Προδιαγεγραμμένο ήταν τις τελευταίες δεκαετίες το τέλος των εγκαταστάσεων που χτίστηκαν με κόπο και θυσίες των παλαιότερων διοικήσεων της Ένωσης Συνεταιρισμών επί εποχής Χατζησάββα, μια και μετατρέπονταν αργά αλλά σταθερά, χρόνο με το χρόνο, σε κουφάρια χωρίς καμία χρήση και χρησιμότητα. Τους τελευταίους δε, μήνες, η έκταση τουλάχιστον 10 στρεμμάτων με τις πανάκριβες δεξαμενές ελαιολάδου και τα σιλό για τις ζωοτροφές, καθώς και τις κτιριακές εγκαταστάσεις για γραφεία και αποθήκες εξυπηρετούσε τις ανάγκες συγγενικού προσώπου του προέδρου της Ένωσης Συνεταιρισμών Αλέκου Γιαζιτζόγλου για την βόσκηση προβάτων.
Τίτλοι τέλους
Κάπως έτσι πέφτουν οι τίτλοι τέλους για την παλιά ΚΥΔΕΠ, για τις εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του ‘80 για αποθήκευση και διάθεση ζωοτροφών καθώς και ελαιολάδου, ενδεχομένως όμως αυτό το τέλος να σηματοδοτεί μία καινούργια αρχή, αυτή τη φορά σε άλλη κατεύθυνση.
Οι εγκαταστάσεις της ΚΥΔΕΠ δημιουργήθηκαν στην περιοχή της Καλλονής από την πλευρά της Αρίσβης στην προ Γιαζιτζόγλου εποχή, όταν επί διοίκησης Χατζησάββα η Ένωση Συνεταιρισμών βίωνε μεγάλη ακμή. Υπάρχουν άλλωστε δεξαμενές που έγιναν στο ίδιο πλαίσιο των επενδύσεων από την τότε κραταιά Συνεταιριστική Οργάνωση στην περιοχή του Τρύγονα και του Πολιχνίτου. Οι εγκαταστάσεις της Καλλονής λειτούργησαν για ζωοτροφές περίπου μέχρι το ‘90 και έκτοτε διέκοψαν τη λειτουργία τους, καθώς η Ένωση Συνεταιρισμών μετρούσε αργά αλλά σταθερά βήμα-βήμα τον κατήφορο που την οδήγησε στο σημερινό τέλμα.
Πρόκειται για άλλη μία επένδυση που έγινε από το αγροτικό κίνημα για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους της Κεντρικής, Δυτικής και Βόρειας Λέσβου, η οποία πέρασε στα αζήτητα μην μπορώντας να αξιοποιηθεί παρά την φιλοσοφία της δημιουργίας αυτών των εγκαταστάσεων για θέσεις εργασίας και παραγωγικό πλούτο στην ευρύτερη περιοχή.
Σήμερα, αντικρίζοντας κανείς τον πανάκριβο εξοπλισμό, που σε αρκετές περιπτώσεις είναι σχεδόν αχρησιμοποίητος αλλά κατεστραμμένος από τις λεηλασίες και την πάροδο του χρόνου, διερωτάται πώς μία Οργάνωση, όπως η Ένωση Συνεταιρισμών, έφτασε από την ακμή στην παρακμή και στην απαξίωση, χωρίς τελικά να πληρώσει κανείς το τίμημα των επιλογών που οδήγησαν στην κατάρρευση.
Ανακτά την έκταση ο Δήμος
Η Δημοτική Αρχή του Ταξιάρχη Βέρρου διαπιστώνοντας απ’ το πρώτο διάστημα της θητείας της ότι ο χώρος αυτός παραμένει αναξιοποίητος, αφημένος στο χρόνο, κίνησε τις διαδικασίες προκειμένου να βρεθεί κάποια λύση, ώστε σε πρώτη φάση ως έκταση να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του Δήμου και των δημοτών. Το βάρος ανέλαβε η Αντιδήμαρχος Αυτεπιστασίας και Περιβάλλοντος, Ασανούλα Κοκκινέλη η οποία διεξήγαγε μία έρευνα σε βάθος φέρνοντας στην επιφάνεια το καθεστώς χρήσης αυτής της έκτασης, το οποίο δεν είναι γνωστό ούτε στους περισσότερους συνεταιριστές. Από την έρευνα της Αντιδημάρχου προέκυψε ότι η έκταση εντός της οποίας δημιουργήθηκαν οι εγκαταστάσεις της ΚΥΔΕΠ ανήκει στην Κοινότητα Καλλονής, η οποία εκχώρησε τη χρήση στην κραταιά τότε Συνεταιριστική Οργάνωση, με σκοπό να αναπτύξει εγκαταστάσεις προς όφελος των αγροτών και των κτηνοτρόφων της ευρύτερης περιοχής και άρα της οικονομίας της κεντρικής Λέσβου.
Όπως σημειώνει ευθέως η αρμόδια Αντιδήμαρχος κ. Κοκκινέλη «όταν ξεκίνησα την έρευνα δεν ήταν σε γνώση μου όλα αυτά τα στοιχεία που τώρα έχουμε φέρει στην επιφάνεια και στην αρχή προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε αυτόν τον χώρο, πιστεύοντας προς στιγμή ότι ανήκε στην Ένωση Συνεταιρισμών. Ωστόσο διερευνώντας σε κάθε διαθέσιμο αρχείο διαπιστώσαμε ότι η έκταση είναι Κοινοτική και εκχωρήθηκε η χρήση της στην Ένωση για το συμφέρον των αγροτών και των κτηνοτρόφων της περιοχής μας».
