Ο θάνατος του Άντονι Μπουρντέν με βρήκε απροετοίμαστη και με στενοχώρησε πάρα πολύ, καθώς βρίσκομαι με πυρετώδεις ρυθμούς στην προετοιμασία του νέου Park.ATH (ALL DAY CAFE BAR RESTAURANT), το νέο μου μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, στο Πάρκο Ελευθερίας.
Ο Τόνυ δεν ήταν ο μάγειρας που θαύμαζα σαν μάγειρας. Μπορεί και να μην με ενέπνεε η μαγειρική του, μπορεί οι συνταγές του να ήταν λίγο από αμερικανιά χωρίς έκπληξη.
Δεν είχα ποτέ δοκιμάσει ούτε ένα πιάτο του και δεν είχα ποτέ μαγειρέψει ούτε μια συνταγή του.
Είχα όμως για πολλά χρόνια το βιβλίο του “Κουζίνα Εμπιστευτικόν” σε πρώτο πλάνο στη βιβλιοθήκη μου και όλα αυτά που έγραφε για όλον αυτόν τον κόσμο της μαγειρικής, του μαγειρείου, των κουζινών του κόσμου και της λάντζας με γοήτευε και με έβρισκε απολύτως σύμφωνη.
Ήμουν μια μεγάλη φαν των εκπομπών του και πολύ νωρίς κατάλαβα τη μοναξιά του και το ζόρι του. Γιατί τελικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι που υπερ-εκτίθενται και κυνηγούν και κυνηγιούνται έχουν τα θέματά τους.
Ο μεγάλος ταξιδιώτης σεφ έφυγε από τη ζωή και άφησε μια πικρή επίγευση.
Οι άνθρωποι που μαγειρεύουν, όπως κι όλοι αυτοί που έχουν σχέση με δημιουργική δουλειά, συνήθως είναι ευτυχισμένοι.
Μια ευτυχία όπως την εννοούμε όλοι εμείς οι θνητοί.
Στιγμές χαράς, στιγμές λύτρωσης, στιγμές ανάσας.
Γιατί όλα είναι έννοιες σχετικές και υποκειμενικές.
Οι άνθρωποι λοιπόν της δημιουργίας συνήθως δίνουν και παίρνουν αυτή τη χαρά.
Ο Άντονι όμως ήταν εκτεθειμένος στο star system και λιγότερο στο κομμάτι της δημιουργίας ενός νόστιμου φαγητού για μερικούς πελάτες που θα τον λάτρευαν. Ήξερε όμως να λέει υπέροχες ιστορίες για κατσαρόλες.
Εμείς τον σκεφτόμαστε με θλίψη, έτσι κι αλλιώς η μνήμη του θα είναι αιώνια και εμείς καθώς θα σχεδιάζουμε μενού ΘΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥ.
Πριν χρόνια είχα ακολουθήσει τα βήματά του στο μακρινό Βιετνάμ. Είχα πάει σ’ ένα υπέροχο παραθαλάσσιο εστιατόριο από εκείνα τα απλά ανατολίτικα φτηνά μαγαζιά σ’ ένα καταπληκτικό ψαροχώρι στα Ανατολικά του Βιετνάμ, τη ΝΑΤ ΝΤΡΑΝΓΚ για να φάω ένα ολόφρεσκο ψάρι με τζίντζερ, τυλιγμένο σε φύλλα μπανανιάς. Οι σερβιτόροι μας έστησαν ένα τηγάνι με μια μικρή φουφού πάνω στο τραπέζι μας και εκεί πάνω μας μαγείρεψαν το ψάρι. Ακόμα θυμάμαι τη νοστιμιά του. Μαζί με το ρύζι και η Νατάσα μας ακόμα γλύφει τα δάχτυλά της. Σε τέτοια μέρη τρως αυθεντικά, γνήσια, νόστιμα και μοναδικά.
Καλό του ταξίδι.
Κάτι από όλα αυτά της ζωής του δεν άντεξε.
Σφουγγάτο με μαρούλι και αρωματικά
Από το βιβλίο «Μυτιληνιές Γεύσεις»
Προετοιμασία 20 λεπτά
Ψήσιμο 30 λεπτά
Υλικά για 6-8 άτομα
1 μαρούλι μεγάλο
3 κρεμμυδάκια φρέσκα
8 αβγά, κατά προτίμηση βιολογικά
1 φλιτζ. φέτα τριμμένη
4-5 κ.σ. άνηθος ή μάραθος ψιλοκομμένος
½ φλιτζ. φρυγανιά τριμμένη
½ φλιτζ. ελαιόλαδο
Αλάτι
Πιπέρι φρεσκοτριμμένο
Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 160οC.
Πλένουμε το μαρούλι και το βράζουμε σε κατσαρόλα με μπόλικο αλατισμένο νερό, μέχρι να μαλακώσει για 10 λεπτά περίπου. Στραγγίζουμε και ψιλοκόβουμε. Ζεσταίνουμε 2 κουταλιές από το λάδι σε ένα αντικολλητικό τηγάνι και το σοτάρουμε σε μέτρια φωτιά, μέχρι να πιει όλα τα υγρά, για 5 λεπτά περίπου. Προσθέτουμε τα κρεμμυδάκια και ανακατεύουμε άλλα 3’ λεπτά. Χτυπάμε σ’ ένα μπολ τα αβγά ελαφρά χωρίς να κάνουν αφρό και τα προσθέτουμε στο μείγμα, μαζί με φέτα, άνηθο και πιπέρι. Αλείφουμε με μπόλικο ελαιόλαδο ένα πυρίμαχο σκεύος ή ταψί (30×20 εκ.) και πασπαλίζουμε με φρυγανιά. Απλώνουμε από πάνω το μείγμα και ψήνουμε σε χαμηλό φούρνο για 30’, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και να πήξει η ομελέτα. Σερβίρουμε το σφουγγάτο ζεστό ή κρύο.
Tip
Μπορούμε να την ψήσουμε και στο τηγάνι σε χαμηλή φωτιά, κι όταν ροδίσει από κάτω σε 8-10 λεπτά να την αφήσουμε να ροδίσει στο γκριλ για άλλα 5-6 λεπτά.
Μυστικό
Όταν χτυπηθούν τα αυγά είναι καλό να μην κάνουν αφρό γιατί τότε το σφουγγάτο σας θα αποκτήσει μια σπογγώδη υφή.
