Του Κομνηνού Αργυρέλλη,
Φιλολόγου
“Στο -Γιούργια! δεν ξέρεις αν είσαι ζωντανός ή νεκρός… Και το βραδάκι της Πέμπτης, στη Ρωμαϊκή Έπαυλη, κάτω από το 8ο Δημοτικό Μυτιλήνης, ο γιος του μπάρμπα Γιάννη, του Φούρναρη τα ονομαστά ψωμιά Λισβορίου, Θοδωρής Προκοπίου, έδωσε την ψυχή του, ως ψυχοπαίδι ενός άλλου Μπάρμπα-Γιάννη, του αγωνιστή Μακρυγιάννη, για να μας ζωντανέψει το λόγο, το ήθος και το ύφος του αγωνιστή του 1821 και πρωτεργάτη της Επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, σ’ ένα κυριολεκτικά Γιούργια ερμηνείας… Έτσι λοιπόν στο ξέσπασμα της δεύτερης Αυγουστιάτικης πανσελήνου, που κείνη την ώρα ξεπρόβαλλε δειλά-δειλά από τις ντάπιες του Κάστρου, για να δια-φωτίσει- παραφράζοντας το σχετικό άσμα του Βασίλη Σκουλά- ότι Αυτός που θα γλιτώσει δεν θα ‘ναι αυτός που αρνήθηκε στο Σύνταγμα να δώσει… Και η επικαιρότητα του Έργου καταιγιστική. Αν ως Θεόφιλος, ο Θοδωρής μέσα από το κείμενο και πάλι του Θανάση Σκρουμπέλου, τόνιζε το σπρώξιμο, που ασκούσαν στον Ελευθέριο Βενιζέλο κάποιες Μεγάλες Δυνάμεις, να ξεκινήσει την Εκστρατεία που οδήγησε στην καταστροφή της Σμύρνης και την απώλεια της Μικράς Ασίας, έρχεται σήμερα να προβληματίσει για τις παράτολμες παλικαριές, καθώς “λευτερωθήκαμε από τους Τούρκους, και σκλαβωθήκαμε εις ανθρώπους κακορίζικους όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης”.
Αξίζουν συγχαρητήρια και στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου για τη διοργάνωση και επιλογή του χώρου της Παράστασης στη συγκεκριμένη Ρωμαϊκή Έπαυλη, κυριολεκτικά ανάμεσα στα “μάρμαρα”, που “για αυτά πολεμήσαμε”, όπως καταγράφει τις σκέψεις του Αγωνιστή, ο Γιώργος Σεφέρης στις Δοκιμές του: “Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν… Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην καταδεχτείτε να βγουν από την Πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε”…
Και το ενθουσιώδες ακροατήριο αυτής της μοναδικής παράστασης, που, όπως τόνισε ο εξαιρετικός ηθοποιός, έρχεται στο συμπλήρωμα 180 χρόνων από την 3η Σεπτεμβρίου 1843, που έβαζε τέλος στην Απόλυτη Μοναρχία του Όθωνα, έφευγε με το μήνυμα αποφυγής της διχόνοιας, καθώς “Είμαστε στο Εμείς και όχι στο Εγώ…”. Ενώ και οι Παιδαγωγοί προβληματίστηκαν θετικά, καθώς συνειδητοποίησαν πολλές αρετές στον Μακρυγιάννη, την Αγωνιστικότητα, τη συλλογικότητα για ομαδικές εργασίες των μαθητών, τη φιλομάθεια, καθώς σε μεγάλη ηλικία προσπαθούσε να μάθει γράμματα, αργότερα το είπαν Δια Βίου Μάθηση, την αποφυγή των τσακωμών και του εκφοβισμού-μπούλινγκ, τη διαλλακτικότητα, καθώς προσπαθούσε να συμφιλιώσει τις αντιμαχόμενες φατρίες στον Εμφύλιο κατά τη διάρκεια του Αγώνα, την τιμιότητα, την αποφυγή της απληστίας, την αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών στην δημιουργία και εκτύπωση των εικόνων της Επανάστασης, που παρήγγειλε και εξιστόρησε στον Ζωγράφο.
Όλα αυτά καθιστούν την παράσταση άκρως επωφελή να την παρακολουθήσουν όλα τα Σχολεία της Ελλάδος, ιδιαίτερα των Αθηνών, του Πειραιά, του Άργους και του Ναυπλίου, όπου περπάτησε και ενέπνευσε ο Πολέμαρχος με την Κοινοβουλευτική Συνείδηση.
