Του Αριστείδη Καλάργαλη
Ας πούμε άλλη μια φορά το αυτονόητο: Η «τηλεκπαίδευση» δεν είναι εκπαίδευση και δεν μπορεί να γίνει. Αυτό το είχε παραδεχτεί και η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Το σημαντικό που γίνεται μέσω της τηλεκπαίδευσης είναι ότι διατηρείται η επαφή των μαθητών με τους εκπαιδευτικούς. Επίσης οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι γονείς θα αποκτήσουν πολύ καλή σχέση με τους υπολογιστές, για χρήση ως εργαλείο τεχνολογίας που είναι. Οι εμπλεκόμενοι καταβάλλουν προσπάθειες, που είναι υπεράνθρωπες, κι αυτές είναι πρωτίστως από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους μαθητές και τους γονείς (ειδικά των μικρών τάξεων).
Πρόσφατα ανακοινώθηκε από το υπουργείο ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να παραδώσουν προφορική βαθμολογία, κανονικά, σαν να γινόταν διά ζώσης τα μαθήματα. Θα γίνουν και γραπτά τεστ και διαγωνίσματα στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τι να σχολιάσουμε, ότι αυτοί που σκέφτονται και γράφουν αυτές τις εγκυκλίους δεν έχουν καλή σχέση με την εκπαίδευση; Όταν είσαι σε πόλεμο, όπως διατείνονται οι κυβερνώντες πρέπει και να λειτουργήσουμε με συνθήκες πολέμου. Εξάλλου η εκπαιδευτική νομοθεσία επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να μην παραδώσουν βαθμολογία για μια περίοδο, αν δεν έχουν σχηματίσει γνώμη για τον μαθητή σε κάποιο μάθημα. Μέσα στις οδηγίες που στάλθηκαν γράφει: «Οι εκπαιδευτικοί ενθαρρύνονται να δημιουργούν πολλαπλές ομάδες θεμάτων για να αποτρέπονται φαινόμενα συνεργασίας ή ηλεκτρονικής αντιγραφής και διαμοιρασμού απαντήσεων μεταξύ των μαθητών και μαθητριών». Ένα απλό ερώτημα: Πώς θα ελεγχθεί αν ο μαθητής γράφει χωρίς βοήθεια, βιβλία, ιστοσελίδες, φροντιστήριο και άλλα; Όποιος μπορεί ας μας ενημερώσει πώς θα βαθμολογηθούν τα εργαστηριακά μαθήματα των Επαγγελματικών Λυκείων, τα οποία καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος των μαθημάτων. Αλλά και τα μουσικά μαθήματα των Μουσικών σχολείων.
«Κύριε πήραμε καινούριο υπολογιστή και τώρα σας βλέπουμε και σας ακούμε καλύτερα», λέει ένας μαθητής. «Εμείς κυρία αναβαθμίσαμε τη σύνδεση του ίντερνετ και έχουμε καλύτερη γραμμή τώρα», λέει άλλος μαθητής σε κάποια ψηφιακή τάξη. Τα έξοδα αυτά επιβαρύνουν τις οικογένειες των μαθητών. Πάρα πολλοί που συμμετέχουν στις ψηφιακές τάξεις έχουν κάνει έξοδα, τα οποία δεν θα πραγματοποιούσαν. Αρκετοί εκπαιδευτικοί πήραν κάμερα, άλλαξαν τα ηχεία, ενίσχυσαν την τηλεφωνική γραμμή και τον υπολογιστή τους, πήραν γραφίδα κλπ. Δηλαδή οι πολίτες, είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί, κάποιοι και με τις δυο ιδιότητες, έκαναν έξοδα για την καλή λειτουργία της τηλεκπαίδευσης.
Δεν ξέρω αν είναι πλεονασμός λόγου, αλλά τα τάμπλετ από το υπουργείο βρίσκονται στο στάδιο της εξαγγελίας, ενώ σε μια βδομάδα κλείνουν τα σχολεία. Αλήθεια, εκείνες οι μάσκες ράβονται; Να θυμίσουμε ότι κάθε εξοπλισμός που πήγε στα σχολεία ήταν από διάφορες πηγές, χορηγίες, εκτός της βασικής και υποχρεωμένης, του Υπουργείου Παιδείας. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες μερίμνησαν, ζήτησαν και έλαβαν, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οικονομική υποστήριξη για την τηλεκπαίδευση.
Υπάρχουν επίσης κάποιοι μαθητές που δεν διαθέτουν ό,τι χρειάζεται για να συνδεθούν με την ψηφιακή τους τάξη, δεν έχουν εξοπλισμό, σύνδεση, λεφτά, είναι ευάλωτες ομάδες, ρομά, πρόσφυγόπουλα κλπ. Αν δεν μπορεί να υποστηριχτούν όλοι στη δύσκολη κατάσταση που βρισκόμαστε, η κοινωνική ανισότητα μεγαλώνει και τα μαθησιακά κενά διευρύνονται.
Από όλους γίνεται κριτική στο υπουργείο Παιδείας και στην κυβέρνηση ότι δεν προετοιμάστηκαν, από την άνοιξη, για το δεύτερο κύμα του κορονοϊού. Η ηγεσία του υπουργείου και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής δεν φρόντισαν να τροποποιήσουν τη διδακτέα ύλη, τα προγράμματα να προσαρμοστούν για εκπαίδευση εξ αποστάσεως. Εξίσου σημαντικό είναι να υπάρξει ψυχοπαιδαγωγική υποστήριξη των μαθητών, όχι κάποιος να μιλήσει σε κάποιον μαθητή, αλλά ενιαία πανελλαδική δράση. Σχεδόν όλοι οι εκπαιδευτικοί κι οι γονείς συνομιλούν μεταξύ τους, τηλεφωνικά, διαδικτυακά, και λένε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ανταλλάσσουν απόψεις, καλές πρακτικές, τι να αποφύγουν, ακόμα λένε τον πόνο τους. Τα σπίτια έχουν ενταχθεί σε ένα άτυπο διασυνδεδεμένο, αλληλοδιδακτικό σχολείο. Μόνο που απουσιάζει ο κεντρικός σχεδιασμός. Ελπίζουμε οι αρμόδιοι, όπως λένε, να επεξεργάζονται πρόγραμμα για τη συνέχιση των μαθημάτων τον Ιανουάριο σε άλλη βάση, με όποιο τρόπο κι αν λειτουργήσει το σχολείο. Εν αναμονή.
