Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στην αθλητική ιστοσελίδα Gazzeta.gr o Τάσος Χατζηγιοβάνης.
Ο 27χρονος ποδοσφαιριστής του Αστέρα Τρίπολης (άνοιξε λογαριασμό στα γκολ, στο ματς με τον ΟΦΗ) και της Εθνικής Ελλάδας μίλησε για όλους και για όλα σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη, που αξίζει κανείς να την διαβάσει. Επιπλέον αναφέρθηκε στους λόγους που τον οδήγησαν να πει το ναι στην πρόταση του Αστέρα Τρίπολης στον οποίο αγωνίζεται ως δανεικός από την Τουρκική Εγιούσπορ, εκεί όπου θα επιστρέψει το ερχόμενο καλοκαίρι και μετά θα δει τι θα κάνει. Επίσης ο Χατζηγιοβάνης μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τους προπονητές του, Σάββα Παντελίδη στον Αστέρα και Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην Εθνική Ελλάδας, ενώ πιστεύει πως είναι στην κατάλληλη ηλικία για να σταθεί ξανά σε μια ομάδα του Big-5.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Μυτιληνιού εξτρέμ:
-Πώς έζησες τη σειρά των ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδος με τον ΟΦΗ;
«Σκεφτόμασταν αυτά τα δύο ματς τους τελευταίους δύο μήνες. Παίζαμε αγώνα πρωταθλήματος και το μυαλό μας ήταν στους αγώνες του Κυπέλλου. Ο Αστέρας δεν φτάνει κάθε χρόνο σε τελικό Κυπέλλου και όταν έρχεται η ώρα να διεκδικήσεις κάτι τόσο μεγάλο, υπάρχει άγχος και πίεση. Κάποιους παίκτες τους βοηθάει να έχουν άγχος, κάποιους άλλους, όχι. Βάλαμε πίεση στον εαυτό μας, συζητούσαμε κάθε μέρα γι’ αυτά τα ματς. Λέγαμε «άντε, να πάμε!». Όλα αυτά, πριν έρθει η ώρα των αγώνων».
-Θεωρείς πως το άγχος σάς λύγισε και τελικώς σάς στοίχισε την πρόκριση;
Στο πρώτο ματς ήμασταν αγχωμένοι. Παρ’ όλα αυτά, στο πρώτο ημίχρονο χάσαμε δύο μεγάλες ευκαιρίες, μία εγώ και μία ο Μπαρτόλο. Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να έχουμε προηγηθεί. Στο δεύτερο ημίχρονο του πρώτου αγώνα, δεν ήμασταν καθόλου καλοί. Στον επαναληπτικό του Ηρακλείου το πρώτο ήταν ένα από τα καλύτερά μας ημίχρονα, όσο βρίσκομαι στην ομάδα. Τους πιέσαμε, δημιουργήσαμε ευκαιρίες, πετύχαμε ένα γκολ και βάλαμε πίεση στον αντίπαλο. Στο δεύτερο μέρος, σε μία στιγμή αδράνειας, δεχθήκαμε ένα γκολ και αποκλειστήκαμε».
–Είσαι ένα παιδί συναισθηματικό. Ζεις την κάθε στιγμή έντονα. Πώς αντέδρασες μετά από αυτόν τον αποκλεισμό;
«Στενοχωρήθηκα που βγήκα νωρίς από το ματς! Αυτά τα παιχνίδια κάθε ποδοσφαιριστής θέλει να τα παίζει… όσο πάει. Μέχρι το 80’, το 90’. Δεν ήθελα να βγω, ήθελα να συνεχίσω και να βοηθήσω την ομάδα. Μετά στα αποδυτήρια άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν, άλλοι κοιτούσαν το… υπερπέραν. Είχαμε όλοι ξενερώσει πολύ».
–Ξέρεις τη διαδικασία της πρόκρισης σε έναν τελικό Κυπέλλου, την έχεις ζήσει. Μιλούσες στους συμπαίκτες που, ενδεχομένως, δεν είχαν ζήσει κάτι τέτοιο ξανά, γι’ αυτήν σου την εμπειρία;
«Όχι, δεν τους είπα κάτι. Όχι γιατί δεν έχω εμπειρία, αλλά γιατί είμαι καινούργιος στην ομάδα. Άφηνα να μιλήσουν οι πιο παλιοί στην Τρίπολη. Προσπάθησα να εστιάσω στον εαυτό μου και στη δική μου προετοιμασία».
