Βιολογικά κρασιά είναι τα κρασιά που προέρχονται από αμπέλια, σταφύλια, βιολογικής καλλιέργειας ή «κρασί από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας».
Έτσι λοιπόν για να ξέρουμε τι λέμε.
Η ΒΙΟ… μπαίνει όλο και περισσότερο στην ζωή μας. Πριν από κάποια χρόνια, που ξεκίνησαν κάποια κρασιά να θέλουν να λέγονται βιολογικής καλλιέργειας, συνήθως ήταν κακά κρασιά τουλάχιστον στο γευστικό τους κομμάτι. Όμως τα τελευταία χρόνια η βελτίωση είναι σημαντική.
Ας δούμε όμως τι σημαίνει σταφύλι βιολογικής καλλιέργειας και από ποιες άλλες καλλιέργειες διαφοροποιείται.
Στην ουσία οι καλλιέργειες του αμπελιού είναι τριών ειδών:
Η συμβατική: Είναι αυτή που εφαρμόζεται στους περισσότερους αμπελώνες και επιτρέπει την χρήση διαφόρων σκευασμάτων και φυτοφαρμάκων για την φυτοπροστασία του φυτού.
Ο δεύτερος τρόπος είναι η ολοκληρωμένη μορφή καλλιέργειας. Στην ουσία είναι ένας σύνθετος τρόπος, αφού επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται χημικά σκευάσματα φυτοπροστασίας. Αυτά είναι εξειδικευμένα, χρησιμοποιούνται με μέτρο, με σωστή απόσταση από την κατανάλωση του προϊόντος, για να έχουν διασπαστεί, ώστε να μην προκαλούν βλάβη. Επίσης χρησιμοποιούνται και κάποια βιολογικά σκευάσματα. Όλα αυτά καταγράφονται με ακρίβεια σε ημερολόγιο, έτσι ώστε να μπορούν να τα ελέγξουν. Τέλος, κατά την ολοκληρωμένη καλλιέργεια ενεργοποιούνται παράγοντες φυτοπροστασίας που είναι οι φυσικοί εχθροί του εχθρού του φυτού. Έντομα, ζιζάνια, ένζυμα, κλπ.
Και τέλος η βιοκαλλιέργεια: Η οποία δεν επιτρέπει την χρήση τέτοιων ουσιών, για την προστασία του φυτού, ούτε στο χώμα, ούτε με την μορφή ραντίσματος, πλην κάποιων φυσικών τέτοιων όπως του θειικού χαλκού και του θειαφιού, ως μυκητοκτόνων. Για να μπορεί ένα κρασί να χρησιμοποιεί το σήμα της βιοκαλλιέργειας πρέπει να πιστοποιηθεί από τον ειδικό φορέα. Αυτό γίνεται μετά από μια περίοδο προσαρμογής – περίπου πέντε ετών – για να μετατραπούν, το χωράφι αλλά και τα ίδια τα φυτά. Και μετά – αφότου έχει πάρει το σηματάκι – ο έλεγχος είναι συνεχής και δειγματοληπτικός.
Τα τελευταία χρόνια, είναι αρκετά τα οινοποιεία που έχουν στραφεί στην βιολογική καλλιέργεια των αμπελώνων τους και μάλιστα παίρνουν και την αντίστοιχη πιστοποίηση από τις ειδικές επιτροπές.
Το αμπέλι είναι ένα φυτό, και ειδικά στην Ελλάδα με το συγκεκριμένο κλίμα που έχουμε, που ευνοεί την βιολογική καλλιέργειά του.
Είναι ένα φυτό που δεν θέλει πολύ πλούσιο έδαφος, ούτε πολύ νερό, άρα δεν χρειάζεται και ιδιαίτερα λιπάσματα για να αποδώσει. Του αρκούν λίγη κοπριά, τα τσάμπουρα και τα αμπελόφυλλα. Άλλωστε οι μικρές αποδόσεις των αμπελώνων είναι σε ευθεία αναλογία με την ποιότητα. Όσο λιγότερο αποδίδουν τόσο καλύτερη είναι η ποιότητα του κρασιού.
Την ίδια στιγμή το κλίμα μας δεν ευνοεί την ανάπτυξη ασθενειών, όπως στα ψυχρότερα βορειοευρωπαϊκά κράτη, άρα δεν χρειάζονται και πολλά και ακριβά φυτοφάρμακα. Έτσι οι κλασικές μέθοδοι φυτοπροστασίας, όπως το θειάφι και ο χαλκός, είναι αρκετές.
Να λοιπόν πώς ένας αμπελώνας, αποφεύγοντας τα λιπάσματα, και τα φυτοφάρμακα, που εισχωρούν στους ιστούς του φυτού, γίνεται βιολογικός.
