Μεθυσμένη πολιτεία θυμίζει από την Πέμπτη το βράδυ η Αγ. Παρασκευή. Το καμάρι του χωριού, ο Διαγόρας, θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Γ’ Εθνική, μετά την εντυπωσιακή του πορεία φέτος και την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Λέσβο. Την Πέμπτη στην Αγ. Παρασκευή γράφτηκε ο επίλογος μιας ονειρεμένης σεζόν που θα την θυμούνται για χρόνια στον Διαγόρα, αλλά και στο λεσβιακό ποδόσφαιρο.
Γιατί αυτό που κατάφεραν ο Γιώργος Σπάρταλης και τα 11 παλικάρια του, όπως τα αποκαλεί, μόνο ως ένα μικρό ποδοσφαιρικό θαύμα μπορεί να συγκριθεί. Η νίκη με 4-2 επί του Κεραυνού ήρθε να επισφραγίσει όλη την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλαν φέτος στον Διαγόρα και να αποδείξει πως η ψυχή είναι πολλές φορές πολύ μεγαλύτερο πλεονέκτημα από μερικές χιλιάδες ευρώ.
Και όμως το σήκωσε
Στο ξεκίνημα της σεζόν κανείς δεν πίστευε πως ο Διαγόρας είχε τύχη να πάρει το πρωτάθλημα. Η ομάδα της Αγ. Παρασκευής ήταν ακόμη και αμφίβολη αν θα κατέβει, πολλοί την είχαν ξεγραμμένη και φυσικά δεν της έδιναν πιθανότητες να πάρει το πρωτάθλημα. Ωστόσο ο Διαγόρας όχι μόνο έκανε ομάδα, όχι μόνο απέκτησε παίκτες πρωτοκλασάτους, αλλά ξεκίνησε την χρονιά με εντυπωσιακό τρόπο οδηγώντας την κούρσα από την αρχή. Ακόμη και τότε όμως υπήρχε μια γενικότερη αίσθηση πως κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει.
Η ήττα από τον Αετό στην Αγ. Παρασκευή, το τέλος του Αλεξίου από τον πάγκο, τα προβλήματα με τραυματισμούς και αποχώρησης ποδοσφαιριστών, σε συνδυασμό με την ενίσχυση του Αιγείρου και την σταθερότητα του Αιγέα, έκαναν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Στο φινάλε της κανονικής σεζόν ο Διαγόρας έμεινε τελικά 3ος στην βαθμολογία, σε τριπλή ισοβαθμία, με τον Γιώργο Σπάρταλη να έχει ξεμείνει από παίκτες και ίσα – ίσα να συμπληρώνει ενδεκάδα.
Ο Διαγόρας ξεκίνησε στα μπαράζ από την 3η θέση, με 2 βαθμούς, κανείς δεν τον υπολόγιζε και άπαντες περίμεναν την κόντρα Αιγείρου – Αιγέα για τον τίτλο. Και όμως ο Διαγόρας δεν το έβαλε κάτω. Πήρε ισοπαλία μέσα στην Θερμή από τον Αίγειρο, πέρασε νικηφόρα από τα Λουτρά, νίκησε τον Αίγειρο στην Αγ. Παρασκευή και πήγε να παίξει το πρωτάθλημα σε ένα ματς στο Πλωμάρι. Και εκεί κανείς δεν του έδινε τύχη. Κανείς δεν περίμενε να κερδίσει, αφού ήθελε μόνο νίκη. Και πάλι όμως τους διέψευσε όλους. Πέρασε με διπλό και έκανε φιέστα κόντρα στον Αετό.
Στα παιχνίδια με την Λήμνο η κατάσταση ήταν οριακή. Η ομάδα έδειχνε να έχει αδειάσει πια ψυχολογικά αλλά και σωματικά και πάλι οι ειδήμονες έδιναν περισσότερες πιθανότητες στους Λημνιούς. Στον Διαγόρα όμως είχαν μάθει να ζουν έτσι, με την αμφισβήτηση δηλαδή, και δεν ασχολήθηκαν. Πήγαν στην Λήμνο, πήραν εύκολα την ισοπαλία και έφεραν την κατάσταση στην Αγ. Παρασκευή και στα χέρια τους.
Ο επαναληπτικός της Πέμπτης ήταν εύκολος. Ακόμη και στο 0-1 έβλεπες πως το ματς θα γυρίσει. Και γύρισε. Ο Διαγόρας κέρδισε και μαζί του κέρδισε και το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο της ψυχής, της φανέλας, του πάθους. Μια παρέα 11 άντε 12 παικτών, μαζί με τον Γιώργο Σπάρταλη, μια διοίκηση με άγνοια κινδύνου και καμιά 30ριά τρελούς να τους ακολουθούν παντού, έδειξαν πώς πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο. Μαγκιά τους και μπράβο τους.
