Καθώς ο Γενάρης, ο πρώτος μήνας του ‘25 τελειώνει σε λίγες μέρες, κάποιες ιστορικές στιγμές που ζήσαμε στην αρχή τούτου του χρόνου θα μείνουν στη μνήμη μας.
Η εκεχειρία, η “λαϊκο-γκλαμ” αυτοκρατορική ορκωμοσία ενός προέδρου, οι φρικτές πυρκαγιές στο LΑ, το τέλος θητείας της πρώτης γυναίκας προέδρου της Ελλάδας, η αναμενόμενη άφιξη μιας Κίμπερλι ως πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Ελλάδα μας, ο θάνατος μιας αυθεντικά λαϊκής τραγουδίστριας της Καίτης Γκρέυ.
Ο καιρός καλά κρατεί, λίγα χιόνια στα ηπειρωτικά και ’μείς εδώ στο νησί ηλιοφάνεια και κλάμα με όμορφη ψύχρα τα βραδάκια.
Μ’ αρέσει να διαβάζω συνταγές – τώρα πια από το ίντερνετ – να βλέπω παλιά βιντεάκια με την Τζούλια Τσάιλντ να μαγειρεύει μ’ αυτό το γοητευτικό δικό της τρόπο. Καμιά φορά βλέπω την Donna Hay, τη βλάχα Αυστραλέζα που όμως έχει πολύ εύκολες και δοκιμασμένες συνταγές. Ο Τζέιμι πια δεν μ’ αρέσει όσο παλιά και από τους Έλληνες δυστυχώς δεν μπορώ να συγκρίνω κανένα και καμία με την Χρύσα Παραδείση.
Τα βιβλία μαγειρικής και τα περιοδικά πια δεν με τραβάνε.
Λατρεία έχω στα χειρόγραφα τετράδια της μαμάς και κείνα που μού χάρισαν διάφορες μαμάδες και θειάδες και λατρεύω όλα αυτά τα σημάδια χρήσης από λάδια ή βούτυρα, που όλες οι σελίδες μυρίζουν κανέλα και βανίλια.
Μ’ αρέσουν κι αυτά τα υπέροχα παλιά εργαλεία της ζαχαροπλαστικής που βρήκα στα συρτάρια της μαμάς και τα χρησιμοποιώ κι εγώ και κείνες τις ατομικές φόρμες για κρέμα καραμελέ που με γεμίζουν νοσταλγία.
Τα ταψιά και οι φόρμες για τα κέικ, τις πουτίγκες, οι σπάτουλες και τα αχνιστήρια, τα κόσκινα και τα μίξερ χειρός που έχουν πια αντικατασταθεί από σούπερ ντούπερ μίξερ ή μούλτι, ή thermo mix.
Αγαπάω την κουζίνα. Ο ωραιότερος χώρος του σπιτιού μετά το χώρο με το τζάκι. Ντουλάπια, ράφια, σκεύη, κατσαρόλες, κουταλάκια, μαχαίρια, μπολάκια. Όλα αγαπησιάρικα.
Μ’ αρέσει να υπάρχει τραπέζι στην κουζίνα και να καθόμαστε με καφέ και κουλουράκια για κους-κους.
Θυμάμαι ένα λιλιπούτειο τραπεζάκι στο σπίτι της θείας Άφρως στην Αθήνα που στριμωχνόμασταν στην επίσης μικρή κουζίνα με τη θεία Μαίρη, καθώς καθόμασταν και οι δυο σε μια καρέκλα για να πιούμε τον καφέ και να μιλήσουμε για όλα εκείνα τα γλυκά θέματα της ημέρας.
Ο χειμώνας προχωράει, η θαλασσινή αύρα μας αναζωογονεί, και η ζωή συνεχίζεται.
Γαλατόπιτα με φύλλο κρούστας
Υλικά
- 10 φύλλα κρούστας
- Για τη γέμιση:
- 2 lt γάλα
- 1 πρέζα αλάτι
- 4 κ.σ. ζάχαρη
- 1 φλούδα λεμόνι
- 1 φλιτζ. ψιλό σιμιγδάλι
- 2 αυγά
- 2 κ.σ. βούτυρο και έξτρα για άλειμμα των φύλλων
- 2 κ.σ. κανέλα σκόνη
Εκτέλεση
- Σε μια μέτρια κατσαρόλα και σε χαμηλή φωτιά ρίχνουμε το γάλα, τη φλούδα λεμονιού, ανακατεύουμε και μόλις πάρει βράση προσθέτουμε σιμιγδάλι, ζάχαρη και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να γίνει μια παχύρρευστη κρέμα.
- Αποσύρουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε τα αυγά, το βούτυρο και ανακατεύουμε πολύ γρήγορα.
- Τοποθετούμε 5 φύλλα σε ταψί βουτυρωμένο και πασπαλισμένο με ζάχαρη, κανέλα, βουτυρώνοντας το καθένα.
- Ρίχνουμε τη γέμιση και καλύπτουμε με τα υπόλοιπα 5 φύλλα, επίσης βουτυρωμένα.
- Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά.
- Αποσύρουμε το ταψί από τον φούρνο και ρίχνουμε 1 φλιτζάνι ζάχαρη και μπόλικη κανέλα.
Ιδανικά σερβίρουμε ζεστή τη γαλατόπιτα, αλλά τρώγεται και κρύα.