Συνεχίζοντας η Αντιδήμαρχος να απαντά στα ερωτήματα των Νέων της Λέσβου ανέφερε πως «αν ο σκοπός της εκχώρησης έχει επιτευχθεί νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένετε να το σχολιάσω εγώ. Γεγονός είναι ότι οι εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί και μέχρι πρότινος βοσκούσαν μέσα αιγοπρόβατα. Εμείς, λοιπόν, ανακτούμε αυτόν τον χώρο προς όφελος των δημοτών του Δήμου Δυτικής Λέσβου και θα τον χρησιμοποιήσουμε αρχικά για την προσωρινή εναπόθεση αδρανών υλικών, ενώ θα εξετάσουμε κάθε δυνατότητα περαιτέρω αξιοποίησης προς όφελος του δήμου μας. Το ενδιαφέρον μας είναι δεδομένο και φαίνεται, άλλωστε, από το μέχρι τώρα αποτέλεσμα. Δεν θα σας κρύψω ότι βλέποντας αυτές τις εγκαταστάσεις στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται θλιβόμαστε, καθώς υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, δηλαδή να ήταν λειτουργικές και να εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των αγροτών και των κτηνοτρόφων μας. Σε κάθε περίπτωση αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι μακάρι να επιτρέψουν οι συνθήκες στην Ένωση Συνεταιρισμών να θελήσει να αξιοποιήσει ξανά αυτές τις εγκαταστάσεις και εμείς είμαστε διατεθειμένοι άμεσα να τους τις παραδώσουμε και πάλι για χρήση εφόσον πρόκειται για το όφελος των αγροτών και των κτηνοτρόφων μας», είπε η κυρία Κοκκινέλη, στην προσωπική δουλειά της οποίας οφείλεται το μέχρι τώρα αποτέλεσμα, καθώς ο Δήμος διαθέτει πλέον μία μεγάλη έκταση και μπορεί να εξυπηρετήσει ποικίλες ανάγκες, τις οποίες μέχρι τώρα προσπαθούσε να «χωρέσει» αλλού και σε περιορισμένες εκτάσεις.
Η τελευταία προσπάθεια
Η τελευταία προσπάθεια να “αναστηθεί” η παλιά ΚΥΔΕΠ έγινε από τον τελευταίο διευθυντή της Ένωσης, τον Γεραγώτη Στρατή Χατζηδημητρίου, στην προοπτική να χρησιμοποιηθούν μόνο τα σιλό για τις ζωοτροφές, ώστε να λειτουργήσει ένας χώρος ενσάκισης μιγμάτων, που θα μπορούσε να φέρει κάποια έσοδα στην Ένωση και να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης. Ωστόσο και αυτό το όνειρο έμεινε στα χαρτιά χωρίς να υλοποιηθεί.
Η τελευταία πράξη του δράματος παίχτηκε το 2015, όταν η ΔΕΗ έκοψε και το ρεύμα από τις εγκαταστάσεις, καθώς οι απλήρωτοι λογαριασμοί “ήταν βουνό”.
Πέντε χρόνια αργότερα, το Νοέμβριο του 2020, έφυγε αιφνίδια από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς και ο Στρατής Χατζηδημητρίου σε ηλικία 58 ετών. Ένας αιφνίδιος θάνατος που κάποιοι τον αποδίδουν στον “βαρύ σταυρό” της Ένωσης Συνεταιρισμών, που κλήθηκε άνισα να σηκώσει ως ο τελευταίος Γενικός Διευθυντής της Οργάνωσης.
Έναν σταυρό που όσοι τον ήξεραν έλεγαν ότι τα τελευταία χρόνια φαινόταν ότι είχε κλονίσει την υγεία του, ενώ μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του συνέχιζε να δέχεται πιέσεις για τα διάφορα δικαστήρια που είχε σε βάρος της η Ένωση για απλήρωτους εργαζόμενους και να επικοινωνεί τηλεφωνικά γι’ αυτά τα προβλήματα.
Σήμερα με την έκταση της παλιάς ΚΥΔΕΠ να έχει περάσει ξανά στην Αυτοδιοίκηση, η περιοχή της Καλλονής μπορεί να ελπίζει πως τα κτίρια μπορούν να αξιοποιηθούν στο μέλλον σε μία άλλη μορφή, που θα δώσουν ζωή και χρησιμότητα ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολιτών.
Όσο για τα σιλό και τις πανάκριβες δεξαμενές ελαιολάδου που είναι από τις μεγαλύτερες σε χωρητικότητα στο Βόρειο Αιγαίο, αυτές ενδεχομένως θα μένουν στη θέση τους για πολλά ακόμα χρόνια. Ένα μνημείο που θα θυμίζει σε όλους ότι η πτώση της Ένωσης Συνεταιρισμών οφείλεται στους ίδιους τους εκπροσώπους του Συνεταιριστικού Κινήματος που αρνήθηκαν να αναλάβουν ευθύνες και να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους. Δεν κατάφεραν να βρουν το θάρρος να απομονώσουν όσους αντιμετώπιζαν τη Συνεταιριστική Οργάνωση ως τσιφλίκι τους.
