Η εποχή αυτή αναζητά το χάδι της ψυχής! Τα ρούχα το φαγητό το ποτό το αφέψημα οφείλουν να ευθυγραμμίζονται σ αυτή τη λογική
Πάρτε λοιπόν τα ταπεινά φαγάκια και μαγειρέψτε τα με μεράκι και χάδι για να νιώσετε πως η ζωή έχει ακόμα πολύ νοστιμιά!
Αν με πλήρωναν κάθε φορά που άκουσα τη φράση «έλα, φάε λίγη σούπα να δυναμώσεις», αυτή τη στιγμή θα ήμουν χορηγός σε εκπομπή μαγειρικής. Και βέβαια, τις περισσότερες φορές, αυτό που κρυβόταν πίσω από τη φράση δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα νερουλό ζουμί με μερικά λαχανικά που είχαν παραβράσει και κάτι αδιευκρίνιστα κομμάτια κρέατος που είχαν χάσει κάθε ίχνος ζωής. Ε λοιπόν, όχι. Η κρεατόσουπα, όταν γίνεται σωστά, είναι θαύμα σε μπολ. Ζεσταίνει, χορταίνει και μυρίζει σπίτι.
Στον αντίποδα των άνοστων νοσοκομειακών εκδοχών, υπάρχει η αληθινή, βαθιά, πλούσια κρεατόσουπα του χειμώνα. Εκείνη που σιγοβράζει για ώρες, που γεμίζει την κουζίνα με άρωμα κόκκαλου και σέλινου, και που κάθε κουταλιά της μοιάζει με αγκαλιά από τη γιαγιά — τη σωστή, την παραδοσιακή, όχι τη “μοντέρνα” που βάζει τζίντζερ και καρύδα.
Το κρέας
Ξεκινάς με το σωστό κρέας. Όχι άπαχο φιλέτο, δεν κάνουμε διατροφή — κάνουμε σούπα. Θες κομμάτια με κόκκαλο: ποντίκι, σπάλα ή πλευρά μοσχαρίσια. Το κόκκαλο δίνει το “σώμα” του ζωμού, το βάθος στη γεύση, αυτή τη χαρακτηριστική βελούδινη αίσθηση που κάνει τη σούπα πραγματικά ιαματική.
Πλένεις καλά το κρέας, το βάζεις σε κατσαρόλα με κρύο νερό και το αφήνεις να πάρει βράση σιγά-σιγά. Μόλις αρχίσουν να βγαίνουν οι πρώτοι αφροί, τους ξαφρίζεις — ναι, είναι βαρετό, αλλά εκεί κρύβεται η καθαρότητα του ζωμού σου.
Τα λαχανικά
Καρότο, σέλερι, κρεμμύδι, πατάτα και λίγο πράσο — τα βασικά. Αν έχεις και μια ντομάτα, βάλε κι αυτή, θα δώσει ωραίο χρώμα. Ρίξε τα αφού έχεις ξαφρίσει το κρέας, μαζί με λίγο πιπέρι σε κόκκους, ένα φύλλο δάφνης και μια πρέζα αλάτι. Από εδώ και πέρα, άσε τη μαγεία να δουλέψει: χαμηλή φωτιά, καπάκι μισάνοιχτο, και υπομονή για δύο-τρεις ώρες.
Το σπίτι θα αρχίσει να μυρίζει “παλιά Κυριακή”. Κάποιοι λένε πως αυτό το άρωμα είναι νοσταλγία· εγώ λέω πως είναι η μυρωδιά του κολλαγόνου που σιγοβράζει.
Το τελείωμα
Όταν το κρέας έχει μαλακώσει τόσο που σχεδόν διαλύεται, βγάλ’ το από την κατσαρόλα και κόψ’ το σε μικρές μπουκιές. Σούρωσε τον ζωμό, πέτα τα λαχανικά που έχουν δώσει ό,τι είχαν να δώσουν (μην τα λυπάσαι, έκαναν το καθήκον τους) και ξαναβάλε μέσα τον καθαρό ζωμό με το ψιλοκομμένο κρέας.
Τώρα μπορείς να προσθέσεις ρύζι ή μικρά ζυμαρικά, ανάλογα με τα κέφια σου. Άφησέ τα να σιγοβράσουν μέχρι να μαλακώσουν και πρόσθεσε λίγο λεμόνι στο τέλος, για φρεσκάδα. Αν θέλεις να το πας ένα βήμα παραπέρα, ρίξε έναν κρόκο αυγού και χτύπησέ τον με λίγο ζωμό πριν τον ενώσεις στη σούπα — αυτό το ελαφρύ αυγολέμονο της δίνει μια μεταξένια υφή που δύσκολα ξεχνάς.
Το σερβίρισμα
Η σωστή κρεατόσουπα δεν θέλει τίποτα δίπλα της. Ένα μπολ, ένα κομμάτι ψωμί και ίσως λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι από πάνω. Αν θες να το κάνεις “restaurant style”, ρίξε λίγο μαϊντανό στο τέλος για χρώμα.
Αυτό που θα φας δεν είναι απλώς σούπα· είναι βάλσαμο. Είναι το φαγητό που τρως όταν γύρισες κουρασμένος, όταν σε έπιασε κρύωμα ή απλώς όταν θες να θυμηθείς πως ακόμα και τα απλά πράγματα —ένα κόκκαλο, λίγα λαχανικά, λίγη ώρα στο μάτι— μπορούν να φτιάξουν κάτι σπουδαίο
