Του Παναγιώτη Ανδριώτη*
Την Παρασκευή 28/3/2025 στην περιοχή των Ιμίων, η τουρκική ακταιωρός SAHILGUVENLIK παραβίασε τα εθνικά χωρικά μας ύδατα, και παρέμεινε επί ώρα, ανάμεσα στα ΙΜΙΑ και ΚΑΛΟΛΙΜΝΟ. Αμέσως σήμανε συναγερμός σε Λιμενικό και Πολεμικό Ναυτικό. Στο σημείο ήταν πλοίο τύπου Island του πολεμικού μας Ναυτικού, ένα από τα 4 που πρόσφατα η Ελλάδα παρέλαβε από τις ΗΠΑ.
Για 40 λεπτά η ένταση χτύπησε κόκκινο, και σύμφωνα με δημοσιεύματα λειτούργησε το πορτοκαλί τηλέφωνο διαχείρισης κρίσεων, μεταξύ των Λιμενικών Ελλάδας – Τουρκίας. Τελικά πρώτη αποχώρησε η τουρκική ακταιωρός και ακολούθησε το ελληνικό πλοίο.
Την ίδια ώρα η πολιτική ελίτ της ΑΘΗΝΑΣ βαυκαλίζεται με την ελληνοτουρκική προσέγγιση, έχοντας αποσυνδέσει το Κυπριακό από τις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Η Ελλάδα βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπη με τις προκλήσεις της Τουρκίας, η οποία όχι μόνο τις κρύβει, αλλά τις διατυμπανίζει. Η σιωπή αυτή της ελληνικής κυβέρνησης ισοδυναμεί με συνενοχή. Εάν δεν υπερασπιστούμε τα σύνορά μας, και τα δικαιώματά μας, και εάν δεν συνδέσουμε στα μεταξύ μας προβλήματα την παράνομη κατοχή της Βόρειας Κύπρου θα γίνουμε εμείς πρόσφυγες στην ίδια μας την ΓΗ.
Ο ελληνικός λαός βλέπει μια κυβέρνηση που φοβάται να χαλάσει τις σχέσεις της με τον Σουλτάνο, ο οποίος εντείνει τον επεκτατικό βηματισμό του σε ολόκληρο το φάσμα των διεκδικήσεων, έχοντας απέναντί του μία Ελλάδα, η οποία καταπίνει την μία μετά την άλλη τις υποχωρήσεις.
Από την άλλη οι επίλεκτοι του Πολεμικού μας Ναυτικού για τα συνθήματα εναντίον της Τουρκίας, που ΚΑΚΩΣ ακούστηκαν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, απειλούνται από την στρατιωτική ηγεσία (εμφατική η παρέμβαση για το θέμα, του πρ. ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κ. Φλώρου) με εξοντωτικές ποινές, όπως απόταξη, όταν η Τουρκία φέρνει το θέμα σε διπλωματικό επίπεδο. Η ελληνική κυβέρνηση προβάλλει τον ισχυρισμό του δυνατού εταίρου και προσβλέπει σε οικονομική συνεργασία, μέσω της οποίας θα ξεπεραστούν οι διαφορές μας σε Αιγαίο – Θράκη και Κύπρο. Ξεχνάει όμως το ρητό που λέει “τον Τούρκο κάνε σύμμαχο και το ραβδί σου κράτα”. Τα ήρεμα νερά στο ΑΙΓΑΙΟ είναι αυτά που εξυπηρετούν την Τουρκία σήμερα, η οποία απλώνεται σαν το ΧΤΑΠΟΔΙ και ετοιμάζεται να κάνει στρατιωτική βάση στη ΣΥΡΙΑ. Προσεγγίζει οικονομικά την Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία, θέλοντας να βάλει πόδι στα Βαλκάνια. Εμείς όταν πάμε να ποντίσουμε το καλώδιο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, μετά από τις αντιδράσεις της Άγκυρας κάνουμε πίσω. Αυτά βλέπει ο Σουλτάνος και του ανοίγει η όρεξη.
Ποια Ελλάδα τελικά θέλουμε;
Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε νέες προκλήσεις. Εάν σε αυτές δείχνουμε υποχωρητικότητα και επενδύουμε στα ήρεμα νερά, θα τρώμε καρπαζιές συνέχεια, μικρές και μεγάλες. Την ίδια ώρα οι γείτονες διεκδικούν ρόλο στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, προβάλλοντας τον στρατό τους, και την πολεμική τους βιομηχανία, και φυλακίζουν τον Ιμάμογλου, μετατρέποντας την Τουρκία σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, και τον Ερντογάν σε Πούτιν Νο 2. Για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, η αλήθεια είναι ότι είμαστε και εμείς υπεύθυνοι, αφού μόνοι μας κατά καιρούς δώσαμε τις αφορμές, και συνεχίζουμε να δίνουμε.
Καλό θα είναι απέναντι στον επεκτατισμό της γείτονας χώρας να ξέρουμε πού πατάμε, και να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. Κανένας δεν θα προστρέξει να μας βοηθήσει σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης, και τα παραδείγματα είναι πολλά.
*Ο Παναγιώτης Ανδριώτης είναι Οικονομολόγος – συνταξιούχος διευθυντής Τράπεζας
