Αν ρωτήσεις έναν Μυτιληνιό ποιο είναι το εθνικό… άθλημα του νησιού, θα σου πει ότι είναι το ούζο. Αν όμως του κάνεις την ίδια ερώτηση λίγο πιο χαμηλόφωνα, με ένα βλέμμα συνωμοτικό και μισόκλειστα μάτια, θα σου ψιθυρίσει το πραγματικό: «Οι λίρες». Οι χρυσές λίρες. Αυτές που έχουν χτίσει μύθους, έχουν θρέψει φήμες και έχουν προκαλέσει οικογενειακούς καβγάδες επιπέδου αρχαίας τραγωδίας.
Διότι στη Μυτιλήνη, οι χρυσές λίρες δεν είναι απλώς νόμισμα· είναι πολιτισμικό φαινόμενο. Υπάρχουν ιστορίες για θείες που έκρυβαν λίρες στα τσουβάλια με τα φασόλια, για γιαγιάδες που τις έραβαν μέσα στα παπλώματα, και για παππούδες που τις έθαβαν σε κήπους, κάτω από λεμονιές, ελιές ή – στην ανάγκη – και στον πάτο από μια παλιά γλάστρα με βασιλικό. Κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς. Γιατί πάντα πέθαιναν μια μέρα πριν το πουν.
Το καλύτερο όμως δεν είναι αυτό. Το καλύτερο είναι οι… “χρυσοθήρες”. Ξεπετάγονται κάθε τόσο, κυρίως κάτι καλοκαιρινά βράδια που φυσάει βοριάς, κι αρχίζουν τα σχέδια: «Άκου, ρε. Έχει μια ιστορία ότι στον Μόλυβο, δίπλα στον φούρνο του Κώστα, βρέθηκαν παλιά θεμέλια. Εκεί είχαν κρύψει λίρες οι πρόσφυγες…».
Πάντα υπάρχει ένας Κώστας, πάντα υπάρχει ένας φούρνος, και πάντα – ΜΑ ΠΑΝΤΑ – «οι πρόσφυγες» είχαν λίρες. Ανάθεμα κι αν είχαν, αλλά στη μυτιληνιά φαντασία είναι σαν να ήρθαν όλοι από τη Σμύρνη με βαλίτσες που κουδούνιζαν.
Πιο ωραίο είναι όταν αρχίζουν οι οικογενειακές αποκαλύψεις: «Η γιαγιά σου είχε 40 λίρες».
Και κάπως έτσι περνάει όλη η οικογένεια τα Χριστούγεννα να κοιτάει με μισό μάτι το τζάκι, τις πρίζες, τα ντουβάρια, ακόμη και το σκυλόσπιτο. Γιατί – ποτέ δεν ξέρεις – μπορεί η γιαγιά να ήταν προχώ.
Το αποκορύφωμα, βέβαια, είναι όταν κάποιος όντως βρει κάτι. Μια φορά στη Μυτιλήνη ένας βρήκε ένα κουτί θαμμένο στην αυλή. Το άνοιξε και μέσα είχε… κουμπιά. Παλιά, χάλκινα κουμπιά. Έγινε διάσημος για έναν μήνα. Τον ρωτούσαν όλοι:
-«Σοβαρά ρε, δεν είχε ούτε ΜΙΑ λίρα;».
-«Όχι».
Και τον κοιτούσαν με ύφος απογοήτευσης, λες και φταίει ο άνθρωπος που η γιαγιά του είχε πάθος με τη ραπτική.
Και κάπως έτσι συνεχίζεται ο μεγάλος θρύλος των χρυσών λιρών στη Μυτιλήνη. Ίσως να υπάρχουν ακόμη κρυμμένες, ίσως όχι. Αλλά στο νησί κανείς δεν αφήνει την αλήθεια να χαλάσει μια ωραία ιστορία.
Κι αν ποτέ βρεθείτε στη Μυτιλήνη και δείτε κάποιον να σκάβει, μην απορήσετε.
Πιθανότατα απλώς κυνηγάει τον θησαυρό της γιαγιάς του.
Ή… προσπαθεί να φυτέψει μια ντοματιά.
Με τις λίρες ποτέ δεν ξέρεις.
Και καθώς μιλάμε για λίρες χρυσές μού ήρθε η εγγλέζικη συνήθεια για απογευματινό τσάι και τα περίφημα ψωμάκια Scones.
Scones
Μια συνταγή για τα περίφημα εγγλέζικα ψωμάκια που συνοδεύουν την τελετή τσαγιού με clotted cream (κρέμα) και μαρμελάδα.
Γνωστά στην περιοχή Devonshire.
Devonshire Tea & Scones
Ένα Devonshire tea είναι ένα κλασικό βρετανικό απογευματινό κέρασμα που περιλαμβάνει:
☕ Devonshire Tea
Μια τσαγιέρα μαύρου τσαγιού (συνήθως English Breakfast, Earl Grey ή Darjeeling), σερβιρισμένο με:
Παραδοσιακά Scones
Φρεσκοψημένα, αφράτα και ελαφρώς γλυκά scones, που σερβίρονται ζεστά με το που βγαίνουν από τον φούρνο με πηχτή κρέμα (clotted cream, η παχιά και πλούσια κρέμα από το Devon)
Σκονς του Μπάκινχαμ
Τεμάχια: 12-14
Υλικά
- 500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 30 γρ. μπέικιν πάουντερ
- 100 γρ. βούτυρο
- 2 κ.σ. ζάχαρη
- 3 αυγά
- 140 ml βουτυρόγαλα
Για το σερβίρισμα
- Μαρμελάδα φράουλα ή βατόμουρο
- clotted cream ή χτυπημένη κρέμα γάλακτος (35% λιπαρά)
Εκτέλεση
- Ανακατεύουμε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ, το βούτυρο και την ζάχαρη σε ένα μπολ, μέχρι να δημιουργηθεί ένα μείγμα σαν τραχανάς.
- Σε ξεχωριστό μπολ χτυπάμε ελαφρά δύο από τα αβγά και το βουτυρόγαλα και τα προσθέτουμε στο παραπάνω μείγμα.
- Αδειάζουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια και την ανοίγουμε με πλάστη, σε φύλλο χοντρό, πάχους 2,5 εκ.
- Την βάζουμε στο ψυγείο και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για 30 λεπτά.
- Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C.
- Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και την κόβουμε με στρογγυλά κουπάτ.
- Χτυπάμε το τρίτο αυγό ελαφρά και αλείφουμε με ένα πινέλο την επιφάνεια των scones.
- Τα τοποθετούμε σε ένα ταψί που έχουμε στρώσει με λαδόκολλα, το ένα δίπλα στο άλλο κολλημένα και τα ψήνουμε για 10 με 12 λεπτά, μέχρι να πάρουν χρυσαφί χρώμα.
- Τα βγάζουμε από το φούρνο και καθώς ξεκολλάνε το ένα από το άλλο τα σκονς δεν κόβονται ποτέ με μαχαίρι αλλά τα ανοίγεις με το χέρι στη μέση.
- Τα αλείφεις με μαρμελάδα και από πάνω βάζεις την κρέμα.
Το τσάι πρέπει να είναι πολύ ζεστό και βαρύ με ή χωρίς γάλα.