-Η πρόκληση της συμμετοχής στον τελικό του Κυπέλλου ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους αποφάσισες τον Γενάρη να πας δανεικός στον Αστέρα;
«Αυτός ήταν ο μεγαλύτερός μου στόχος, από την ημέρα που ήρθα στον Αστέρα. Ο δεύτερος είναι να τερματίσουμε στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος. Τον πρώτο στόχο δεν τον πετύχαμε και είμαι πολύ στενοχωρημένος. Ο δεύτερος στόχος έχει γίνει, πλέον, πολύ δύσκολος, αλλά θα το παλέψουμε ως το τέλος».
–Ανεξάρτητα από τους στόχους με την ομάδα, σε προσωπικό επίπεδο αισθάνεσαι ότι πέτυχες το ζητούμενο; Να πάρεις και πάλι παιχνίδια στα πόδια σου μετά από ένα διάστημα αποχής λόγω τραυματισμού;
«Το σημαντικότερο για μένα ήταν να βρω την υγεία μου, να αποκτήσω ρυθμό μέσα από τα παιχνίδια και να επανέλθω εκεί που ήμουν. Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που τραυματίστηκα σοβαρά και έμεινα εκτός δράσης για 3-4 μήνες. Ήταν πολύ δύσκολο, το σκεφτόμουν συνέχεια. Θυμάμαι ότι έμπαινα μετά σε αγώνα ή ξεκινούσα προπόνηση και το μυαλό μου ήταν στο πώς δεν θα τραυματιστώ. Πλέον, μου έχει φύγει αυτή η σκέψη και παίζω ελεύθερα. Πρέπει να ευχαριστήσω τον Αστέρα και προσωπικά τον προπονητή που με βοήθησαν να βρω τον εαυτό μου».
-Τι σου είπε ο Σάββας Παντελίδης και σε έπεισε να αποδεχθείς την πρόταση του Αστέρα;
«Μου είπε ότι του αρέσω πολύ ως ποδοσφαιριστής, ήθελε να βρω τον εαυτό μου. Ήθελε να μου δώσει αυτήν την ευκαιρία. Και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ πολύ. Δεν συναντάς εύκολα ανθρώπους να θέλουν να σε βοηθήσουν. Δεν είχαμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν. Τον σέβομαι και τον εκτιμώ πολύ. Είναι πολύ σημαντικό ένας προπονητής να κάνει πράξεις τα λόγια του. Ό,τι και αν μου είπε, το έκανε πράξη».
-Θεωρείς ότι ο Αστέρας σου έδωσε την ευκαιρία να βρίσκεσαι και στις κλήσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς για ματς της Εθνικής με τη Σκωτία;
«Σίγουρα. Και για μένα, αυτό ήταν ακόμα πιο σημαντικό. Δεν βλέπουμε κάθε μέρα παίκτες του Αστέρα να καλούνται στην Εθνική. Μέσω του Αστέρα βρήκα τον εαυτό μου και κλήθηκα στην Εθνική. Για να βρίσκεσαι στην Εθνική, πρέπει να έχεις ρυθμό. Διαφορετικά, δεν μπορείς να βοηθήσεις. Πρέπει, δηλαδή, στο σύλλογο που ανήκεις, να αισθάνεσαι και να είσαι σημαντικός. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με ξέρει ως ποδοσφαιριστή και θεωρώ ότι και αυτό έπαιξε ρόλο. Νιώθει την Ελλάδα πατρίδα του, τον συμπαθούν Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτσήδες».
–Πώς έζησες αυτό που είδαμε όλοι στη Σκωτία;
«Επειδή ξέρω την ποιότητα των συμπαικτών μου στην Εθνική, ήμουν σίγουρος για το ότι αυτά τα παιδιά μπορούν να δείξουν αυτήν την εικόνα. Δεν ήταν εύκολο, ήταν ένα απαιτητικό ματς. Πρώτη φορά έπαιξαν όλοι μαζί, όμως έδειξαν ότι μπορούν να σταθούν στην Εθνική Ελλάδος. Φυσικά, δεν μπορείς να φτάσεις κατευθείαν στην κορυφή, όμως, βήμα – βήμα πιστεύω ότι θα βρεθούμε σε μία μεγάλη διοργάνωση. Αυτά τα παιδιά που τώρα ξεκινούν και έχουν πολύ ταλέντο, πιστεύω ότι μπορούν να οδηγήσουν την Εθνική σε όλα τα μεγάλα τουρνουά που έρχονται. Τα παιδιά αυτά έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους. Πάντα, έχοντας στο μυαλό μας ότι η Εθνική είναι μια οικογένεια. Είμαστε όλοι φίλοι, αδέρφια. Το μέλλον ανήκει σε αυτήν την ομάδα».
