Η πορεία της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και η στάση της δικής του παράταξης στο Περιφερειακό Συμβούλιο από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης, η πολιτική κατάσταση σήμερα στη χώρα μας, αλλά και η πορεία της αριστεράς στην οποία ανήκει, η απλή αναλογική και ανατροπή της από την κυβέρνηση, είναι τα βασικά θέματα που συζητήσαμε με τον επικεφαλής της Περιφερειακής Παράταξης «Ο Άλλος δρόμος» Στράτο Γεωργούλα, σε μία από τις πρώτες συνεντεύξεις των Νέων της Λέσβου με επικεφαλής περιφερειακών παρατάξεων και με αφορμή την συμπλήρωση δύο ετών από τις τελευταίες Αυτοδιοικητικές Εκλογές. Καθώς, δε, ο κ. Γεωργούλας έχει υπηρετήσει από τα έδρανα της αντιπολίτευσης και στο Δημοτικό Συμβούλιο κατά την προηγούμενη θητεία, του ζητήσαμε να συγκρίνει από την εμπειρία του τον Α’ με τον Β’ βαθμό της Αυτοδιοίκησης.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗ ΣΑΜΙΩΤΗ
-Κύριε Γεωργούλα συμπληρώθηκαν 2 χρόνια από τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Θα ήθελα λοιπόν ένα πρώτο σχόλιό σας για την ενασχόλησή σας με την Δευτεροβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση στην οποία περάσατε από τον πρώτο βαθμό. Τελικά κάνοντας σήμερα τη σύγκριση ποιος από τους δύο βαθμούς λέτε ότι σας εκφράζει περισσότερο;
«Νομίζω ότι μια λέξη που εκφράζει την μέχρι τώρα εμπειρία, είναι το αναμενόμενο. Καμία έκπληξη, καθώς η πολιτική της «μη πολιτικής», η διαχείριση ως αυτοσκοπός, επικρατεί και μας έχει οδηγήσει εκεί που είμαστε τώρα, σε δρόμο που είναι ατελέσφορος και σε μια επερχόμενη χειροτέρευση. Η ανάγκη για έναν άλλο δρόμο σε κεντρική πολιτική και στους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης (που τόσο από πλευράς ουσίας, όσο και από πλευράς αρμοδιοτήτων εκ του νόμου, διαπλέκονται), είναι αυτό που συνεχίζει να με εκφράζει αποκλειστικά».
-Η πανδημία επηρέασε τη λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου, καθώς οι συνεδριάσεις γίνονται μέσω διαδικτύου και υπ’ αυτήν την έννοια έχει χαθεί το στοιχείο των πολιτικών αντιπαραθέσεων;
«Δεν χρειάστηκε η πανδημία για να χαθεί το στοιχείο των πολιτικών αντιπαραθέσεων. Αυτό έχει χαθεί από τη στιγμή που περιφερειακοί σύμβουλοι δεν έχουν πολιτική φωνή, απουσιάζουν, αδιαφορούν και υποβαθμίζουν τη λειτουργία του συμβουλίου με τα θέματα που θέτουν. Όμως το ζήτημα της πανδημίας και οι υποχρεωτικές τηλεδιασκέψεις επηρέασε σε κάτι άλλο σημαντικό. Στο δημόσιο χαρακτήρα των συνεδριάσεων. Μόνο εμείς οι σύμβουλοι μπορούμε να συμμετέχουμε σε μια διαδικασία που μας αφορά όλους, αλλά δεν έχουν πρόσβαση όλοι. Και αυτό δεν είναι δημοκρατία».
