Νέα βιβλία στα ράφια των βιβλιοπωλείων, μπορούν να αποτελέσουν τα πρώτα αναγνώσματα αυτής της νέας χρονιάς! Ένα παραμύθι για μεγάλους, μια συλλογή διηγημάτων, μια ιδιαίτερη προσέγγιση στο θέατρο και μια μελέτη της παρουσίας του Παπαδιαμάντη στην ελληνική ποίηση μέσα από τέσσερις Έλληνες και ξένους συγγραφείς.
Παραμύθι για μεγάλους
Στο «Ο θείος Κωστάκης και η Ρίτα Χέιγουορθ» του Ανδρέα Αντωνιάδη, ο αφηγητής διανύει την περίοδο ενηλικίωσής του αντλώντας εμπειρίες από τους πιο μυθιστορηματικούς τύπους του οικογενειακού του περιβάλλοντος, σε μια αστική οικογένεια της Λευκωσίας του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Ο θείος Κωστάκης, που τον μυεί στη μαγεία του κινηματογράφου, ο σκύλος του ο Τζακ, που αναδεικνύεται σε ήρωα, η μυστηριώδης και σαγηνευτική θεία Αθηνά, πιανίστρια που αγαπά τον Σούμαν και παίζει πιάνο σε ορχήστρα νυχτερινού κέντρου, και γύρω τους το σύμπαν του μικρού ήρωα από γονείς, θείους, θείες, ξαδέλφια, φίλους.
Ένας ολόκληρος κόσμος που ζει τη χρωματιστή του καθημερινότητα, ενώ δίπλα του η Ιστορία γράφει τις δικές της μαυρόασπρες σελίδες. Ένα συναρπαστικό παραμύθι για μεγάλους γραμμένο με μαεστρία και τρυφερότητα για έναν κόσμο που δεν είναι χαμένος, γιατί αποτελεί κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης και της προσωπικής αλήθειας του καθενός μας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Συλλογή διηγημάτων
Στην νέα συλλογή διηγημάτων του «Φωταγωγός», ο συγγραφέας Κώστας Παππής δανείζεται τον τίτλο από το ομότιτλο πρώτο – και μεγαλύτερο – διήγημα της συλλογής: Φωταγωγός, η οδός που οδηγεί στο φως, έξω από την φυλακή μιας ζωής μόνο για την επιβίωση, σ’ ένα γραφείο όπου δεν εισχωρεί αχτίδα του ήλιου.
Στα άλλα διηγήματα, μπαίνει στην τάξη αποφασισμένος να κερδίσει τις καρδιές των παιδιών μ’ ένα αλλιώτικο πρώτο μάθημα· ξεθάβει στο οστεοφυλάκιο του χωριού του μια εικόνα που τον στοιχειώνει από τα χρόνια τα παιδικά· σε μιαν αρχαία φρυκτωρία μοιράζει τα τελευταία τσιγάρα του, μάρκας Σαντέ, με το φάντασμα του συμπατριώτη του Σικυώνιου Ασκληπιάδη, ακολουθεί δύο γυναίκες του εράνου αγάπης ώσπου ένας ναρκομανής και το βλέμμα του παπά της ενορίας τους κόβουν την όρεξη γι’ άλλες αγαθοεργίες και βλέπει τον Τριαντάφυλλο τον ψαρά να παίρνει ανέλπιστα την τελευταία στιγμή θέση κάτω από τα γκολπόστ και να χαρίζει την νίκη στην ομάδα του.
Επίσης, λαχταράει τα παιδιά των άλλων, που αυτός δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε ν’ αποκτήσει, αλλά μετέωρο θα μείνει το ερώτημα «να ’χεις παιδιά;». Στο άδειο σπίτι ονειρεύεται κόσμο και την γυναίκα του να φοράει φόρεμα βυσσινί, του πένθους, ενώ ακολουθεί το καραβάνι των προσφύγων στον δεύτερο, οριστικό ξεσπιτωμό τους, και βγαίνει μεσάνυχτα, μέσα στ’ αγιάζι του Δεκέμβρη, ν’ ανταμώσει στον ουρανό την θεία φάτνη.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενύπνιο.
Αμφισβήτηση
Από την πρώτη κιόλας γραμμή του, το «Μαύρο Νερό» της Ελφρίντε Γέλινεκ αμφισβητεί σχεδόν ό,τι συμβατικά συνδέεται με κάποιο δραματικό, διαλογικό, αμφίστομο και τελεολογικά «θεατρικό» κείμενο. Αν και η ίδια η συγγραφέας ομολόγησε – αυθόρμητα – τη θέση του σαν μια ακόμη επιγονική παραφυάδα στο γενεαλογικό δέντρο των Βακχών, ακόμα και όταν η ίδια – απρόθυμα – το θεώρησε τμήμα της δραματικής παραγωγής της, ακόμα κι αν οι πάντα διψασμένες για το νέο θέατρο γερμανόφωνες και αγγλόφωνες σκηνές – αυτόματα – το υιοθέτησαν αμέσως και του έδωσαν σάρκα από τη σάρκα τους και φωνή από τη φωνή τους, και με όλες αυτές τις άνωθεν διαβεβαιώσεις, εκείνο με το οποίο ακόμη ξεκινά η ανάγνωσή μας και αυτό με το οποίο ολοκληρώνεται παραμένει περίπου το ίδιο: Πού βρίσκεται εδώ, στο Μαύρο Νερό της Γέλινεκ, το «θέατρο» που γνωρίζουμε;
«Αδειάστε τον δρόμο αμέσως, αλλιώς αυτός ο λαγνοβόρος επιβολέας της τάξης θα σας τσαλαπατήσει, στους ανοιχτούς δρόμους που όλοι του ανήκουν, θα σας ξυλοκοπήσει ή έστω με το αμάξι θα σας καβαλήσει το κεφάλι, να σας το σπάσει! Πήρατε κιόλας θέση; Βάλατε το κεφάλι κάτω από τους τροχούς; Έτσι! Την ψήφο τη ρίξατε; Δεν πήρατε απόφαση ακόμα; Δεν πειράζει, την πήραν αυτοί για εσάς».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκκρεμές.
Παπαδιαμάντης στην ποίηση
Από την εποχή που ζούσε ο Παπαδιαμάντης, οι ποιητές είχαν αναγνωρίσει τα «ποιητικά» στοιχεία του έργου του και τα είχαν επαινέσει, στα κείμενα που του αφιέρωναν. Τον είχαν εντάξει στη χορεία τους ως έναν σημαντικότατο πεζογράφο-ποιητή. Δεν σταμάτησαν να θαυμάζουν το παπαδιαμαντικό έργο και να τονίζουν την δική τους οφειλή σε αυτό. Στο βιβλίο «Η πρόσληψη του Παπαδιαμάντη από τους ποιητές» από τη Μαρία Γνησίου, αναδεικνύεται αυτή η οπτική της ισχυρής κριτικής του πρόσληψης, κυρίως μέσα από τα ποιήματα που γράφτηκαν γι’ αυτόν, από ποιητές ποικίλων τάσεων και ρευμάτων, τόσο παραδοσιακούς όσο και σύγχρονους, συμβολιστές και υπερρεαλιστές, θρησκευτικούς και πολιτικούς. Ευρεία η διακειμενικότητά του, όπως είναι αναμενόμενο, για το τόσο πολυδιάστατο αυτό έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενύπνιο.