–Προσωπικά, σε έχω στο μυαλό μου πάντα, ως τον μικρό της παρέας. Δεν είναι λίγο οξύμωρο και στα δικά σου μάτια να θεωρείσαι πια από τους έμπειρους της Εθνικής;
«Μπορεί να είμαι 27 χρονών, αλλά νιώθω 18. Είμαι πια έμπειρος, αλλά νιώθω μικρός. Είμαι έτσι ως χαρακτήρας, δεν μιλάω πολύ. Είμαι ένα παιδί πιο ήρεμο. Στην Εθνική δεν θα βγω μπροστά να μιλήσω. Υπάρχουν, φυσικά πιο έμπειροι από μένα που θα μιλήσουν. Όμως, το βασικό είναι ότι εγώ νιώθω παιδί ακόμα. Μαθαίνω συνεχώς και ακούω. Δεν έχω φτάσει στο σημείο να δίνω συμβουλές. Δεν είναι έτσι και ο χαρακτήρας μου, προτιμώ να ακούσω άλλα παιδιά όταν μιλάνε. Υπάρχουν προσωπικότητες στην Εθνική που μιλάνε και έχουν πολλά να σου δώσουν. Νιώθω μέσα μου, παιδί. Μικρός».
–Πόσο καθοριστική είναι για την εικόνα της Εθνική που βλέπουμε, η παρουσία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς;
«Ένα σύνολο ποδοσφαιριστών χωρίς προπονητή, δεν μπορεί να λέγεται ομάδα. Αυτός ο προπονητής μας έβαλε στο σωστό δρόμο. Έχει ένα ποδοσφαιρικό πλάνο, έχει μια ιδέα. Νιώθει Έλληνας και σε κάνει να θέλεις να παίξεις για εκείνον. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο αυτό για έναν προπονητή. Έχει έναν εξαιρετικό τρόπο να μας μεταφέρει τις ιδέες του. Μας εξηγεί τι σημαίνει να είσαι Έλληνας, μας μιλάει για την Ελλάδα. Νιώθει την Ελλάδα, πατρίδα του».
-Είναι, πάντως, ο άνθρωπος που σου δημιούργησε το τελευταίο μεγάλο παράπονο από την παρουσία σου στον Παναθηναϊκό. Ξαναμιλήσατε γι’ αυτό, όταν κλήθηκες στην Εθνική;
«Τότε είχα στενοχωρηθεί πάρα πολύ. Τον έχω ρωτήσει πολλές φορές γι’ αυτό το θέμα και μου έχει πει το εξής: «Πάλι το ίδιο θα έκανα. Σε άφησα έξω γιατί ο Βιτάλ στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, έπαιξε μέχρι το 90’ με τραυματισμό στον ώμο, ενώ εσύ μου ζήτησες αλλαγή». Επειδή τον ξέρω ως άνθρωπο, πράγματι, θα με άφηνε εκτός ξανά αν χρειαζόταν να αποφασίσει».
–Σου έχει, όμως, αδυναμία. Σε εκτιμάει πολύ.
«Με αγαπάει, με έχει ζήσει στον Παναθηναϊκό δύο χρόνια. Υπάρχει μία αμοιβαία εκτίμηση και συμπάθεια. Μπορεί, όντως, να με είχε στενοχωρήσει τότε, αλλά ξέρω ότι αυτά γίνονται στο ποδόσφαιρο. Τον σέβομαι πάρα πολύ. Και εκείνος από την πλευρά του, μου λέει ότι πιστεύει στο ταλέντο μου. Έχουμε ζήσει πολύ όμορφες στιγμές μαζί.
Έχω ακούσει πολλές φορές “Χατζηγιοβάνη άσε τα τατουάζ και το μαλλί σου”, έχω αλλάξει».
-Μετά από το διάστημα που πέρασες στην Τουρκία, τι έχεις μάθει; Πόσο έχεις αλλάξει ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως άνθρωπος;
«Έχω αλλάξει πολύ».
–Σε έχει αλλάξει και η γέννηση του παιδιού σου;
«Ωριμάζεις πολύ με το παιδί. Όταν γίνεσαι πατέρας, αποκτάς ευθύνη».