-Ποια είναι τα ζητήματα που θέτει η παράταξη που εκπροσωπείτε, ο Άλλος Δρόμος, για την πρώτη διετία αυτού του Περιφερειακού Συμβουλίου και της Περιφερειακής Αρχής;
«Ήμασταν από τις παρατάξεις που είχε πρόγραμμα συγκεκριμένο με σαφή αντιστοίχιση στις εκ του νόμου αρμοδιότητες της Περιφέρειας για μια άλλη ανάπτυξη υπέρ των συμφερόντων των πολλών και κοινωνική πολιτική, που θα στέκεται δίπλα σε αυτόν που έχει ανάγκη. Στην αρχή της θητείας μας κινητοποιήσαμε κόσμο να υπογράψει αιτήματα για τα νησιά μας, τα οποία καταθέσαμε ως ερωτήματα. Προτείναμε έναν πρωτοπόρο δημόσιο μηχανισμό ηλεκτρονικής διαφάνειας, ελέγχου και λογοδοσίας των εκλεγμένων. Δυστυχώς τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα, προτάσεις δεν συζητιούνται καν, και όταν προτείνεις έναν άλλο δρόμο αυτοδιοίκησης, όταν τα βάζεις με συμφέροντα παγιωμένα από χρόνια, που αναπαράγονται από μονόπλευρες πολιτικές, κατανοείς ότι ο δρόμος αυτός είναι δύσβατος. Το ξέρω, αλλά επίσης ξέρω ότι αξίζει. Και όσο γίνεται κατανοητή αυτή η ανάγκη, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να βαδίζουμε αυτόν το δύσκολο δρόμο».
-Ανήκετε στο χώρο της Αριστεράς, άρα είστε θιασώτης της απλής αναλογικής. Τις συνεργασίες που τροφοδότησε η απλή αναλογική στην αυτοδιοίκηση πώς τις σχολιάζετε και ποιες είναι οι δικές σας θέσεις επ’ αυτού;
«Δεν είναι μόνο θέμα αξιών και πίστης στην πραγματική δημοκρατία, όπου η κάθε ψήφος πρέπει να αντιπροσωπεύεται και να μην χάνεται. Δεν είναι μόνο ότι η δημοκρατία κερδίζει από τον πλουραλισμό απόψεων, το διάλογο, ο οποίος υφίσταται μόνο όταν υπάρχει διαφωνία, έλεγχος, λογοδοσία. Είναι η πραγματικότητα. Σε μια μελέτη της ΚΕΔΕ, προσβάσιμη στο σάιτ της, μπορείτε να δείτε τα εκλογικά συστήματα της αυτοδιοίκησης στην Ευρώπη. Σχεδόν παντού απλή αναλογική και όταν συνομιλήσεις με συναδέλφους από άλλες χώρες και τους αναφέρεις τα επιχειρήματα κυβερνήσεων και ΜΜΕ περί ακυβερνησίας, θα γελάνε. Ποιος όμως θα διαβάσει αυτές τις μελέτες και δεν θα αρκεστεί στα έτοιμα non paper; Πού θα δοθεί βήμα στα ΜΜΕ να καταγραφεί επιστημονικά αυτή η άποψη; Εδώ ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση δεν το έκανε, γιατί το σύστημα δεν ήταν απλή αναλογική. Στην πραγματική απλή αναλογική δεν υπάρχει δεύτερος γύρος, αλλά ψήφος στο εκλεγμένο όργανο που θα κρίνει δήμαρχο και περιφερειάρχη. Στην αρχή της θητείας μας, κυβερνητικές ρυθμίσεις καθόρισαν ένα πλαίσιο που έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της απλής αναλογικής, και σε αυτό το πλαίσιο του πλειοψηφικού, καθορίστηκαν και οι υπάρχουσες συνεργασίες στην Περιφέρειά μας. Και μπορεί παροδικά οι θιασώτες του πλειοψηφικού να νιώθουν κερδισμένοι με τον νέο νόμο, αλλά η πραγματικότητα που θα ζήσουμε στις επόμενες θητείες, η πλήρης αφωνία και απραξία στα συμβούλια, η μέγιστη υποβάθμιση και η μεγέθυνση των φαινομένων διαφθοράς και διαπλοκής, θα οδηγήσει τους κατοίκους σε χωριά και πόλεις να ζητήσουν άμεσα και μετά επιτάσεως την εφαρμογή της ανόθευτης αναλογικής».