Δεν πρέπει να αφήσουμε απ’ έξω και δύο ακόμα τρόπους καλλιέργειας, τον βιοδυναμικό και αυτόν της καλλιέργειας για φυσικό κρασί.
Οι υποστηρικτές της βιοδυναμικής καλλιέργειας, θέλουν τα φυτά να δέχονται την ενέργεια ως βαρύτητα από τη γη ή ως κοσμική ακτινοβολία από το διάστημα (ήλιος, σελήνη, πλανήτες, άστρα) να έχει πολύ μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξή τους. Γι’ αυτό, η βιοδυναμική καλλιέργεια έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την βιολογική καλλιέργεια. Οι βιοδυναμιστές δεν επιτρέπουν καμία χρήση ξένων συστατικών, όπως φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων ή την προσθήκη ζυμών και ενζύμων διότι διακόπτει τις φυσικές αυτές διεργασίες και αποκόπτει το κρασί από την έκφραση των ιδιαιτεροτήτων του, που εκφράζονται μέσα από την φωτοσύνθεση.
Τέλος, τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει και μια πιο καινούργια «μόδα» να το πω, μάλλον τάση, που θέλει καλλιέργειες για παραγωγή φυσικού κρασιού.
Φυσικά δεν θέλει φάρμακα, συνθετικά λιπάσματα ή πότισμα. Αποκλείει κάθε προσθήκη στο κρασί, ακόμη και τον θειώδη ανυδρίτη. Είναι η σημείωση που βλέπουμε πια στις ετικέτες «περιέχει θειώδες», και προστατεύει το κρασί από την οξείδωση και το ξίνισμα.
Την ίδια στιγμή όμως, το φυσικό κρασί, για να είναι γευστικό και σύγχρονο ακολουθεί όλες τις τεχνολογικές επιταγές κατά την οινοποίηση και εμφιάλωση, χωρίς να χρησιμοποιεί άλλες ζύμες ή άλλες προσθήκες για τον τελικό σκοπό. Και τούτο διότι όταν λέμε φυσικό κρασί δεν εννοούμε κάποιο ξινισμένο ή οξειδωμένο κρασί, αλλά κρασί σωστά συντηρημένο και σύγχρονα φτιαγμένο.
Θα έλεγε κανείς ότι μοιάζει με μια αρχαιοελληνική άποψη για το κρασί, που όμως δεν είναι ο στόχος αν και μερικοί παραγωγοί φλερτάρουν με την ιδέα.
Η παραγωγή φυσικού κρασιού είναι προς στιγμή πολύ περιορισμένη και πολύ λίγοι παραγωγοί στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα το προσπαθούν, αλλά φαίνεται ότι έχει μέλλον και πολλοί έλκονται από την πρόκληση να το προσπαθήσουν.
Συμβατή, βιοκαλλιέργεια ή ολοκληρωμένη, βιοδυναμική ή φυσική;
Καθεμία έχει τους οπαδούς της και τους πολέμιούς της. Μήπως η συμβατή είναι επικίνδυνη για την υγεία μας; Μήπως η ολοκληρωμένη δεν πείθει; Ή μήπως η βιολογική αφορά λίγους, έχοντες και κατέχοντες, μια που είναι ακριβή ιστορία;
Πάντως το κρασί ούτως ή άλλως είναι ένα μικρό διαβολάκι που δεν μπορεί να φορέσει φτερά αγγέλου. Το κρασί περιέχει αλκοόλ και έτσι πρέπει να καταναλώνεται, με μέτρο και σύνεση. Κανένα, ό,τι βιο…κρασί και να είναι, δεν καθαγιάζεται η κατανάλωσή του όταν αυτή ξεπερνά το μέτρο.
Παραγωγοί με βιολογικά κρασιά
- ΑΒΑΝΤΙΣ
- ΓΑΒΑΛΑΣ
- ΓΕΩΡΓΑΣ
- ΕΟΣ ΣΑΜΟΥ
- ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ
- ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ
- ΜΕΛΙΤΖΑΝΗΣ
- ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
- ΣΚΛΑΒΟΣ
- ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
- ΣΤΕΡΓΙΟΥ
- ΤΣΑΝΤΑΛΗΣ
SYRAH ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΑΠΟ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
Η κοσμοπολίτικη, μοδάτη αλλά και ιδιαίτερα απολαυστική ποικιλία Σιρά, ωριμάζει σε βαρέλι και παλαιώνει στη φιάλη.
