Γράφει η Τουρή Ελένη*
Ακούμε τόσα πολλά, σε καθημερινή βάση, για τον αυτισμό. Αφιερώνουμε ώρες μελετώντας τα χαρακτηριστικά των παιδιών με αυτισμό, εκπαιδευτικές πρακτικές και μεθόδους προσέγγισής τους…
…Και ξαφνικά, μπαίνουμε στη σχολική τάξη. Μέσα σε λίγα λεπτά καλούμαστε να συνεργαστούμε με τον μαθητή μας που έχει διαγνωστεί με αυτισμό. Ευθύνη, άγχος, αγωνία… τόσα αντιφατικά συναισθήματα μας κυριεύουν!
Μέρα με τη μέρα γνωριζόμαστε με τον μαθητή μας, επικοινωνούμε και ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν αλλιώτικο ψυχικό κόσμο… απροσδόκητα τόσο μαγικό!!!
…Ένα παιδί, που μπορεί να μην σε κοιτάει στα μάτια, αλλά έχει δει κάθε σκιά που περνάει από το βλέμμα σου, όταν ξαφνικά αγχωθείς ή στενοχωρηθείς, πριν προλάβεις εσύ η ίδια να το συνειδητοποιήσεις.
…Ένα πλάσμα, που μέσα στη βουή και τη φασαρία των παιδικών φωνών, έχει ακούσει τη μελωδία ενός τραγουδιού απ’ το γειτονικό σπίτι, ή τον τελάλη που περνάει έξω από το προαύλιο, διαφημίζοντας τα προϊόντα του. Αν δεν είναι αυτό μαγικό χάρισμα, τότε τι είναι;;;
…Ένα παιδί, που μέσα στο αχανές προαύλιο, έχει εντοπίσει κάπου, σε μια μικρή γωνίτσα, ένα πληγωμένο πουλάκι ή μια πεταλούδα που δεν μπορεί να πετάξει και το έχει αγγίξει με περίσσεια τρυφερότητα!!!
…Ένας μικρός σοφός, προικισμένος με δεξιότητες και μοναδικά χαρίσματα, που θα σε καταπλήξει με τις γνώσεις του, όταν εσύ, ματαιωμένη, νομίζεις ότι διδάσκεις χωρίς να σε παρακολουθεί.
Και όσο οι μέρες κυλούν, τόσο εσύ συνειδητοποιείς πως ο μαθητής σου είναι ένα ξεχωριστό πλάσμα που δεν σταματά να σε εκπλήσσει, που βελτιώνεται, μεταμορφώνεται, αποκαλύπτοντας πτυχές του εαυτού του που δεν φανταζόσουν ότι έκρυβε. Γιατί, όταν θυμώνει ο ένας με τον άλλο, αυτός ηρεμεί απλά και μόνο χαϊδεύοντας τις άκρες των μαλλιών σου ή περνώντας τα δάχτυλά του μέσα από τα δικά σου, την ώρα που εσύ γράφεις τις ασκήσεις που θα του αναθέσεις.
Κάθε παιδί με αυτισμό είναι διαφορετικό! Κρύβει έναν ευαίσθητο ψυχικό κόσμο, που μπορεί να μην εκφράζεται λεκτικά, αντικειμενικά ή βλεμματικά, αλλά άκρως διαισθητικά. Μπορεί να μην έχει μάθει ακόμα να αναγνωρίζει και να λεκτικοποιεί τα συναισθήματά του, απορροφά, όμως, ενστικτωδώς όσα νιώθεις, δείχνοντάς σου τρυφερότητα και ζητώντας σου συγγνώμη, δίχως εγωισμούς και παράπονα….
Ποιο είναι, λοιπόν, το μυστικό για να προσεγγίσεις τον αυτιστικό μαθητή σου; Πρώτα και πάνω απ’ όλα, η ενσυναίσθηση!!! Να δεις με τα μάτια της ψυχής σου την ευαίσθητη ψυχούλα του. Μόνο έτσι θα αφουγκραστείς τις ανάγκες, τα θέλω του, τα όνειρά του, αλλά και όσα τον ενοχλούν… με μια λέξη… την ιδιοσυγκρασία του!!!! Μόνο έτσι θα είσαι έτοιμη να του προσφέρεις ένα πλαίσιο ασφάλειας ομορφαίνοντας τη σχολική του καθημερινότητα.
Άλλωστε, αυτή δεν είναι η ουσία της διαπαιδαγώγησης; Να καλλιεργείς τις αγνές παιδικές ψυχούλες. Αλλά για να τις διαπλάσεις, πρέπει πρώτα να τις ακούσεις και να τις διαβάσεις… και σε αυτό δεν αρκούν απλά τα βιβλία αλλά κάτι βαθύτερο… Ενσυναίσθηση… Αγάπη!!!!
*Η κ. Τουρή Ελένη είναι ειδική παιδαγωγός
(Η ΣΥΝ–εξέλιξη σε συνεργασία με τους ειδικούς θεραπευτές, στα πλαίσια του μήνα Ευαισθητοποίησης και Αποδοχής του Αυτισμού…)