-Το Βόρειο Αιγαίο συνεχίζει να υστερεί έναντι άλλων περιοχών της χώρας μας, αν και στο Χάρτη των Περιφερειακών Ενισχύσεων εμφανίζεται με άλλη εικόνα. Ποιοι είναι οι άξονες των προτάσεων του Άλλου Δρόμου;
«Αυτή η εικόνα που παρουσιάζετε με τα δύο πρόσωπα είναι σωστή. Και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ότι αυτή η κυβερνητική πολιτική και ο τρόπος που αυτή αξιοποιείται από αυτοδιοικητικούς που δεν θέλουν να συγκρουστούν με τις προκαθορισμένες αρχές, έχουν οδηγήσει την περιφέρειά μας να είναι από τις πιο φτωχές, με μεγάλη υπογεννητικότητα, ανεργία και αποβιομηχάνιση, με έναν πρωτογενή τομέα θνησιγενή και έναν τριτογενή τομέα που τα επόμενα χρόνια θα αποσύρεται από τα νησιά μας. Θα συνεχίσουν να κερδίζουν οι ελάχιστοι που δεν θα μένουν καν εδώ, θα δίνουν ξεροκόμματα σε μερικούς και οι πολλοί, θα ζήσουν τις εποχές που έζησαν οι οικογένειές μας πριν από 6-7 δεκαετίες. Αυτό το ζοφερό άμεσο μέλλον, θα αλλάξει μόνο αν ακολουθήσουμε τον «άλλο δρόμο» αυτοδιοίκησης».
-Ήσασταν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο διαφοροποιηθήκατε νωρίς κατά το τρίτο μνημόνιο. Σήμερα πώς σχολιάζετε την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας; Βρισκόμαστε στη μεταμνημονιακή Ελλάδα;
«Η Ελλάδα βιώνει τα τελευταία χρόνια μια πολιτική κατάσταση γνωστή σε όλους, εδώ και δεκαετίες. Μια απαξία των υπαρχόντων κομμάτων που θα εκδηλώνεται με μετακινήσεις εκλογικές, μια μεγάλη αποχή στην εκλογική διαδικασία που θα είναι πρωτόγνωρη ποσοτικά, ένας πολιτικός λόγος πραγματικά επικίνδυνος για τη συνοχή και την ύπαρξη της κοινωνίας και πολιτικές πράξεις που θα μας γυρίσουν σε εποχές όπου εργατικά, πολιτικά, ανθρώπινα δικαιώματα δεν είχαν ακόμα κατακτηθεί. Σε αυτή τη νέα πολιτική κατάσταση που θα ομοιάζει με μια κατάσταση βαρβαρότητας, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αντισταθούμε, να αγωνιστούμε για να την ανατρέψουμε. Και αυτό θα γίνει, αργά ή γρήγορα».
-Η Αριστερά, έστω και για πρώτη φορά, κυβέρνησε τα προηγούμενα χρόνια την Ελλάδα και σήμερα παραμένει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχοντας πλαγιοκοπήσει το χώρο του κέντρου με την διεύρυνση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά ποιο βλέπετε ότι θα είναι το μέλλον της αριστεράς στην Ελλάδα και αναφέρομαι στο ρόλο που θα έχει κάθε δύναμη μέσα και έξω από τη Βουλή;
«Η Αριστερά θα έχει το ρόλο που είχε πάντα από τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης που καθιερώθηκε ο όρος. Αξίες που δεν θα ξεπουλιούνται, αγώνες με κόστος και με αίμα που δεν θα εξαργυρώνονται, πίστη και αγάπη για το συνάνθρωπο, το φτωχό, το κατατρεγμένο, ελπίδα και συμμετοχή για ένα καλύτερο αύριο για την επόμενη γενιά. Η Αριστερά οφείλει να ξαναγεννιέται ακόμα και σε μη γόνιμες εποχές, να κρατά άσβεστο το φως που καίει ακόμα και στην πιο μαύρη καταχνιά».
