Λατρεύω το τζίντζερ. Ίσως γιατί το έβρισκα πάντα κάτω-κάτω στη γυάλα του τσέρις που έφτιαχνε η μαμά κάθε Ιούνιο. Έβαζε ξερό τζίντζερ σε τουλπάνι, να μουσκεύει μαζί με άλλα μπαχαρικά, μέσα στη γυάλα με τα βύσσινα και τη ζάχαρη που λιαζόταν στην ταράτσα μας. Έτσι το «τσέρι» της, αποκτούσε αυτή την αιθέρια γεύση.
-Ίσως γιατί όταν το πρωτοδοκίμασα σε μπισκοτάκι μ’ έτσουξε η σπιρτάδα του.
-Ίσως γιατί η γεύση του είναι προκλητική.
-Ίσως γιατί το τζίντζερ μου μένει πάντα αξέχαστο.
Άλλωστε 2 μαγαζιά άνοιξα με το όνομα αυτό. Ετοιμάζω κι άλλο ένα τώρα.
Θυμάμαι…
…Τον μπαμπά, που πασπάλιζε με τριμμένη ξερή πιπερόριζα, το ζεστό σαλέπι, βάλσαμο για το λαιμό στους κρύους χειμώνες.
Το όνομα
Στα Σανσκριτικά σημαίνει «horn shape», δηλαδή κέρατο, μια και έχει διάφορες διακλαδώσεις.
Προϋπήρξε της πατάτας. Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα πριν την τομάτα. Εγκλιματίστηκε στις δυτικές κοινωνίες πολύ πριν καν γνωρίσουν το καλαμπόκι.
Η πιπερόριζα, είναι ένας σαρκώδης βολβός που κερδίζει πια συνεχώς έδαφος στη ζωή μας.
Από την Ινδία, πέρασε δια της Ερυθράς θαλάσσης στην Μασσαλία, γύρω στα 1228, στο Παρίσι το 1296, στο Λονδίνο πριν την εισβολή των Νορμανδών το 13ο αιώνα.
Στα παλάτια των Βρετανών, πήρε πολύ νωρίς τη θέση που της αρμόζει. Στάθηκε, αντάμα με το μαύρο πιπέρι, σαν το αμέσως επόμενο μπαχαρικό, στα δείπνα της εποχής. Οι Εγγλέζοι έχουν πάντα μια ικανότητα να υιοθετούν τα καλύτερα και να τα οικειοποιούνται αναδεικνύοντάς τα.
Το χρησιμοποιώ:
Σε φέτες ή ψιλοκομμένο ή τριμμένο ή λιωμένο ή σε χυμό, μόνο του ή μαζί με άλλα μπαχαρικά, για φρέσκα κρέατα και πουλερικά, ψάρια και θαλασσινά αλλά και σε σάντουιτς.
Με ξετρελαίνει στα λαχανικά και κυρίως στις «μελιτζάνες ιμάμ», μαζί με κύμινο.
Σε πουτίγκες, κέικ, και σαν γλυκό του κουταλιού για νοικοκυρές προχωρημένες.
Λατρεύω: τα after dinner ginger σοκολατάκια αντί για μέντες, και τα ζαχαρωτά φοντάν με την πιπεράτη ginger γεύση.
Το ψιλοκόβω με τη φλούδα του ή και χωρίς αυτήν για τις μαρινάτες μου, τα κονσομέ μου (πάει ιδιαίτερα με την κοτόσουπα), το καταψύχω για να το έχω πάντα στη διάθεσή μου. Όταν το χρειαστώ, όπως είναι παγωμένο, ξύνω στον ξύστη την ποσότητα που χρειάζομαι να χρησιμοποιήσω.
Μέσα στο ψυγείο μου, ερμητικά κλειστό σε μία γυάλα, κρατάει περίπου ένα μήνα.
Αγαπημένες μου οι πίκλες από ginger. Τζίντζερ τουρσί. Μάστορες σ’ αυτό οι Γιαπωνέζοι. Οι λεπτές φετούλες του ακομπανιάρουν τα εκλεκτά sushi και sashimi.
Η τελευταία μου αποκάλυψη είναι φρέσκο τριμμένο στο χοντρό τρίφτη και πασπαλισμένο πάνω με τηγανισμένα αφρόψαρα μαζί με κρεμμύδι και κόλιαντρο.
Τζίντζερ σε σκόνη, καλύτερη θεωρείται η Κινέζικη.
Φρεσκοτριμμένο, είναι απαραίτητο συστατικό για το μίγμα των curry, του εμπορίου και το 5 spice powder (σκόνη 5 μπαχαρικών) των Κινέζων.
Τζίντζερ και υγεία
Ευεργετικό δώρο Θεού. Απομακρύνει ημικρανίες, πονοκεφάλους, τονωτικό της καρδιάς, γεμίζει ενέργεια, βοηθάει τους υποτασικούς, ενεργοποιεί το μεταβολισμό για περισσότερες καύσεις, μειώνει τη χοληστερίνη, εξαιρετικό χωνευτικό, σούπερ αντί-οξειδωτικό.
Κέικ με τζίντζερ
Υλικά
2 αυγά
¾ φλ. πετιμέζι
1 φλ. ξανθή ζάχαρη
2 κουτ. σούπας σκόνη τζίντζερ
1 πρέζα μπαχάρι
1 πρέζα κανέλα
1 πρέζα μαύρο πιπέρι
Ξύσμα από ένα λεμόνι
6 κουτ. σούπας βούτυρο
100 gr αλεύρι up
100 gr αλεύρι απλό
½ φλ. γιαούρτι
¼ φλ. γάλα
1 κουτ. γλυκού σόδα
Σαντιγί ή μαρμελάδα για το γαρνίρισμα
Εκτέλεση
Ανακατεύετε τη ζάχαρη με το τζίντζερ, το μπαχάρι, την κανέλα και το πιπέρι. Χτυπάτε στο μίξερ τα αυγά με το πετιμέζι, μέχρι να αφρίσουν. Προσθέτετε το βούτυρο και χτυπάτε μέχρι να αφρατέψει και ενοποιηθεί με το μίγμα. Κοσκινίζετε το αλεύρι μαζί με τη σόδα και το μπέικιν πάουντερ. Κατόπιν προσθέτετε στο μίγμα των αυγών, εναλλάξ το αλεύρι, το γιαούρτι και το γάλα. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180οC. Αδειάζετε το μίγμα, σε μια φόρμα τετράγωνη 23χ23 εκατοστά, βουτυρωμένη και πασπαλισμένη με αλεύρι. Ψήνετε στους 180οC για 45 λεπτά περίπου.
Μπορείτε να αντικαταστήσετε το πετιμέζι με μέλι και το αποτέλεσμα δεν θα σας απογοητεύσει.
