Με την αθώωση των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και την καταδίκη του διευθυντή σε 4 χρόνια κάθειρξη, έκλεισε οριστικά η μεγάλη υπόθεση των δανειακών συμβάσεων σε επιχειρηματίες, που οδήγησαν στο λουκέτο τη Συνεταιριστική Τράπεζα Λέσβου-Λήμνου κατά τους Οικονομικούς Εισαγγελείς, η έρευνα των οποίων τροφοδότησε τη συγκεκριμένη δικογραφία οδηγώντας στην ανάκριση το 2017.
Πρόκειται για υποθέσεις δανειοδοτήσεων (πλην των δύο μεγάλων που έχουν δικαστεί) που παρά τις πρωτόδικες καταδικαστικές αποφάσεις σε συγκεκριμένα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο τους απάλλαξε, καταδικάζοντας σε 4 χρόνια κάθειρξη τον διευθυντή που αποτέλεσε το κεντρικό πρόσωπο της υπόθεσης. Ωστόσο λόγω της ηλικίας του, καθώς είναι άνω των 80 ετών και αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας από διαβήτη, ο ίδιος δεν θα εκτίσει την ποινή του στις φυλακές, αλλά σε περιορισμό στο σπίτι του.
Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν λυτρωτική για τα μέλη της διοίκησης που βρέθηκαν στο Εφετείο, αν και κάποια άλλα μέλη δεν έκαναν έφεση δεχόμενοι την αρχική ποινή, που είχε και ανασταλτικό χαρακτήρα, ενώ ένα μέλος δεν βρίσκεται πια στη ζωή.
Τα όσα αναδείχτηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ωστόσο καθώς έχουν παρέλθει σχεδόν δυο δεκαετίες από το ξέσπασμα το σκανδάλου και την Επιτροπεία από την Τράπεζα της Ελλάδος, ελάχιστα πια το θέμα ενδιαφέρει την τοπική κοινωνία και ούτε και οι μέτοχοι έδειξαν να ενδιαφέρονται παρά τον κίνδυνο “να πληρώσουν τα σπασμένα” της εκκαθάρισης, όποτε αυτή ολοκληρωθεί. Η δίκη έγινε σε άδεια αίθουσα από κόσμο, αναδείχθηκαν όμως εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πτυχές, καθώς για παράδειγμα από όλη αυτή την υπόθεση αλώβητος βγήκε ο υπηρεσιακός μηχανισμός της Συνεταιριστικής, δεδομένου πως δεν ήταν μόνο ο διευθυντής που είχε την κεντρική ευθύνη αλλά και ελεγκτές και προϊστάμενοι, που όφειλαν όχι μόνο να γνωρίζουν αλλά και να ενημερώσουν για τον “εκτροχιασμό”.
Κατά περίεργο τρόπο ουδείς από αυτούς βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί μόνο ο διευθυντής, που ούτως ή άλλως είχε την κεντρική ευθύνη, καθώς όπως αναδείχθηκε από τους συνηγόρους της υπεράσπισης, πρώτα προεξοφλούσε επιταγές επιχειρηματιών και μετά έφερνε τις εισηγήσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις τα λεφτά της προεξόφλησης ήταν περισσότερα από τα ποσά που ανέφερε εκ των υστέρων στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Αυτό που φάνηκε στο δικαστήριο από τις ερωτήσεις των δικαστών και τις απαντήσεις των κατηγορουμένων είναι η απουσία και άλλων προσώπων – κλειδιών του υπηρεσιακού μηχανισμού, που βρέθηκαν σε ρόλο θεατή αντί να είναι κατηγορούμενοι. Κεντρικό πρόσωπο στην ίδια υπόθεση φυσικά και ο ίδιος ο πρόεδρος της τράπεζας που γνώριζε τα πάντα και ήταν εκείνος που συνομιλούσε κάθε μέρα με το διευθυντή. Ωστόσο καθώς δεν βρίσκεται στη ζωή δεν έδωσε ποτέ απαντήσεις για τα όσα οδήγησαν στην καταστροφή του ιδρύματος, το οποίο γεννήθηκε από το υστέρημα 6.000 μετόχων που εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους επενδύοντας για να δημιουργηθεί η τοπική τράπεζα.