-Πιστεύετε ότι έχει ανοίξει μία πρόωρη προεκλογική περίοδος στην κεντρική πολιτική σκηνή; Ισχύει το ίδιο με διεργασίες και για την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση;
«Όλα τα χρόνια που συμμετέχω ενεργά, γνώρισα αρκετούς ενασχολούμενους «με τα κοινά», οι οποίοι αμέσως μετά τις εκλογές σκέφτονται την επόμενη εκλογή ή την επανεκλογή τους. Αυτοί κινούν τις όποιες διεργασίες και το κάνουν φυσικά γιατί είναι ο σκοπός της ζωής τους, η μόνη επαγγελματική τους διέξοδος. Για αυτούς, μόνο η προεκλογική περίοδος – η εποχή που η ψήφος είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας – είναι πολιτική και για αυτό επιθυμούν να είναι μακρά, αλλιώς δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Η πραγματική πολιτική τους είναι πέρα από τις «διεργασίες», είναι γνώση, είναι ενημέρωση, είναι αντίσταση και πρόταση, είναι αγώνας καθημερινός με οποιοδήποτε πρόσφορο μέσο».
-Και ένα τελευταίο ερώτημα. Τον περασμένο Ιανουάριο ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως αριστερός ταχθήκατε υπέρ του Δημήτρη Κουφοντίνα συνυπογράφοντας μαζί με 67 άλλους συναδέλφους σας από Πανεπιστήμια της Ελλάδας ένα κείμενο για την ικανοποίηση των αιτημάτων του. Θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό και ως προς την κατάληξη τελικά που είχε όλη αυτή η ιστορία με την απεργία πείνας του βαρυποινίτη.
«Σε προηγούμενη ερώτησή σας, σας περιέγραψα μια κατάσταση βαρβαρότητας που θέλουν να μας επιβάλουν, μια κατάσταση ολιγαρχίας, όπου οι ελάχιστοι θα μιλούν και θα κερδίζουν ζητώντας πειθήνια μέλη μιας άμορφης και σιωπηλής μάζας να τους στηρίζουν με την αγοραπωλησία της ψήφου τους ή τη μη συμμετοχή τους. Σε αυτή την κατάσταση, οι νησιώτες δεν θα πρέπει να μιλούν όταν θέλουν να φτιάξουν φυλακές ψυχών στα νησιά, οι εργαζόμενοι δεν θα πρέπει να μιλούν όταν χάνουν τα δικαιώματά τους, οι συνταξιούχοι όταν χάνουν τη σύνταξή τους, όταν περιορίζεται το δικαίωμα της μάθησης και της υγείας για όλους, όταν χαρίζεται η δημόσια περιουσία, τα αεροδρόμια και τα δάση στα πολυεθνικά συμφέροντα των λίγων, όταν οι κρατούμενοι και οι πρόσφυγες στερούνται τα δικαιώματά τους, όταν το ίδιο το κράτος δικαίου και η δημοκρατία σε αυτοδιοίκηση και κεντρική πολιτική, που έχουν κερδηθεί με αγώνες των παππούδων και πατεράδων μας, απειλούνται. Όλοι αυτοί όταν δεν έχουν φωνή ή για να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή τους, οφείλουμε όλοι να φωνάξουμε γιατί μας αφορά όλους. Σας ανέφερα μερικά μόνο παραδείγματα που έχω λάβει μέρος, στην Καράβα, στη Φραπόρτ, στα ανοικτά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, στις διαδηλώσεις. Είναι χρέος, είναι υπόσχεση σε όλους αυτούς που χρειάζεται να σταθούμε δίπλα. Το έκανα στο παρελθόν και θα το κάνω στο μέλλον και ας μην είμαι αρεστός στην εκάστοτε εξουσία και τα τσιράκια της».
-Σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη.
«Και εγώ για τη δυνατότητα επικοινωνίας με τους πολίτες».
