Της Πέπης Μανωλακέλλη
Η καταγωγή του από τη Μικρά Ασία. Ο παππούς του, Αναστάσης, έφερε την τέχνη της ξυλοναυπηγικής από τη Φώκαια της Μικράς Ασίας. Για τους Μικρασιάτες η θάλασσα είναι στο αίμα τους. Ο ίδιος από μικρός αγάπησε τη θάλασσα και τα σκάφη, αγάπη που μετατράπηκε σε δουλειά και τρόπο ζωής. Ο Τάσος Φραντζέσκος, καραβομαραγκός τρίτης γενιάς, έμαθε την τέχνη κοντά στον παππού του και τον πατέρα του. Μεγάλωσε μέσα στον ταρσανά και δούλεψε από μικρό παιδί με αγάπη και μεράκι, μετρώντας σχεδόν 70 έτη εμπειρίας στην κατασκευή και επισκευή ξύλινων καϊκιών.
Στο παραδοσιακό καρνάγιο του στη Σκάλα Λουτρών ο μάστρο-Τάσος έδωσε ζωή σε παραδοσιακά σκάφη, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, σκάφη φθαρμένα από το χρόνο, γερασμένα από την αλμύρα, πληγωμένα από τις φουρτούνες. Με ξύλα από τα δάση του νησιού δημιούργησε από το μηδέν καΐκια που είχαν να διηγηθούν πολλές ιστορίες για ταξίδια και τρικυμίες. Αψηφώντας τις αντιδράσεις ορισμένων στο παρελθόν για την ύπαρξη αυτού του καρνάγιου στη Σκάλα Λουτρών, ο μάστρο-Τάσος, πολύ μπροστά από την εποχή του, με την τέχνη του δημιούργησε πολιτισμό, διέσωσε την παράδοση.
Ένας σπουδαίος καραβομαραγκός, ένας έξυπνος άνθρωπος, αγαπητός σε όλους, έφυγε από τη ζωή φτωχαίνοντας ακόμη περισσότερο την ελληνική παράδοση που αργοπεθαίνει μαζί με τους μάστορές της.
Ο μαστροΤάσος καθ’ όλα δοτικός άνθρωπος φρόντισε να μοιραστεί και να μεταδώσει τις γνώσεις και την τεχνική του στη νέα γενιά. Φρόντισε να κρατήσει την τέχνη της ξυλοναυπηγικής, που τόσο αγάπησε, ζωντανή. Την ίδια ώρα που τα Υπουργεία Παιδείας και Ναυτιλίας σχεδιάζουν την ίδρυση Σχολής Καραβομαραγκών, το καρνάγιο του μάστρο-Τάσου στη Σκάλα Λουτρών παραμένει ζωντανό μέσα από τα χέρια του Μιχάλη, ενός νέου παιδιού που εκπαιδεύτηκε κοντά του και συνεχίζει τη διάσωση και την ανάδειξη της τέχνης.
