Αντιλαμβάνομαι πως ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω μας ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ, ο κόσμος επανέρχεται σταδιακά στα γνωστά, αν και ταυτόχρονα πολύ διαφορετικά, μονοπάτια.
Η πανδημία ήρθε και παρήλθε, μας στιγμάτισε, μας άφησε τα σημάδια της, τις φοβίες, την ανασφάλεια, οικονομική δυσπραγία, αλλά ωστόσο προχωράμε παρακάτω. Τι κι αν εισβάλλει η “ευλογία των πιθήκων”; Αναλώσιμη δεν θα είναι κι αυτή;
Η ανθρωπότητα στην πορεία της γνώρισε πολλές πανδημίες, ανατροπές, πολέμους, εισβολές. Ζούμε κι εμείς, η δική μας γενιά, μια από τα ίδια.
Αντέχουμε, δεν αντέχουμε, αυτή είναι η ζωή.
Για τα νέα παιδιά απλώνεται μπροστά τους μια καινούργια ζωή.
Όπως κι αν το κάνουμε θα είναι ωραία.
Πάντα η ζωή είναι ωραία, ειδικά αν είσαι νέος.
Ο κόσμος αλλάζει γιατί αλίμονο αν δεν άλλαζε.
Ο κόσμος αυτός είναι καινούργιος και πολλά υποσχόμενος.
Για όλους εμάς είναι, αν μη τι άλλο, τόσο αλλαγμένος!
Οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε και να ενημερωνόμαστε για να μην γεράσουμε πριν την ώρα μας.
Η νέα γενιά
Τα βλαστάρια μας έχουν μπροστά τους απίστευτες ευκαιρίες, πρωτόγνωρες εμπειρίες, κι άλλα πολλά. Καλό είναι να μην τα υποτιμούμε. Έχουν πορεία.
Είναι κάτι σαν τη δική μας νιότη.
Εγώ έφυγα από ένα νησί που μας απέκλειε η θάλασσα από όλο τον άλλο κόσμο στα 17 μου, άπλωσα τα χέρια μου και ανακάλυψα τη ζωή.
Χαρές, λύπες, ευκαιρίες, δυνατότητες, γιορτές, καβγάδες, διαφωνίες, μιζέριες, αλλαγές πορείας. Όλα συνέβησαν και συμβαίνουν.
Έφυγα από την αγκαλιά της μαμάς “μου” και επί της ουσίας δεν ξαναγύρισα ποτέ σ’ αυτήν. Παράξενο. Απίστευτο.
Και φυσικά πάντα την κουβαλάω μέσα μου και πάντα μου λείπει.
Έτσι καθώς ενηλικιώθηκα ταξίδεψα σε αχαρτογράφητα νερά μακριά για να βρω τους δικούς μου δρόμους.
Τους βρήκα, τους έχασα, τους ξαναβρήκα… μέσα στην περιπλάνηση ανακάλυψα τόσα πολλά πράγματα.
Κράτησα τις περισσότερες φιλίες μου ζωντανές και ξεχώρισα εκείνες που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο και με κάνουν να νιώθω τυχερή για τις επιλογές μου. Οι δυνατές φιλίες με πλαισιώνουν και με στηρίζουν καθημερινά.
Κάποιες φιλίες έσβησαν αθόρυβα, κάποιες άφησαν ένα αποτύπωμα, καμιά δεν διαγράφηκε εντελώς.
Ο σκληρός δίσκος πάντα κρατάει ίχνη.
Το ζήτημα είναι να προχωράμε, να κερδίζουμε και να χάνουμε, όμως, στην τελική η ζυγαριά να είναι στα συν.
Πάμε γι’ άλλα.
Γιατί, όπως λέμε συχνά, “όλα για κάποιο λόγο γίνονται”.
Και σαφώς από “όλα αυτά που μας συμβαίνουν κάτι μαθαίνουμε”.
Αλήθεια ή ψέματα ο χρόνος θα το δείξει.
Σφουγγάτο με μαρούλι
Υλικά
2-3 μαρούλια τα έξω φύλλα, κρατήστε τις καρδιές για σαλάτα
6 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
10 αυγά
5 κ.σ. ελαιόλαδο
μπόλικο άνηθο ψιλοκομμένο
Δυόσμο ψιλοκομμένο
1 χούφτα φέτα
2-3 κ.σ. γραβιέρα ή άλλο κίτρινο τυρί τριμμένο
4 κ.γ. τριμμένη φρυγανιά
Αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε και πλένουμε τα μαρούλια.
Ψιλοκόβουμε και βράζουμε για 15 λεπτά σε μπόλικο νερό.
Στραγγίζουμε πολύ καλά. Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το ελαιόλαδο να κάψει και σοτάρουμε τα κρεμμυδάκια για μερικά λεπτά. Στη συνέχεια προσθέτουμε το μαρούλι και ανακατεύουμε να λαδωθεί καλά.
Αλατοπιπερώνουμε.
Ρίχνουμε τον άνηθο και το δυόσμο και κατεβάζουμε από τη φωτιά.
Αφήνουμε να κρυώσουν.
Αλείφουμε ένα πυρίμαχο σκεύος με ελαιόλαδο και πασπαλίζουμε με τη φρυγανιά.
Χτυπάμε τα αυγά, τα τυριά και τα ρίχνουμε στο μείγμα.
Στρώνουμε στο πυρίμαχο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200oC
για μισή ώρα περίπου, μέχρι να πάρει χρώμα το σφουγγάτο.
