Γράφει ο Γιώργος Γιαντάς*
Έφτασε η ώρα για το πρώτο μάθημα τηλεκπαίδευσης. Όχι ιδιαίτερο ζήτημα αν πρόκειται για παιδιά μιας κάποιας ηλικίας Στην περίπτωση όμως τη δική μου ο γιος είναι 5 ετών. Μία σημαντική παράμετρος – υπάρχει και η μπέμπα αδερφή του. Το μάθημα είναι τάξης νηπιαγωγείου, όχι μεγάλης διάρκειας. Του εξηγώ πως απόψε θα δει τις δασκάλες και τους φίλους του από την τάξη, διαδικτυακά, στην οθόνη. Με ρωτά πώς είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο. «Ευελιξία παιδί μου, ευελιξία» του απαντώ. Εξηγώ πως δεν γίνεται να μένει τόσο πίσω στην εκπαίδευση, συνεπώς πρέπει να δοκιμάσουμε το πρώτο διαδικτυακό μάθημα. Θα περιλαμβάνει του λέω και κάποια εργασία. Εκεί έχω κάνει το σφάλμα. Έχω μαρτυρήσει πολλά. Και θα μαρτυρήσω.
Έρχεται η στιγμή να κάνω «Join» στο πρόγραμμα που μόλις κατέβασα. Συνδεθήκαμε με την τάξη. Ο μικρός αλλάζει γνώμη. Η λέξη εργασία τον θορύβησε. Ενώ η τάξη παρουσιάζεται στα διαδικτυακά παράθυρα, εκείνος τρυπώνει κάτω από το τραπέζι. Προσπαθώ να τον πείσω. Ακούει τη γνώριμη φωνή της δασκάλας. Αποφασίζει να εμφανιστεί. Παρουσιάζεται επιτέλους στην κάμερα, άθελά του τραβά το καλώδιό της, η κάμερα παίρνει μια γυροβολιά, πιάτα με φαγητό, μπιμπερό για πλύσιμο, ένας μπαμπάς με πυτζάμες.
Η μπέμπα γουρλώνει τα μάτια και αποφασίζει να εισβάλλει στο πλάνο. Τα παιδικά πρόσωπα στα παραθυράκια της οθόνης της τραβούν το ενδιαφέρον. Ο αδερφός της, από εκεί που αρνούνταν να εμφανιστεί, τώρα ενθουσιασμένος ομιλεί ακατάπαυστα. Αισθάνεται οικοδεσπότης. Ψάχνει απεγνωσμένα τον φίλο του τον Θοδωρή, έχει να τον δει καιρό και έπειτα είναι ο καλύτερός του φίλος. Η κάμερα σημαδεύει τώρα το πολύφωτο. Α! και ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στολίσαμε παιδιά. Να αλλάξουμε λίγο το βαρύ κλίμα. Η μπέμπα βγάζει την πιπίλα και επιμένει να μιλήσει στην τάξη. Η κάμερα σταθεροποιήθηκε, αλλά δεν έχουμε ήχο. Ο αδερφός της μπέμπας εξακολουθεί να αναζητά τον Θοδωρή αναπολώντας φωναχτά όλες τις περιπέτειές του όταν βρισκόντουσαν στην τάξη. Η μπέμπα μετάνιωσε και θέλει να αποσυρθεί. Αναζητά την πιπίλα. Πού πήγε πάλι η πιπίλα; Η κάμερα σημαδεύει το πληκτρολόγιο. Χτυπάει και ένα τηλέφωνο. Όχι, δεν είναι τηλέφωνο, το μάθημα είναι που ολοκληρώθηκε. Καλά δεν τα πήγαμε; Έτσι κι έτσι; Εντάξει, κάποια επεισόδια τα χάσαμε. Στο επόμενο μάθημα θα είμαστε πιο «ευέλικτοι». Έχουμε να πιούμε το γάλα μας τώρα.
*Ο Γιώργος Γιαντάς είναι συγγραφέας,
πτυχιούχος Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π.
πατέρας δύο παιδιών
