Τον τελευταίο καιρό μ’ απασχολεί πολύ η ιστορία της αγγλικής μοναρχίας.
Δεν είναι ούτε συμπτωματικό, ούτε τυχαίο μια και «Το Στέμμα» είναι η καλύτερη σειρά που έχω δει μέχρι τώρα, και την οποία παρακολουθώ με πολλή προσήλωση. Μια φοβερή παραγωγή της Netflix με εξαιρετική ηθοποιία, σκηνοθεσία και όλα όσα προσδίδουν μαγεία στην ιστορία της μακροβιότερης δυναστείας του πλανήτη.
Προσπαθώ μέσα από τη σειρά – που δείχνει να πατάει ακριβώς στα χνάρια της αληθινής ιστορίας του παλατιού με τις αδυναμίες και τις ελαφρότητες μέχρι και τις άπειρες ανοησίες και συντηρητισμούς ενός πεπαλαιωμένου πρωτοκόλλου – να ερμηνεύσω γιατί ακόμα και εγώ που μεγάλωσα σε ένα αντι-βασιλικό περιβάλλον και είμαι σαφώς κατά οποιασδήποτε δυναστείας, γοητεύομαι από όλη αυτή την ιστορία.
Ε, λοιπόν…
Αναλύοντας, συζητώντας και διαβάζοντας με μανία την βρετανική ιστορία των βασιλιάδων της, διαπιστώνω πως αυτή η πίστη στο παλιό, το ΜΕΓΑΛΟ μιας άλλης εποχής, η πίστη σ’ αυτά τα πεπερασμένα πράγματα επειδή είναι μεγάλη και στιβαρή, τα καθιστά όλα διαχρονικά. Παντοτινά. Κι αυτό έχει μια απαράμιλλη γοητεία.
Συνειδητοποιώ πως ό,τι έχει αντέξει στο χρόνο, δεν είναι απλά μια τυχαία ιστορία.
Μια συνήθεια, ήθη και έθιμα, μια θρησκεία, μια σχέση, ακόμα και μια συνταγή.
Ο χρόνος τα δοκιμάζει και τα καθιερώνει.
Ο χρόνος μετράει εργατοώρες, προκαλεί δέος, θέτει τα πρωτόκολλα που δεν γίνεται να μην τα σεβαστεί κανείς και να μην τα υπολογίσει στο διά ταύτα.
Ακόμα κι αυτό το παλάτι
Με τις τόσες αντιπαραθέσεις, τα οικογενειακά προβλήματα – από τον Έντουαρντ που παράτησε τη βασιλεία για τα μάτια της Γουάλις Σίμπσον ή τα μπερδέματά του με τον Χίτλερ, την τσαχπίνα Μάργκαρετ με τις ερωτοτροπίες της που δεν κατάφεραν ούτε τα καρδιοχτύπια της να την κάνουν να αποποιηθεί το παλάτι, μέχρι τον Φίλιππο τον πρώην Ελλάδος που διορίστηκε εσαεί ως ο συνοδός, προστάτης και τελικά σύζυγος της Αυτού Μεγαλειότητας Βασίλισσας Ελισάβετ.
Αυτό λοιπόν το παλάτι κατάφερε να γίνει “παντοτινό” και να προσφέρει στο λαό του άπλετα το μύθο του. Ταυτόχρονα του φέρνει τουρισμό και κέρδη, κάτι που κατάφερε να κάνει από τότε που επέλεξε ένα πετυχημένο brand name και επιδόθηκε σ’ ένα αξιόπιστο marketing εδώ και αιώνες πριν.
Έτσι, συνεχίζουν να επιμένουν προσαρμόζοντας τη ζωή τους σε νεότερα πρωτόκολλα με παραδοσιακές υποκλίσεις και με τον σεβασμό μιας ανυπέρβλητης ιστορίας χωρίς πολλές ανακαινίσεις και γκρεμίσματα.
