Του Γιάννη Σουβατζή*
Οι τελευταίες εθνικές και διεθνείς εξελίξεις δηλώνουν μια πολιτική ανακατωσούρα που προκαλεί οικονομικούς, κοινωνικούς, αλλά και μελλοντικούς στρατιωτικούς κραδασμούς.
Στο διεθνές πολιτικό σενάριο οι ρόλοι αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη, καταστάσεις και πράγματα διαφοροποιούνται, και οι προτεινόμενες πολιτικές λύσεις αναπροσαρμόζονται λόγω των δυσκολιών που προκύπτουν από την διευθέτηση των λεπτομερειών που δυσκολεύουν την εφαρμογή των πολιτικών λύσεων.
Το τρίγωνο των εξελίξεων
Το τρίγωνο* των εξελίξεων με επίκεντρο Ευρώπη, Ρωσικό-ουκρανικό και Ισραηλινό-παλαιστινιακό αποτελούν εστίες διεθνούς πολιτικής έκρηξης με παγκόσμιες αρνητικές συνέπειες. Προϋπάρχοντα θέματα αλλά και καινούργιες καταστάσεις περιπλέκουν την εξομάλυνση των προβλημάτων και επιπλέον δημιουργούν δυσκολότερα προς λύση σενάρια.
Υπάρχουσες πολεμικές συρράξεις, όπως το Ρωσικό-ουκρανικό, συνεχίζει να πυροδοτεί διεθνείς πολιτικές, και οικονομικές κρίσεις που προδιαγράφουν επέκταση μιλιταριστικών μελλοντικών συμπεριφορών και ενεργειών με εμπλεκόμενους άλλων πλευρών άμεσα ή έμμεσα με παγκόσμιες καταστροφικές συνέπειες. Η ουκρανική κρίση ενεργοποιεί ένα ντόμινο εξελίξεων (domino effect) μιλιταριστικής προδιάθεσης, όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται για μια πιθανή σύρραξη με την Ρωσία το 2030, σύμφωνα με τις πολιτικές γνώμες και εκτιμήσεις. Τέλος, η προϋπάρχουσα κρίση με τις τελευταίες εξελίξεις της πολυδιαφημιζόμενης Ισραηλινό-παλαιστινιακής λύσης ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί με μη προβλέψιμες προεκτάσεις.
Εσωτερική Βαβέλ
Στην χώρα μας η πολιτική Βαβέλ ανδρειώνεται!
Ο πρωθυπουργός γίνεται όλο και ένας στόχος σωρείας αντιδράσεων για διάφορα θέματα και ασχέτως των πολλαπλών εξηγήσεων, ο κυκεώνας των αντιδράσεων δημιουργεί μέγα πολιτικό θέμα σταθερότητας στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό.
Μια πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα χωρίς μια αποδεκτή πολιτική ηγεσία και δυνατή λαϊκή ετυμηγορία θα δημιουργήσει ερωτηματικά στην διεθνή πολιτική σκακιέρα, θα φανερώσει σημάδια πολιτικής αδυναμίας, και θα υποβαθμίσει την δύναμη επιρροής της χώρας μας έναντι των διεθνών καταστάσεων, εν αντιθέσει με την ισχυροποίηση των εξ ανατολών γειτόνων μας που καρπώνονται έναν ηγετικό ρόλο ένεκα της Ισραηλινό-παλαιστινιακής εμπλοκής τους.
Ο ρόλος και τα έργα μερικών υπουργών της κυβέρνησης αμφισβητούνται και βάλλονται εσωκομματικά και αντιπολιτευτικά, λόγω του αρνητικού αντίκτυπου στην κοινωνία που δημιούργησε η στεγαστική κρίση, η ακρίβεια, η ερασιτεχνική διαχείριση της περίπτωσης των Τεμπών, τα οικονομικά σκάνδαλα, η εύθραυστη εξωτερική πολιτική, η αδυναμία αντιμετώπισης της παραβατικότητας και η άνιση μεταχείριση των πολιτών προς όφελος επιλεκτικών δημογραφικών πληθυσμιακών τμημάτων.
Ακόμα είναι πολιτικά άκομψο ο υπουργός δικαιοσύνης να αμύνεται και να απολογείται για όλα τα θέματα που εγείρονται από την αντίπαλη πλευρά αντί να ασχολείται αμιγώς με τα θέματα του υπουργείου του.
Η πολιτική αμφισβήτηση και αντιπαλότητα εντός των κόλπων του Δεξιού χώρου από κυρίαρχες πολιτικές προσωπικότητες κλυδωνίζουν ακόμα περισσότερο την ακεραιότητα των πολιτικών αποφάσεων και χειρισμών της πολιτικής παράταξης, που συνεχίζει να διατηρεί τις προτιμήσεις του ενός τετάρτου της λαϊκής εντολής και να την χωρίζει σχεδόν 16 μονάδες από την δεύτερη πολιτική παράταξη. Ένα τέτοιο ποσοστό σε επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις αποτελεί κώδωνα πολιτικής αστάθειας με αρνητικές εθνικές συνέπειες για το μέλλον.
Εξίσου πολύ λόγος και κριτική γίνεται για κατάρρευση θεσμών και θεσμικού ελλείμματος που κατά την άποψή μου εκφράζεται σε υπερβολικό βαθμό.
