Βλέποντας σ’ όλες πια τις ελληνικές ταινίες και στα σίριαλ την κάθε οικογένεια να τρώει μαζί πρωινό, με τα σούπερ σερβίτσια και τα τραπεζομάντηλα σκέφτηκα πως όλο αυτό απορρέει από το αμερικανικό όνειρο.
Γονείς, παιδιά, παππούδες ντυμένοι “στην πένα” και ενίοτε οι Φιλιππινέζες να σερβίρουν, όλα εκείνα τα λαχταριστά κρουασάν, τις μηλόπιτες, τις φρυγανιές με το βούτυρο και τη μαρμελάδα, εκείνες τις φρεσκοστυμμένες πορτοκαλάδες, τον μοσχομυριστό καφέ, τα αυγά με μπέικον και τις λαχταριστές αυγοφέτες, το γάλα και τα δημητριακά.
Ανακαλώ μνήμες παιδικές
Εμείς στο σπίτι μας δεν τρώγαμε ποτέ όλοι μαζί πρωινό.
Η μαμά έπινε τον καφέ της με το που ξυπνούσε μαζί με τον μπαμπά στο μικρό τραπεζάκι της κουζίνας. Ενώ στο τραπέζι υπήρχε πάντα μια πιατέλα με βουτήματα και κέικ όλα δικά της και πάντα διαφορετικά. Ο μπαμπάς συχνά έτρωγε ένα τηγανητό αυγό με ξεροψημένο ασπράδι, έπινε τον καφέ του πάντα τούρκικο – ελληνικό τον λέμε τώρα – στο ειδικό φλιτζανάκι που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο και εμείς, που με τα ζόρια ξυπνάγαμε, πίναμε με αηδία το γάλα μας πριν πάμε σχολείο.
Πού και πού μια φρυγανιά με βούτυρο άσπρο αιγοπρόβειο με μέλι ή κυδώνι γλυκό – η μαμά μου μισούσε το βιτάμ – μόνο όταν είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας.
Για μένα το πρωινό ήταν μια αναγκαστική διαδικασία γιατί ποτέ δεν πεινούσα μόλις ξυπνούσα.
Στην πορεία της ζωής μου ήρθαν τα πληθωρικά πρωινά της Αυστραλίας. Ούτε εκεί υπέκυψα παρά μόνο όταν μετά από ξενύχτι καταλήγαμε να φάμε για να αραιώσουμε το αλκοόλ στο στομάχι μας.
Στην Αθήνα τη δεκαετία της φούσκας μετά τα μπουζούκια καταλήγαμε στα επίσης χλιδάτα πρωινά του Βυζαντινόν στο Χίλτον ή στη Μεγάλη Βρετανία. Εμείς δεν ήμασταν του πατσά.
Όλοι θυμόμαστε τις κλασικές αμερικανικές διαφημίσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου δείχνουν τρυφερά τις οικογένειες με τα πολύχρωμα ρούχα να τρώνε το πρωινό τους καταχαρούμενες και τρισευτυχισμένες. Είναι η εποχή που οι εταιρείες που παράγουν τα κορν-φλέικς και άλλα δημητριακά κάνουν το πετυχημένο τους ντεμπούτο στο μάρκετινγκ.
Έτσι η κατανάλωση του πρωινού σερβιρισμένο με υπέροχες τσαγιέρες και καφετιέρες, ωραία σκεύη και λαχταριστά εδέσματα τονίζουν τη σημασία να ξυπνάς και να τρως καλά, για να ξεκινήσει και η μέρα σου καλά. Τα ασημένια σκεύη επίσης, νομίζω, δημιουργήθηκαν για το πρωινό και το high tea.
Η αντίληψη αυτή πέρασε σχεδόν σε όλες τις χώρες. Στην Ελλάδα άργησε και θεωρώ πως ο Έλληνας πιο πολύ τρώει δεκατιανό παρά πρωινό. Ίσως γιατί εμείς ακόμα τρώμε πολύ αργά το βραδινό μας. Έτσι τώρα τα τελευταία χρόνια που ξεκίνησε το brunch (μεταξύ 12-4 μ.μ.) η Ελλάδα πρωτοστατεί και τα brunchάδικα έχουν πιάσει για τα καλά.
Η ουσία είναι πως το πρωινό είναι ένα συναρπαστικό γεύμα
Έχει μια υπέροχη ποικιλία, έχει glam, στήνεται με ωραία φλιτζάνια και γαλατιέρες, βουτυριέρες, toasted bread, τσουρεκοειδή, μπισκότα και κέικ καθώς και αλμυρά με πρώτα και καλύτερα τα αυγά με το μπέικον και όλα αυτά, δημιουργούν μια άλλου είδους κατάσταση, που αν μπεις στη διαδικασία, ακόμα κι αν δεν τρως, σου αρέσει.
Εγώ συχνά καλώ φίλους για πρωινό, συνήθως τις Κυριακές – μετά τις 10 π.μ. εννοείται – και ξετρελαίνομαι να φτιάχνω μέχρι και ζεστή φρέσκια μαρμελάδα για να απολαύσουμε και να χαλαρώσουμε.
Έχει την πλάκα του.
Ή πάω για πρωινό στα ξενοδοχεία που ξέρω πως “το ’χουν“.
Γενικά αν και δεν τρώω πρωινό, είμαι φαν του breakfast και συνήθως το απολαμβάνω στις διακοπές μου και στα ωραία ξενοδοχεία.
Είναι εμπειρία και όχι μόνο γευστική.
Γκρανόλα στο σπίτι
Μερίδες: 4
Υλικά
- 400 γρ. νιφάδες βρώμης
- 100 γρ. κουβερτούρα, σε κομμάτια
- 2 κουτ. γλυκού μέλι
- 2 κ.σ. μαρμελάδα
- 2 κ.σ. λάδι καρύδας
- 2 κ.σ. σπιτικό γλυκό του κουταλιού ψιλοκομμένο
- 100 γρ. φουντούκια, χοντροσπασμένα
- 100 γρ. αμύγδαλα ολόκληρα καβουρντισμένα
- λίγο μοσχοκάρυδο
- 2 κ.σ. σταφίδες
- 1 κ.γ. κανέλα
- 2 κ.σ. ινδοκάρυδο
- 2 κουτ. σούπας κακάο
Εκτέλεση
- Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 150°C.
- Στρώνουμε με λαδόκολλα το μεγάλο ταψί του φούρνου.
- Ανακατεύουμε σε λεκάνη όλα μαζί τα υλικά.
- Απλώνουμε σε λεπτή στρώση στο ταψί και ψήνουμε για 30 λεπτά, ανακατεύοντας κατά διαστήματα.
- Αφήνουμε να κρυώσει και διατηρούμε σε δοχείο που κλείνει καλά.