Ο οίκος των Windsor
Απαρχής ήταν μια λυκοφωλιά, με αγέρωχες προσωπικότητες. Ήταν και είναι οι ιδανικοί πρωταγωνιστές μιας σύγχρονης σαπουνόπερας. Όλα αυτά στο ιδανικό σκηνικό των μεγαλοπρεπών παλατιών και του “μικρού Λονδίνου”, που τότε έπιανε από το City μέχρι το Γουέστμινστερ και γύρω υπήρχαν χωράφια. Το σημερινό Στραντ ήταν μια σειρά από παλάτια και ανάκτορα που έφταναν μέχρι τον Τάμεση. Παλαιότερα σε μια άλλη ταινία με τους προκατόχους τους, τους Τιδόρ, διαπιστώνω πως πέντε αιώνες μετά τη βασιλεία τους και σε αυτή τη νεότερη δεύτερη καριέρα τους στον 20ό και τον 21ο αιώνα δείχνει να τα έχουν καταφέρει μάλλον πολύ καλά σε δημοτικότητα, επιτυχία και χρήμα. Αν μη τι άλλο δεν χύνεται τόσο πολύ αίμα, πια. (Η τελευταία των Τιδόρ ήταν η Ελισάβετ η Α’ (1603)).
Ανατρέξτε και απολαύστε τη σειρά “THE CROWN“. Τα παραμύθια, αλλά και η αληθινή ιστορία έχει πολλά να μας διδάξει μαζί με την απόλαυση μιας δυναστείας που ακόμα πουλάει και έχει τόσους φανατικούς οπαδούς.
Τα αγγλικά σαντουιτσάκια με αγγούρι
Ας σας δώσω και μια συνταγή με τα υπέροχα σαντουιτσάκια αγγουριού από τις τελετές τσαγιού των Άγγλων και να σας προτείνω, αν βρεθείτε στο Λονδίνο, να απολαύσετε μια τέτοια τελετή, στο υπέροχο Savoy Hotel. Τα σκονς και η ροζ σαμπάνια στα εκ των ων ουκ άνευ.
Αναφορά σε αυτά κάνει και ο Όσκαρ Ουάιλντ στο έργο του «The importance of being Earnest».
Υλικά
8 φέτες ψωμί του τοστ, λευκές χωρίς κόρα
βούτυρο αγελάδος, μαλακωμένο, για το άλειμμα
100 γρ. τυρί κρέμα τύπου Φιλαδέλφεια
1 κουτ. σούπας ψιλοκομμένα φυλλαράκια φρέσκου μαϊντανού
λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι
1 μικρό αγγούρι καθαρισμένο
1 κουτ. σούπας χυμός λεμονιού
αλάτι
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε το αγγούρι από τη φλούδα και το κόβουμε σε πολύ λεπτές διάφανες φέτες με τον αποφλοιωτή.
Αλατίζουμε τις φέτες αγγουριού και τις ραντίζουμε με το χυμό λεμονιού. Τις αφήνουμε να μαριναριστούν για δέκα λεπτά και, έπειτα, τις στραγγίζουμε. Αλείφουμε τις μισές φέτες ψωμιού με βούτυρο, από άκρη σε άκρη. Καλύπτουμε με τις φετούλες αγγουριού, τις οποίες βάζουμε σε διπλή στρώση. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το τυρί κρέμα με το μαϊντανό και προσθέτουμε φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Αλείφουμε τις υπόλοιπες φέτες ψωμιού με αυτό το μείγμα και σκεπάζουμε με αυτές τις φετούλες αγγουριού. Κόβουμε κάθε σάντουιτς στα τρία σαν λωρίδες.
Αν θέλουμε, μπορούμε να φτιάξουμε τα σάντουιτς με μία φέτα λευκό και μία φέτα μαύρο ψωμί.
Από την τελετή τσαγιού
Είναι κι αυτά κλασικά, αγγλικά σάντουιτς για το τσάι. Στο ξενοδοχείο Ritz του Λονδίνου, αλλά και σε πάρα πολλά άλλα πλέον σε όλη την πόλη, 15.00-17.00, ο θεσμός του απογευματινού τσαγιού τηρείται με ευλάβεια.