Είναι ένα κρασί με βαθύ ερυθρό χρώμα και όμορφα αρώματα μαρμελάδας κόκκινων φρούτων και ελαφρών μπαχαρικών. Ευχάριστα τανικό στο στόμα, με το βαρέλι να το στρογγυλεύει, είναι ένας οίνος που συνοδεύει κόκκινα κρέατα, κόκκινες σάλτσες και βαριά κίτρινα τυριά.
Τιμή φιάλης 12€ περίπου.
ΚΤΗΜΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΠΑΛΑΙΑ ΚΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
Μία Ο.Π.Α.Π. Νεμέα με το Αγιωργίτικο να είναι παρμένο από τα παλαιότερα κτήματα του πατριάρχη της Νεμέας Παπαϊωάννου.
Αφού ωριμάσει όσο χρειάζεται στο βαρέλι και ξεκουραστεί στο μπουκάλι έρχεται να σας ικανοποιήσει τον ουρανίσκο ένας οίνος με συμπυκνωμένα αρώματα κόκκινων φρούτων και πιπεριού και νότες μοσχοκάρυδου. Συνοδεύει κρεατικά με σχετικά πλούσιες σάλτσες και κίτρινα τυριά. Τιμή: 14,50€.
ΚΤΗΜΑ ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΜΟΠΟΥΛΟΥ MERLOT
Ερυθρός τοπικός οίνος Πλαγιές Βερτίσκου.
Οι πλαγιές του όρους Βερτίσκου στην Όσσα είναι οι πλαγιές που επέλεξε ο γνωστός μας Μπαμπατζίμ, να φτιάξει πριν από χρόνια τον αμπελώνα του. Σε υψόμετρο 620 μέτρα μεγαλώνει το Merlot που χρησιμοποιεί σ’ αυτόν τον βιολογικής καλλιέργειας μονοποικιλιακό οίνο. Καλοδομημένο, πλούσιο και μεστό στο στόμα, με μαλακές τανίνες, είναι ένα κρασί με βαθυκόκκινο χρώμα και αρώματα από φρούτα του δάσους, και όπως τα περισσότερα Merlot πίνεται ευχάριστα, ακόμη και σκέτο.
ΟΡΕΙΝΟ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Λευκός ξηρός Ο.Π.Α.Π. Μαντινεία.
Ένα όμορφο κρασί από την γοητευτική Μαντινεία, από τους αμπελώνες του κτήματος, που καλλιεργούνται βιολογικά. Αυτή η Μαντινεία, που προέρχεται από 100% Μοσχοφίλερο, γίνεται από προσεκτική συγκομιδή των σταφυλιών από τους ορεινούς αμπελώνες, που φτιάχνουν ένα κρασί με όλα τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας. Αχνοκίτρινο χρώμα με γοητευτικές γκρίζες ανταύγειες, ανθώδη αρώματα εσπεριδοειδών, ξυνόμηλου και τριαντάφυλλου, ενώ στο στόμα είναι ευχάριστα δροσερό και νευρώδες.
Το λεμονάτο ιμάμ της Μπέμπας
Υλικά
- 5 μέτριες μελιτζάνες
- 3 κρεμμύδια σε λεπτές φέτες
- 5 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
- 4 ώριμες ντομάτες
- ½ ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
- 1 1/2 λεμόνι (χυμός)
- 1/3 φλιτζάνια ελαιόλαδο
- 1 κ.σ. ζάχαρη
- Αλάτι
- Πιπέρι
Εκτέλεση
- Πλένουμε τις μελιτζάνες και αφαιρούμε από μπροστά μία μικρή φέτα.
- Με μαχαίρι τις ξεφλουδίζουμε ριγωτά.
- Τις ανοίγουμε σαν βαρκούλα.
- Σε μία λεκάνη γεμάτη νερό ρίχνουμε 1 κ.σ. αλάτι και βυθίζουμε μέσα τις μελιτζάνες.
- Τις στραγγίζουμε.
Για τη γέμιση
- Ψιλοκόβουμε τις ντομάτες και τις μεταφέρουμε σε ένα μπολ.
- Προσθέτουμε στο μπολ τα κρεμμύδια, το σκόρδο, το μαϊντανό, αλάτι, πιπέρι, το χυμό λεμονιού και τη ζάχαρη.
- Ανακατεύουμε πολύ καλά το μείγμα. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200ºC στον αέρα. Γεμίζουμε τις μελιτζάνες. Τις αραδιάζουμε σε ταψί τη μια δίπλα στην άλλη. Όση γέμιση μένει τη ρίχνουμε στην επιφάνεια. Περιχύνουμε με το ελαιόλαδο και 1 φλιτζάνι νερό.
- Ψήνουμε για 30 λεπτά μέχρι να μελώσουν.
