Τον τελευταίο καιρό στα διάφορα καλέσματά μου στο σπίτι, αποφεύγω τις “υπερπαραγωγές-γεύματα ή δείπνα”. Βρίσκω έξυπνες λύσεις, γρήγορες, αλλά πάντα νόστιμες, εντυπωσιακές και πρωτότυπες. Νιώθω πάντα την ανάγκη να δείχνω στον καλεσμένο μου πως δεν τον ξεπετώ έτσι στα τυφλά. Ότι τον φροντίζω με όποιο τρόπο. Μελετώ καλά το τι θα του μαγειρέψω με αγάπη και μεράκι. Οι άνθρωποι που προσκαλώ στο τραπέζι του σπιτιού μου, άλλωστε, που μοιράζομαι μαζί τους ένα φαγάκι κι ένα ποτήρι κρασί είναι άτομα καρδιάς και επ’ ουδενί δημόσιες σχέσεις.
Τι κάνω
Όπως έλεγα, λοιπόν, δεν θέλω συνεχώς μεγαλοπρεπή γεύματα και οι λόγοι είναι πολλοί.
-Πρώτα απ’ όλα, ο χρόνος μετράει και είναι λίγος.
-Δεύτερον η προετοιμασία των gourmet είναι μεγάλη, κουραστική και η μικρή Ουκρανέζα μου, λείπει στην Αμερική. Έτσι δεν έχω τη βοήθεια που είχα.
-Τρίτον το έξοδο παραείναι μεγάλο για την εποχή μας.
-Και τέταρτον και σπουδαιότερο έχω βαρεθεί.
Όχι τους φίλους μου και τα καλέσματα, αλλά τα φαγητά. Τρώμε, τρώμε, τρώμε.
Έτσι…
Είναι πέρα από σίγουρο ότι η καλή παρέα δημιουργεί ευεξία και πληθωρικότητα. Μαζί με τις κουβέντες, τις αναλύσεις στην πολιτική και την αμπελοφιλοσοφία, μαζί με τα ούζα και τα τσίπουρα, τα κρασιά και τις νοστιμιές, τρώμε όλο και περισσότερο.
Η διατροφή πάει περίπατο και η δίαιτα ξεκινάει πάλι από Δευτέρα, τα κιλά ανεβαίνουν επικίνδυνα από ένα σημείο μετά και οι δυσανεξίες αυξάνονται… ουφ!
Έτσι λοιπόν επέλεξα τον τελευταίο καιρό να ετοιμάζω μια ποικιλία από μικρά πιατάκια με ένα κάτι λίγο σαν μεζέ. Για μας τους μυτιληνιούς η διαδικασία είναι γνωστή κυρίως από τα σπίτια των γονιών μας. Ο μεζές ήταν σε ημερήσια διάταξη και όλο κάτι υπήρχε μέσα στο ψυγείο για να γίνει η τελετουργία του ούζου. Τα τελευταία χρόνια όμως όπου κι αν πάω στα φιλαράκια μου στο νησί μας, όλο λουκούλλεια γεύματα απολαμβάνω με μπερεκέτι και πολλή αγάπη.
Η τελετή του μεζέ
Για να επαναφέρω λίγο από την τελετή αυτή με τα μικρά πιατάκια και τα λίγο απ’ ό,τι έχουμε, στα τελευταία μου καλέσματα, κάνω εύκολα, γρήγορα και δημιουργικά αυτή τη συνήθεια που πάει να χαθεί από την απειλή του ντελίβερι των έτοιμων φαγητών και του σουβλακιού. Δεν έχω κάτι ενάντια σ’ αυτά αλλά ρε παιδί μου “παν μέτρον άριστον”.
Βάζω σε μικρά μπολάκια ή βαζάκια ή πιατάκια…
…λίγο τουρσί μελιτζανάκι που πήρα από την όμορφη Καλαμάτα, ένα τυρί από την Τήνο, κομμένο σε κύβους, λίγες ελιές – οπότε έχω ποικιλία – τις ανακατεύω, νόστιμο λουκάνικο Δελημάρη από τη Λευκάδα κομμένο σε φέτες, λίγες αντζούγιες. Μια γρήγορη ομελέτα κομμένη στα 4 ή 1-2 αυγά βραστά, το ιμάμ που μου περίσσεψε, δυο-τρία κομματάκια κρέας από το κοκκινιστό της Κυριακής, παξιμαδάκι, …το βρισκάμενο, τέλος πάντων.
Μια πανδαισία γεύσεων, χωρίς πολλή σκέψη και κυρίως χωρίς καμιά ταλαιπωρία.
Στη συνέχεια έχω πάντα φροντίσει κάτι να μαγειρεύεται στην κατσαρόλα ή στο φούρνο, νόστιμο και ταιριαστό και τότε, έτσι στο τραπεζάκι του σαλονιού μετά το μεζέ, στήνω κατάσταση στα πρόχειρα που ναι μεν τρώμε κυριολεκτικά σαν φοιτητές στα χέρια, κι όχι σε στρωμένο τραπέζι αλλά περνάμε ζάχαρη συνεχίζοντας τις έντονες κουβέντες, χαλαρώνοντας και χωρίς να διακόπτουμε τη βραδιά μας, κάτι που στα επίσημα γεύματα γίνεται σχεδόν επιτακτικά και με την ευλάβεια εκείνη που θέλει πάντα πρωταγωνιστή το φαγητό και τη νοικοκυρά που τα ετοίμασε και ξεσαλώνει στο μπες-βγες.
Και τα δυο
Είναι απολύτως του γούστου μου, αλλά τώρα περνάω τη φάση του χαμηλού τραπεζιού – coffee table – της φτου κι από την αρχή χαλαρής διαδικασίας που θυμίζει λίγο φοιτητικά-νεανικά χρόνια. Τότε που ο πρωταγωνιστής δεν ήταν το φαγητό, αλλά η παρέα και οι ατέλειωτες κουβέντες.
Έτσι που πάω σε λίγο θα βγάλω φοντύ και ρακλέτ.
Υ.Γ.: μεζές. Η λέξη προέρχεται από την περσική μαζέ που σημαίνει “γεύση
Τηγανόψωμο, εύκολος μεζές για ούζο ή τσίπουρο
Υλικά
1/2 κιλού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 φακελάκι μαγιά ξερή ή 25 γρ. νωπή
Λίγο χλιαρό νερό
1/2 φλιτζ. φέτα τριμμένη
ή μυζήθρα παραδοσιακή
Εκτέλεση
Σε μια λεκάνη βάζουμε το αλεύρι μας και ανοίγουμε λάκκο στη μέση, όπου σιγά-σιγά διαλύουμε τη μαγιά προσθέτοντας λίγο-λίγο χλιαρό νερό.
Ζυμώνουμε ετοιμάζοντας μια ζύμη μαλακή.
Ανοίγουμε ένα κάπως χονδρό φύλλο πάχους ενός εκατοστού σε ό,τι σχήμα θέλουμε, στρογγυλό ή μακρόστενο, ακόμα και ατσούμπαλο.
Βάζουμε πάνω στο φύλλο μας την μυζήθρα ή τη φέτα και ετοιμάζουμε ένα δεύτερο όμοιο φύλλο που βάζουμε από πάνω.
Βρέχουμε τις άκρες και τις πατάμε με ένα πηρούνι να κολλήσουν καλά τα δύο φύλλα.
Ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο στο τηγάνι, το αφήνουμε να κάψει, τοποθετούμε το τηγανόψωμο, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοτηγανίζουμε μέχρι να ροδίσει και από τις δυο πλευρές.
