Πιστοί στο τακτικό ραντεβού μας με τις νέες κυκλοφορίες, σας παρουσιάζουμε τρία βιβλία που μπορείτε να βρείτε στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Και τα τρία αφορούν λίγο-πολύ παλαιότερα κείμενα, που είτε συγκεντρώνονται σε μια συλλογή, είτε επανακυκλοφορούν για να κατακτήσουν ακόμη περισσότερους αναγνώστες. Αναφερόμαστε στην ανθολόγηση κειμένων «Σμύρνη: Περίκαλλη και χιλιοτραγουδισμένη» από τον Θωμά Κοροβίνη, το «Οι αχώριστες» της Σιμόν Ντε Μποβουάρ και τα σονέτα της συλλογής «Ο Σκοτεινός Έρωτας» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.
«Σμύρνη»
Όπως γράφει ο Θωμάς Κοροβίνης, που υπογράφει και την ανθολόγηση των κειμένων στο βιβλίο «Σμύρνη: Περίκαλλη και χιλιοτραγουδισμένη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, όσοι γνώρισαν τη Σμύρνη από κοντά ευτύχησαν να αποθαυμάσουν τις φυσικές ομορφιές της. Ο πολυταξιδεμένος και ανοιχτόμυαλος Ηρόδοτος έγραψε πως δεν αντίκρισαν τα μάτια του ωραιότερη πόλη. Ο μέγιστος ρήτορας Κικέρων κατέθεσε ότι δεν υπάρχει σημείο της πόλης που ο ταξιδιώτης δεν θα γοητευθεί από κάτι, τοπίο, αρχαιότητες ή ανθρώπους. Ο Σικελιανός στον πρόλογο του μυθιστορήματος Αιολική γη του Βενέζη έγραψε: «Είναι η γλυκιά ιωνική ατμόσφαιρα, είναι η κρυφή, χαμένη θαλπωρή της μυστικής του κόσμου σάρκας που απροσδόκητα ξανάρχεται και πάλι σ’ επαφή μητριαρχική μαζί μου, είναι η αγνή ιωνική πνοή του ξεχασμένου και νοσταλγημένου από τον ίδιο πολιτισμού».
Το βιβλίο είναι μια αντιπροσωπευτική ανθολόγηση κειμένων που γράφτηκαν για τη Σμύρνη από συγγραφείς όλων των εποχών. Δομημένο σε τέσσερα μέρη παρακολουθεί την πορεία της πόλης μέχρι σήμερα, που η Σμύρνη είναι πλέον ένα σύγχρονο τουρκικό άστυ με ευρωπαϊκό χαρακτήρα, με ενδιάμεσους σταθμούς την περίοδο της μεγάλης της ακμής, με κυρίαρχο το ελληνικό στοιχείο, και την καταστροφή της το 1922. Μεταξύ άλλων ανθολογούνται οι: Παντελής Καψής, Μανόλης Μεγαλοοικονόμος, Βασίλειος Τατάκης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Κ.Π. Καβάφης, Κοσμάς Πολίτης, Ηλίας Βενέζης, Στρατής Δούκας, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Πέτρος Χάρης, Διδώ Σωτηρίου, Γιώργος Σεφέρης.
«Οι αχώριστες»
Στο βιβλίο «Οι αχώριστες» της Σιμόν ντε Μποβουάρ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, περιγράφεται η σχέση της μεγάλης Γαλλίδας συγγραφέως με ένα κορίτσι που πήγαινε μαζί της στο καθολικό σχολείο «Αντελίν Ντεζίρ», την Ελιζαμπέτ Λακουάν, την επονομαζόμενη Ζαζά, ένα κορίτσι που τράβηξε αμέσως την προσοχή της όταν εκείνη ήταν ακόμη παιδί και που καθόρισε και τη συνέχεια της ζωής της.
Ανάμεσά τους θα αναπτυχθεί μια φιλία που, από την πλευρά τής μετέπειτα συγγραφέως, θα έχει και τη χροιά της πρώιμης, μη συνειδητοποιημένης, ερωτικής επιθυμίας. Στο πρόσωπο της Ζαζά η Ντε Μποβουάρ θα ανακαλύψει όλα τα στοιχεία που θα ποθήσει να έχει η ίδια αργότερα στη ζωή της: Τόλμη, ανεξαρτησία, περιέργεια, δημιουργική ανησυχία. Έτσι, αυτή η επιρροή θα αποδειχθεί καθοριστική για την κατοπινή της προσωπικότητα. Ωστόσο, οι Αχώριστες κρύβουν μια τραγωδία: Η Ζαζά πεθαίνει αναπάντεχα. Μια καταστροφή που θα στοιχειώσει διά παντός την Ντε Μποβουάρ. H Ντε Μποβουάρ είναι βέβαιη ότι η Ζαζά δεν πέθανε από ιογενή εγκεφαλίτιδα, όπως το ήθελαν οι γιατροί. Δολοφονήθηκε· ο θάνατός της ήταν ένα «πνευματοκρατικό έγκλημα».
Πιο σύγχρονο από ποτέ, το κλασικό αυτό μυθιστόρημα έχει μια ιδιαίτερη δύναμη και γοητεία. Όπως έλεγε και η ίδια η Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Κι αν, απόψε, τα μάτια μου είναι δακρυσμένα είναι άραγε γιατί εσείς έχετε πεθάνει ή γιατί εγώ ζω; […] ξέρω ότι δεν είστε πια πουθενά και, ακριβώς, μέσα από ένα λογοτεχνικό τέχνασμα σας μιλώ εδώ».
«Σκοτεινός Έρωτας»
“…εγώ δεν είμαι άνθρωπος, ούτε ποιητής, ούτε φύλλο, αλλά ένας πληγωμένος σφυγμός που πετράει τα πράγματα της άλλης πλευράς”.
Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα ξεκίνησε τη συγγραφή των σονέτων που περιλαμβάνονται στη συλλογή «Ο Σκοτεινός Έρωτας» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πάνος) το 1935, ένα χρόνο σχεδόν πριν την δολοφονία του. Αποτελούσαν μέρος ενός φιλόδοξου σχεδίου του για τη συγγραφή ενός ποιητικού βιβλίου με εκατό σονέτα, σχέδιο που έμεινε φυσικά ανολοκλήρωτο, καθώς ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος και ο απροσδόκητος θάνατός του, δεν επέτρεψαν ποτέ την ολοκλήρωσή του. Οι κληρονόμοι του ποιητή, κράτησαν αυτά τα ποιήματα – από τα πιο ερωτικά και λυρικά του ποιητή – κρυμμένα στα συρτάρια τους για μισό αιώνα έως το 1984, χρονιά κατά την οποία η ισπανική εφημερίδα ABC αιφνιδιαστικά προχώρησε στη δημοσιοποίησή τους. Από τότε αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των Απάντων του ποιητή.
