόν τον δαίμονα παντού θα πάω.
Η φύση, οι πολιτισμοί, οι ανθρώπινες φυλές, είναι παντοδύναμα μέσα μας.
Μεγάλη η στιγμή όταν γευόμαστε την εμπειρία ενός ταξιδιού μικρού ή μεγάλου, φθηνού ή ακριβού.
Μεγάλα τα αγαθά μιας περιπέτειας σε άλλους πολιτισμούς, σε μικρές και απομακρυσμένες περιοχές ή μεγάλες χώρες.
Στα ταξίδια λείπει η αλαζονεία και κυριαρχεί η χαρά και οι ρίζες του ανθρώπου.
Γι’ αυτό μου λείπουν!
Μακαρόνια με κιμά με αγαπησιάρικη γεύση
Υλικά
500 γρ. μακαρόνια σπαγγέτι Νο 5
2 γεμάτες κουτ. σούπας βούτυρο άσπρο μυτιληνιό
150 γρ. μυζήθρα ξερή, Μεσοτόπου τριμμένη
Για τον κιμά
1/2 κιλό κιμάς μοσχαρίσιος
2 μεγάλα ξερά κρεμμύδια, ψιλοκομμένα
1 μεγάλο καρότο, κομμένο σε μικρούς κύβους
3-4 κλωνάρια σέλινο, ψιλοκομμένο (όχι σέλερυ)
1/2 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
2 κ.σ. βασιλικό φρέσκο ψιλοκομμένο
1 κ.σ. δυόσμο ψιλοκομμένο
1 κονσέρβα κονκασέ ντοματάκια ψιλοκομμένα
1 κουτ. σούπας πελτές διαλυμένος σε 1 φλιτζ. ζεστό νερό
2 δαφνόφυλλα
1/2 κ.γ. κόκκους μπαχάρι τριμμένο
1/2 κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο τριμμένο
1 φλιτζ. λευκό, ξηρό κρασί
2 κ.σ. ελαιόλαδο
αλάτι, φρεσκοκοπανισμένο πιπέρι
Εκτέλεση
Σε μια φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε δυνατή φωτιά και σοτάρουμε τον κιμά για περίπου 4-5 λεπτά, ανακατεύοντας μέχρι να ροδίσει και να γίνει σπυρωτός. Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το καρότο, το σέλινο όλα τα αρωματικά.
Προσθέτουμε τα φύλλα δάφνης, τα μπαχαρικά και αλατοπίπερο και ανακατεύουμε. Σβήνουμε με το κρασί, αφήνουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ και προσθέτουμε την ντομάτα και τον πελτέ. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και σκεπάζουμε. Μαγειρεύουμε για περίπου 25-30 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσει ο κιμάς, να εξατμιστούν τα πολλά υγρά και να δέσει η σάλτσα.
Παράλληλα, σε άφθονο αλατισμένο νερό βράζουμε τα μακαρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας. Τα στραγγίζουμε. Σε κατσαρόλα ζεσταίνουμε το βούτυρο σε δυνατή φωτιά μέχρι να λιώσει και ρίχνουμε τη μισή ποσότητα μυζήθρας.
Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε τα μακαρόνια στην κατσαρόλα και ανακατεύουμε να αναμειχθούν με το βούτυρο και το τυρί. Σερβίρουμε.
