Για γέλια και για κλάματα ήταν οι χθεσινές απεργιακές συγκεντρώσεις (όλες) στη Μυτιλήνη. Η μεν ΑΔΕΔΥ μπροστά στα κεντρικά Λύκεια κυριολεκτικά εξευτελίστηκε με 20 ανθρώπους, το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ στην πλατεία Σαπφούς παρά τη μεγάλη κινητοποίηση του Εργατικού Κέντρου από τις προηγούμενες ημέρες, ζήτημα να είχε 150 ανθρώπους στην πλατεία Σαπφούς, ενώ και η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου που συγκεντρώθηκε απέναντι από το εργοστάσιο της ΔΕΗ για να κατευθυνθεί υποστηρικτικά προς το ΠΑΜΕ στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου, είχε, δεν είχε, 50 άτομα!
Ούτε 300 διαδηλωτές δηλαδή ολόκληρη Λέσβος, όταν οι συντάξεις είναι πετσοκομμένες στην κυριολεξία και οι βασικοί μισθοί πείνας θέτουν στο περιθώριο τη νεολαία μας, που όχι μόνο δεν μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια, αλλά στην κυριολεξία δεν μπορεί να ζήσει!
Να είσαι γυναίκα και να εργάζεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ στο σούπερ-μάρκετ με 500 ευρώ έχοντας ταυτόχρονα να μεγαλώσεις και δύο παιδιά και να τα βγάλεις σωστά στην κοινωνία! Ποια θα είναι η δική σου ζωή βολοδέρνοντας μεροδούλι – μεροφάι; Ή να είσαι νέος και να γυρνάς όλη τη νύχτα κάνοντας διανομές φαγητού με το μηχανάκι, ανασφάλιστος για 20 ευρώ μεροκάματο. Να πέσεις δηλαδή και να χτυπήσεις και το αφεντικό να κάνει πως δεν σε γνωρίζει για να μην καρφωθεί στις υπηρεσίες.
Ή να είσαι συνταξιούχος των 400, 500 και 600 ευρώ το πολύ που θέλεις 200 ευρώ ενοίκιο στην γκαρσονιέρα που έχεις στοιβαγμένες τις αναμνήσεις σου, 100 ευρώ το μήνα για κοινόχρηστα, ρεύμα, νερό και τηλέφωνο και 100 ευρώ για τα φάρμακά σου. Εκεί που την έφτασαν τη συμμετοχή είναι σαν να τα πληρώνεις εξ ολοκλήρου αν δεν θέλεις γενόσημα! Άρα πόσα μένουν για να βγει ο μήνας; 100 ευρώ αν παίρνεις 400 σύνταξη, 200 ευρώ αν παίρνεις 500 σύνταξη και 300 ολόκληρα ευρώ αν η σύνταξή σου είναι 600 ευρώ. Επομένως ο συνταξιούχος της τελευταίας περίπτωσης θα πρέπει να αισθάνεται πλούσιος με τόσα λεφτά!
Ε, λοιπόν, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας χθες δεν διαδήλωσε. Δεν διαδήλωσε γιατί δεν κατάφεραν να πείσουν οι συνδικαλιστές ότι διεκδικούν για το συμφέρον τους και όχι ότι θέλουν να κάνουν επίδειξη δύναμης για τα κόμματά τους. Δεν βρίσκονταν στις διαδηλώσεις ούτε οι εργαζόμενοι καθώς κανείς δεν τους ενημέρωσε με ουσία για το τι χάνουν και τι κερδίζουν στο ασφαλιστικό, παρά μόνο μακροσκελείς ανακοινώσεις με αφορισμούς.
Πολύ δε περισσότερο δεν διαδήλωσαν οι αγρότες με 1,5 ευρώ το κιλό στον άσο και οι κτηνοτρόφοι με 79 λεπτά στο πρόβειο γάλα, ήταν όμως κι αυτοί απόντες από τις διαδηλώσεις.
Απόντες όσο οι συνδικαλιστές θέλουν ο καθένας τη δική του συγκέντρωση – τσιφλίκι, όσο υπερέχουν οι διαφωνίες και ο αλληλοσπαραγμός μεταξύ τους αντί για τη σύνθεση και την ενότητα, τη σοβαρή διεκδίκηση με αξιώσεις, καθώς ο διαδηλωτής θέλει να έχει και αποτελέσματα από την κινητοποίησή του και όχι να τον διώχνουν στο τέλος της πορείας λέγοντάς του πως… θα επανέλθουμε ξανά και ξανά γιατί έτσι πρέπει!
Αδύναμοι να εμπνεύσουν και να ενώσουν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους ακόμα και σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Αδύναμοι ακόμα και να αντιληφθούν ότι ο κόσμος τούς έχει γυρίσει την πλάτη προ πολλού! Όσο δεν αλλάζουν…