Αναφορές και κριτικές όμως αυτού του τύπου καλό θα ήταν να περιοριστούν ή να αποφεύγονται διότι μόνο καλό δεν κάνουν στην μελλοντική πορεία της χώρας, αφού δημιουργούν ψυχολογικό άγχος και πίεση στους πολίτες.
Εκτιμήσεις τέτοιου είδους από τους πολιτικά αντιπάλους και τον υποστηρικτικά προσκείμενο τύπο, ναρκοθετούν την πολιτική σταθερότητα της χώρας. Όμως, από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση της χώρας θα πρέπει να υιοθετήσει την υπερασπιστική της πολιτική με τεκμηριωμένες εξηγήσεις και έργα.
Τα δρώμενα των παρατάξεων της Αντιπολίτευσης
Η εικόνα της αντιπολίτευσης αποτυπώνεται αχνά με εμφανή σημάδια κόπωσης, που είναι έγκλειστη στο πεπαλαιωμένο πολιτικό δόγμα του παρελθόντος, χωρίς πολιτικό νεωτερισμό αλλά προσκολλημένη στην πολιτική θεωρία, φιλολογία και φλυαρία.
Η έλλειψη εναλλακτικής πολιτικής ηγεσίας και παρουσίας στο αντιπολιτευτικό περιβάλλον είναι έντονα εμφανής που προξενεί απορία γιατί ο κεντροαριστερός χώρος παραβλέπει, στρουθοκαμηλίζοντας μια τέτοια διαπίστωση. Ένα καινούργιο ηγετικό πρόσωπο ίσως να βελτίωνε το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων και να αναγεννούσε κάποια πολιτική παράταξη.
Επίσης η διάσπαση του αριστερού μετώπου είναι πλέον ορατή με τόσες πολιτικές μονάδες χωρίς στέρεο ιδεολογικό υπόβαθρο που παραμένουν σε διψήφια ή μοναδιαία ποσοστά δημοσκόπησης στον πολιτικό χώρο.
Η επανάκαμψη πολιτικών φιγούρων και πατριαρχών του πολιτικού παρελθόντος περιπλέκει ακόμα την κατάσταση και δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά. Αλήθεια πώς μπορεί μια πολιτική επανάκαμψη να αναζωογονήσει ένα πολιτικό χώρο αγνοώντας το πολιτικό του παρελθόν, την παρελθούσα επίδοση και την πρόσφατη πολιτική αξιολόγηση; Σε τι βαθμό θα επέλθει ο πολιτικός κανιβαλισμός που θα προξενήσει εις βάρος άλλων πολιτικών παρατάξεων; Από ποια δεξαμενή θα αντληθούν οι πολιτικές μονάδες που θα στελεχώσουν τον πολιτικό επαναπροσδιορισμό (rebranding) της παράταξης; Παρθενογένεση και αυτόματη πολιτική ενηλικίωση δεν υπάρχει στην πολιτική αρένα, μόνο πολιτική μετανάστευση, πολιτική αρπαγή με την σύμφωνη γνώμη του απαχθέντος ή οικειοθελή προσχώρηση. Όλα αυτά όμως κάτω από την έννοια του παραταξιακού κανιβαλισμού. Τέλος, εκτιμήσεις δημοσκοπήσεων της τάξης των 13%-16% στους επανεμφανιζόμενους δύσκολα είναι πιστευτές απουσία επαναλαμβανόμενων (longitudinal) μετρήσεων.
Η πολιτική αίσθηση
Η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι πλέον αισθητή. Η οικονομική στενότητα καταπιέζει και τον πλέον αισιόδοξο. Το στερητικό σύνδρομο οδηγεί στην εχθρότητα κατά παντός υπευθύνου και ειδικά την παρούσα πολιτική διαχείριση. Η ανοχή στην παραβατικότητα δεν έχει όριο, ελλείψει ακόμα αυτής της στοιχειώδους αυστηρότητας. Η ασφάλεια του πολίτη ευρίσκεται σε κίνδυνο.
Ως εκ τούτου, η απόγνωση των πολιτών αναζητά πολιτική στοργή και θαλπωρή για πιθανές λύσεις των προβλημάτων τους σε νέο-διαμορφούμενες πολιτικές παρατάξεις χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, εμπειρία και πολιτικό στελεχιακό δυναμικό.
Μια κοντινή μελλοντική εκλογική αναμέτρηση θα ήταν καταστροφική για την χώρα στην παρούσα χρονική στιγμή και εν εξελίξει των γεγονότων και της έκρυθμης κατάστασης του προαναφερθέντος τριγώνου των εξελίξεων (Ευρώπη, Ρωσικό-ουκρανικό και Ισραηλινό-παλαιστινιακό).
Η χώρα λοιπόν επιζητεί ηρεμία, ανασύνταξη των πολιτικών δυνάμεων, νέο πολιτικό-ηγετικό πρότυπο και διαφάνεια στην διαχείριση των κοινών.
Το επόμενο βήμα αφήνεται στην κρίση του πολιτικού κόσμου και στην ορθολογιστική αξιολόγηση του πολίτη όσον αφορά την πολιτική επίδοση, τους θεσμούς και την πολιτική διαχείριση.
*Δρ. Γιάννης Σουβατζής PhD
Professor and Consultant
Brand Marketing & Corporate Identity Expert
PhD in Brand Marketing & Corporate Identity
MBA in Operations Management
MSc. in Marketing
M.A. in Management
Β. Α. Economics / Finance