–Ως ποδοσφαιριστής, όμως;
«Αφού έφυγα από την Ελλάδα άρχισα να δουλεύω πολύ πιο επαγγελματικά. Σε ό,τι αφορά στην καθημερινότητά μου, τον τρόπο ζωής μου. Στην Ελλάδα, όταν είσαι Έλληνας, ωριμάζεις πιο αργά. Ειδικά όταν βρίσκεσαι σε μία μεγάλη ομάδα. Δεν ήμουν ώριμος όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό. Άντεξα, αλλά αν έβλεπα κάποια πράγματα διαφορετικά και δούλευα όπως δουλεύω τώρα, θα είχα καταφέρει πολλά περισσότερα».
–Είσαι, όμως, 27 ετών. Έχεις βρει και πάλι τον εαυτό σου και έχεις μπροστά σου ένα πολύ κρίσιμο καλοκαίρι. Ποια είναι η προτεραιότητά σου ενόψει και της λήξης του δανεισμού σου στον Αστέρα;
«Θα γυρίσω στην ομάδα που ανήκω στην Τουρκία. Θα βάλουμε τα δεδομένα κάτω, θα εξετάσουμε τι επιλογές έχουμε και με τους εκπροσώπους μου. Θα δούμε μετά αν θα μείνω στην Τουρκία ή αν θα συνεχίσω σε άλλη ομάδα».
-Σου άρεσε, όμως, που επέστρεψες και πάλι στα ελληνικά δεδομένα; Θα ήθελες να συνεχίσεις σε ένα αντίστοιχο περιβάλλον;
«Δεν είναι εύκολο να απαντήσω σε αυτό. Το τουρκικό πρωτάθλημα είναι δυνατό και αν έχεις την ευκαιρία, μπορείς να δείξεις πράγματα. Το θέμα είναι να έχεις ρυθμό και να παίζεις. Θεωρώ ότι και στις δύο ομάδες που έπαιξα στην Τουρκία, δεν υπήρξε στήριξη σε μένα, πλάνο και σταθερότητα. Στην Εγιούπσπορ πήγα για να παίξω, αλλά αυτό, τελικώς, δεν συνέβη. Υπήρξαν υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Τουλάχιστον, έτσι το έζησα εγώ. Σίγουρα κι εγώ από την πλευρά μου πρέπει να δείξω πράγματα, όμως, θεωρώ ότι δεν υπήρχε κάποιο πλάνο μέσα από το οποίο θα μπορούσα να εξελιχθώ. Δεν ήρθε κάποιος να ποντάρει πάνω μου, να μου δείξει ότι υπάρχει προοπτική να κάνω και ένα επόμενο βήμα στην καριέρα μου».
–Για τον Τάσο, λοιπόν, το σημαντικό είναι να πάει κάπου που θα δει προοπτική;
«Έχω καταλήξει ότι για μένα το σημαντικό είναι να πάω κάπου και να είμαι χαρούμενος. Πολλές φορές στην Τουρκία, ήμουν στενοχωρημένος. Περάσαμε δύσκολες στιγμές με την οικογένειά μου. Θεωρώ ότι για τον ποδοσφαιριστή είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον στο οποίο αισθάνεται ασφάλεια, να του δείχνουν οι άνθρωποι του συλλόγου ότι πιστεύουν σε αυτόν. Αν μείνω στην Εγιούπσπορ, θέλω να αισθανθώ ότι η ομάδα πιστεύει σε μένα. Διαφορετικά είναι καλύτερα να πάω κάπου που θα υπάρχει εμπιστοσύνη, η οικογένειά μου θα είναι χαρούμενη κι εγώ θα μπορώ να βοηθήσω».
-Κλείνοντας, αισθάνεσαι ότι ο Τάσος έχει «χτίσει» την προσωπικότητα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μίας μεγάλης ομάδας;
«Την έχω περάσει αυτήν την πίεση. Και την πέρασα πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό. Έχω ακούσει πολλές φορές «Χατζηγιοβάνη άσε τα τατουάζ και το μαλλί σου». Ακόμα και αν ήταν λογικό τότε να μην έχω την ίδια ωριμότητα που έχω τώρα ή αν δεν είχα τα μυαλά στο κεφάλι μου, υπήρξαν αντιδράσεις. Πιστεύω στον εαυτό μου και πιστεύω ότι μπορώ να σταθώ σε ομάδα του Big-5 στην Ελλάδα. Είμαι πια 27 χρονών, έχω αλλάξει. Έχω ζήσει πολλές καταστάσεις και σκοπεύω να συνεχίσω να δουλεύω με την ίδια προσήλωση που το κάνω τώρα».
