γράφει ο Μάκης Αξιώτης
«Τιμή σ’ αυτούς που όρισαν στην ζωή τους να φυλάγουν Θερμοπύλες» και βροντοφώναξαν «σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» (της Λευτεριάς), σε μια στρατοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, τον Νοέμβρη του 1973, που είχε ήδη σκοτώσει το παρακράτος τον Λαμπράκη και στοίχειωνε με οδόσημα της χούντας τα τείχη, της άλλοτε λαμπρής της ιστορίας.
Τιμή στους 2.500 φοιτητές, που τελευταία, κάθε μέρα έβλεπαν να κάνουν ασκήσεις οι λοκατζήδες στον χώρο του Πανεπιστημίου τους και που τα βράδια, κάθε δέντρο του φιλοξενούσε και ένα ασφαλίτη.
Μπήκαν μέσα στο φυλασσόμενο από τους ίδιους «κάστρο» της Πολυτεχνικής και βροντοφώναξαν με τον ραδιοφωνικό τους σταθμό και από τα ανοιχτά παράθυρα «Ελευθεριά λαέ, κάτω η Χούντα». Και την γέμισαν με συνθήματα και ελπίδες.
Και όταν το πρωί στις 6, που κοιμόταν η πόλη ΒΓΗΚΑΜΕ, μπροστά στις αναμμένες μηχανές των τανκ, στους παραταγμένους λοκατζήδες, στους γκλομποφόρους, πάνοπλους στρατοχωροφύλακες και στους χύδην σκορπισμένους γύρω ασφαλίτες και τους παρακρατικούς φασίστες με τα παλούκια, νοιώσαμε τον φόβο της ένοπλης, αυθαίρετης και τρομοκρατικής εξουσίας.
Μας σκόρπισαν και όσοι ήταν άτυχοι και τους έπιασαν μέσα στο διπλανό στρατόπεδο ή στον σκοτεινό, τρομερό πανεπιστημιακό χώρο, νοιώσανε την θηριωδία των βασανιστών (που μετά αμνηστεύτηκαν) και μερικοί αποκτήσανε προβλήματα για όλη τους την ζωή.
Νοιώθαμε πως μας λείπει ο αέρας της ελευθερίας και τον βρήκαμε για λίγες ώρες, μπροστάρηδες σ’ όλα τα Πολυτεχνεία, στις μικρές αυτές οάσεις ελευθερίας, μέσα στην ξηρασία του φασιστικού περίγυρου.
Κάπως έτσι, όπως λείπει το Οξυγόνο από τους διαδηλωτές για το έγκλημα των Τεμπών, κάπως έτσι για τους διαδηλωτές για την Γενοκτονία της Γάζας, από τον καταζητούμενο σιωνιστή δολοφόνο Νετανιάχου και τον Τραμπουκισμό.
Το Πολυτεχνείο του 73, είναι ισόβιος «Ήλιος που ζεσταίνει τον πραγματικό μας εαυτό», αυτόν που πιστεύει στην Ελευθερία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη μέσα στους μαύρους καιρούς της θηριωδίας και ανισότητας, ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
*Στη μνήμη του Θωμά Βασιλειάδη. Στους Μυτιληνιούς με τους οποίους βρέθηκα μαζί, σ’ αυτές τις αξέχαστες ώρες»
Νοέμβρης του 2025
