Του Παναγιώτη Ανδριώτη*
Η Γαλάζια Πατρίδα είναι αναθεωρητικό και αλυτρωτικό δόγμα της Τουρκικής γεωπολιτικής σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία των ελληνικών νησιών (θα έλθουμε μια νύχτα ξαφνικά), και κατ’ επέκταση την Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ.
Με λίγα λόγια η Τουρκία μας βάζει κόκκινη γραμμή στο ΑΙΓΑΙΟ, πέρα από κάθε συνθήκη που διέπει το δίκαιο της θάλασσας. 
Στο Αιγαίο λοιπόν, αλλά και στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ οι Τούρκοι θεωρούν, ότι ο ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΟΣ πρέπει να γίνει, μόνο μεταξύ των χωρών που έχουν ηπειρωτικές ακτές, και τα ελληνικά νησιά Κύπρος, Κρήτη, Γαύδος, Κάρπαθος, Ρόδος, Καστελόριζο, θα πρέπει να περιοριστούν στα χωρικά τους ύδατα, έννοιες που δεν εδράζονται στο Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΒΑΝΙΑ από κοντά, αφού ΕΡΝΤΟΓΑΝ και ΡΑΜΑ δρομολογούν την γαλάζια πατρίδα. Βέβαια οι ενέργειες της Αλβανίας εστιάζονται στο να προσαρτήσει το Κόσσοβο και να δημιουργηθεί η μεγάλη Αλβανία, και σε αυτό έχει την στήριξη του ΕΡΝΤΟΓΑΝ.
Στο Κόσσοβο σήμερα, η σύνθεση του πληθυσμού είναι 92% Αλβανοί, 7% Σέρβοι και 1% άλλες εθνότητες. Ο U.C. K. Απελευθερωτικός στρατός του Κοσσυφοπεδίου ήταν μία παραστρατιωτική οργάνωση, που στόχο είχε την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, και την τελική δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας. Μείζον θέμα διεθνώς αποτελεί το πολιτικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, καθώς σοβεί διαμάχη (πολιτική και εδαφική) ανάμεσα στην ΣΕΡΒΙΑ και τους αλβανόφωνους του Κοσσόβου. Αυτή η διαφωνία είναι ζεστή σήμερα, και είναι ο λόγος που η Σερβία αναζητεί συμμάχους (ΚΙΝΑ), και κάνει ασκήσεις καλώντας εφέδρους.
Εδώ ο παράγοντας ΚΙΝΑ και ΡΩΣΙΑ είναι ενεργός, αφού θέλουν η περιοχή να πάψει να είναι υπό των έλεγχο των δυτικών. Σήμερα το Κόσσοβο είναι αμφισβητούμενη περιοχή, και μερικώς αναγνωρισμένο κράτος από ΗΠΑ, ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ενώ η ΡΩΣΙΑ και η ΚΙΝΑ θεωρούν την απόσχισή του παράνομη, και η Ελλάδα ταυτίζεται με την μη αναγνώριση μέχρι σήμερα.
Κοντά στα παραπάνω και η Β. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, αφού η Ε.Ε. καθυστέρησε εγκληματικά τις διαδικασίες ένταξης της Β. Μακεδονίας στην Ε.Ε. και που σκαλοπάτι για την ένταξη της Β. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ήταν η συμφωνία των ΠΡΕΣΠΩΝ, βλέπουν τώρα οι ΔΥΤΙΚΟΙ την νέα κυβέρνηση να διατυπώνει αλυτρωτικές διαθέσεις, τις οποίες διαχρονικά καλλιεργούσαν τα ΣΚΟΠΙΑ, και εμείς σαν Ελλάδα τις ανεχόμασταν. Αυτές οι αλυτρωτικές διαθέσεις στηρίζονται από ΚΙΝΑ και ΡΩΣΙΑ, οι οποίες θέλουν να απεγκλωβίσουν την Β. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ από τους Δυτικούς.
Απέναντι σε όλα αυτά η χώρα μας, αντιδρά μόνο με καταγγελίες διεθνώς. Δεν βάζει κόκκινη γραμμή, δέχεται τον ΡΑΜΑ να κάνει συγκέντρωση στην Ελλάδα και να λέει όσα ειπώθηκαν, ο οποίος συνεχίζει να κρατά τον ΜΠΕΛΕΡΗ στη φυλακή, και να ισχυρίζεται ότι τον έχει τον ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ο τελευταίος δεν δηλώνει ότι θα μπλοκάρει την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. Στο ίδιο μοτίβο ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ καραδοκεί βήμα – βήμα (ΓΙΑΒΑΣ-ΓΙΑΒΑΣ) είτε με διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, είτε από παγκόσμια σύρραξη να ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ (βλέπε Κύπρος) και να εφαρμόσει το ΔΟΓΜΑ της ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ, το οποίο βέβαια σαν στόχο έχει τους ενεργειακούς πόρους στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ.
Αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας (Βαλκάνια και Τουρκία). Προς το παρόν τα συμφέροντά μας ταυτίζονται με αυτά της ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ. Οφείλουμε από ΚΑΘΗΚΟΝ να διαφυλάξουμε ό,τι παραλάβαμε, και στους Δυτικούς που εμφανίζονται σήμερα οι σύμμαχοί μας να καταστήσουμε σαφές ότι δεν θα ανεχθούμε καμιά παραχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, και δεν έχουμε να βρούμε τίποτα με την Τουρκία πέραν του καθορισμού της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.
Γιατί πολύ φοβάμαι ότι γίνονται συζητήσεις κάτω από το τραπέζι, για τις οποίες ελάχιστοι αρμόδιοι έχουν γνώση. Διαφορετικά σύντομα θα δούμε έξαρση του εθνικιστικού κινήματος στην Ελλάδα, που βασικός του στόχος είναι η εξουσία γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Από την άλλη, θα ισχυροποιήσει τις θέσεις του το ΚΚΕ, το οποίο στις πρόσφατες ευρωεκλογές έδειξε τα δόντια του. Είναι δε προσωπική μου άποψη ότι τα ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ στην χώρα μας, που οι εκλογές έδειξαν ότι αθροιστικά κατέχουν το 17% του εκλογικού σώματος, υποδαυλίζονται και από εξωτερικούς παράγοντες, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να αποσταθεροποιήσουν την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση, ώστε να αποκτήσουν αρχικά ισχυρό λόγο, και αργότερα γιατί όχι να κυβερνήσουν.
Απέναντι σε αυτά τα ζητήματα, τα σημερινά κόμματα εξουσίας δεν έχουν απαντήσεις, αφού το πατριωτικό κομμάτι κατέχει μικρή μερίδα στον πολιτικό τους λόγο, ή επικαλύπτονται από τον λαϊκισμό, που εκφράζεται πολύ καλύτερα από τους Εθνικόφρονες.
Καλό βόλι.
*Ο Παναγιώτης Ανδριώτης είναι Οικονομολόγος – συνταξιούχος διευθυντής Τράπεζας
