«Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας που περιμένει τις ανασκαφές…
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά…
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική…»
Ανατριχιαστικά διαχρονικοί οι στίχοι του Γιάννη Ζουγανέλη στο «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…» μπορούν να εκφράσουν το αίσθημα της τοπικής κοινωνίας η οποία παρακολουθεί στη θέση του απλού θεατή τα όσα συμβαίνουν γύρω από το μεταναστευτικό. Είναι προφανές ότι η Λέσβος έχει επιλεγεί ως ένας τόπος σε κατοχή τον οποίο χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι για να φυλακίζουν τους μετανάστες και να βρίσκουν στο μέλλον εδώ τη φτηνή εργατική δύναμη ανάλογα με τις βιομηχανικές τους ανάγκες. Και όποιες ανθρώπινες ψυχές δεν τους κάνουν, οι αλλοδαποί που δεν θα είναι προσαρμόσιμοι και συνεργάσιμοι για να γίνουν γρανάζια της Ευρωπαϊκής μηχανής, τα παραβατικά και εγκληματικά στοιχεία, θα αφήνονται στο ΚΥΤ το οποίο θα είναι σε μέγεθος όπως η Μυτιλήνη και – προσέξτε – η επόμενη πράξη του δράματος θα είναι η συγχώνευση των δυο πόλεων!
Αυτό θα γίνει στο τέλος όταν θα έχει ολοκληρωθεί και το λιμάνι του Σιγρίου οπότε – για σκεφτείτε το! – θα μπορεί να μετατοπιστεί και ο πόλος από τη Μυτιλήνη προς τα δυτικά και αυτό θα βολέψει και τις ακτοπλοϊκές εταιρίες!
«Γεράσαμε μ’ ένα παιδικό παντελονάκι» – για να μένουμε στους στίχους του Ζουγανέλλη – περιμένοντας «το πλοίο της ανάπτυξης» και μας φέρνουν την ανάπτυξη εξ Ανατολών! Με το πρόσχημα του Κλειστού Κέντρου και μπροστά στον κίνδυνο του κορονοϊού (που φυσικά είναι και υπαρκτός και σοβαρός), ετοιμάζουν μια μεγάλη πολιτεία δίπλα στη Μυτιλήνη. Όχι για 5.000 ανθρώπους αλλά για πολλαπλάσιους γι’ αυτό ετοιμάζουν και Κέντρο Υγείας (αφού πρώτα γονάτισαν το Βοστάνειο!) και στο μέλλον θα γίνουν και μαγαζιά! Άλλωστε και το Τζάμπο χιλιάδων τετραγωνικών, απέναντι από το Δημόσιο ΚΤΕΟ στη Μόρια δεν χωροθετήθηκε τυχαία. Τυχαία επέλεξαν οι επενδυτές αυτό το οικόπεδο ή μήπως γιατί βλέπουν ότι σε μικρή απόσταση θα διαμένουν… χιλιάδες εν δυνάμει πελάτες τους;;;
Κάπως έτσι το μέλλον της Μυτιλήνης, το μέλλον της Λέσβου «δίνονται αντιπαροχή» στις ΜΚΟ και κανείς μα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σε ποια κοινωνία θα ζουν αύριο τα μικρά παιδιά του σήμερα.
Έχουμε ξαναγράψει ότι το σχέδιό τους ήταν καλοστημένο. Πρώτα αδυνάτισαν οικονομικά τον τόπο μας και μετά έριξαν το «καρότο» της κονόμας από τις μπίζνες του μεταναστευτικού κλείνοντας στόματα. Βόλεψε και το τεχνολογικό άλμα του ιντερνέτ, καθώς όσα χρόνια μας ταλανίζει το μεταναστευτικό είχαμε πολλές εκατοντάδες διαμαρτυρίες, ο καθένας όμως από τον καναπέ του σπιτιού του, στο Facebook και λιγότεροι έξω από κυβερνητικά κτίρια. Η μεγαλειώδης διαδήλωση της Λέσβου έξω απ το Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης έγινε για την εκτόνωση της τοπικής κοινωνίας. Σε κάθε άλλη περίπτωση έπρεπε να είχαμε κλιμάκωση με ένα και μοναδικό αίτημα: Ούτε μικρό, ούτε μεγάλο ΚΥΤ. Λουκέτο σε όλες της δομές του μεταναστευτικού στη Λέσβο ΑΜΕΣΑ. Φτάνει πια!
Άραγε αυτό το αίτημα πόσοι από τους εκπροσώπους μας το διεκδικούν σ’ αυτή ακριβώς τη μορφή;;;
Να γιατί – για να κλείσουμε με τους στίχους του Ζουγανέλη όπως αρχίσαμε – κατάντησαν τον τόπο μας «να ζει προκαταβολικά το παρελθόν του» χωρίς καμιά ελπίδα για το μέλλον.
